Encyklopedia Administracji Publicznej MW Pivot Skin

AUDYT (z jęz. łacińskiego: auditor, czyli słuchacz, słuchający, ang. auditing) – działalność niezależna, obiektywna i doradcza, której celem jest zwiększenie zdolności operacyjnej danej organizacji. A. realizowany jest według precyzyjnie określonych wzorców, zaleceń i standardów. A. ma na celu wspieranie organizacji w osiąganiu jej celów poprzez systematyczne i zdyscyplinowane podejście do oceny i doskonalenia skuteczności zarządzania ryzykiem, kontroli i governance. Termin ten był bezpośrednio związany z tzw. przesłuchaniem rachunków w okresie starożytnego Rzymu, kiedy to urzędnicy „przesłuchiwali” się wzajemnie, porównując poprzez odczytywanie treść dokumentów wytworzonych przez każdego z nich. Działanie to miało zapobiec wystąpieniu błędów oraz marnotrawieniu pieniędzy publicznych. A. są prowadzone przez audytorów – ekspertów niezależnych od czynników decyzyjnych i od właścicieli procesów, zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych, którzy muszą spełniać szereg kryteriów formalnych i merytorycznych. W czasach współczesnych a. jest ukierunkowany na usprawnianie organizacji, a nie proste wskazywanie nieprawidłowości. Jego celem jest wspieranie systemu zarządzania organizacją w sposób aktywny, a nie pasywny [ K. Mroczka ].

Literatura: G. Gołębiowski, K. Marchewka-Bartkowiak, Audyt i kontrola zarządzania długiem publicznym, „Materiały i Studia NBP” 2004, nr 181 ■ A. Mazurek, M. Piołunowicz, Audyt wewnętrzny w sektorze publicznym w Polsce. Diagnoza i propozycje zmian, Warszawa 2008 ■ K. Winiarska, Audyt wewnętrzny. Teoria i zastosowanie, Warszawa 2017.