Encyklopedia Administracji Publicznej MW Pivot Skin

WSPÓLNOTA LOKALNA – społeczność lokalna, grupa ludzi zamieszkująca na danym terytorium, zorganizowana w terytorialny związek samorządowy (gminę), tworząca system społeczny, posiadająca wspólny interes lokalny, wspólne cele oraz działania. Grupa ta charakteryzuje się również istotnym stopniem zintegrowania społecznego, oparta jest na silnych, emocjonalnych więzach, a także posiada wspólną tożsamość, określaną przez czynniki lokalne. Wspólnota wyodrębnia się ze zbiorowości na bazie czynników psychologicznych, przestrzennych i społecznych. Przynależność do niej powstaje także z mocy prawa, na skutek nabycia przez osobę określonej cechy, np. zamieszkiwania na obszarze danej samorządowej jednostki lokalnej (gminy, powiatu). Wsp.l. różnią się w swoim charakterze ze względu na obszar – inaczej funkcjonują na obszarach wiejskich, a inaczej w mieście (w strefie miejskiej). Przestrzeń miasta, w szczególności dużego, sprzyja powstawaniu anonimowości i słabszym więziom międzyludzkim, które są znacznie silniejsze na terenach wiejskich. Jednak także mieszkańcy miasta, nawet bardzo dużego, mają poczucie przynależności, tożsamości i wspólnego interesu. W dużym mieście klasyczne wsp.l. tworzą się w ramach osiedli i bezpośredniego sąsiedztwa [ A. Jarosz ].

Literatura: Z. Bukowski, T. Jędrzejewski, P. Rączka, Ustrój samorządu terytorialnego, Toruń 2011 ■ B. Dolnicki, Samorząd terytorialny, Warszawa 2016 ■ A.K. Piasecki, Samorząd terytorialny i wspólnoty lokalne, Warszawa 2009.