Procedury ostrożnościowe i sanacyjne: Różnice pomiędzy wersjami
Z Encyklopedia Administracji Publicznej
(Utworzono nową stronę "da") |
|||
(Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
− | + | <languages/> | |
+ | <translate> | ||
+ | <!--T:1--> | ||
+ | '''PROCEDURY OSTROŻNOŚCIOWE I SANACYJNE''' – progi i procedury wprowadzone w celu zapewnienia bezpieczeństwa strategicznego finansów publicznych, polegającego na minimalizacji ryzyka przekroczenia dopuszczalnej przez konstytucję RP relacji państwowego długu publicznego (PDP) do PKB. Zasadniczym elementem pr.o. są dwa progi wyznaczone przez relację PDP (powiększonego o kwotę przewidywanych wypłat z tytułu poręczeń i gwarancji udzielonych przez podmioty sektora finansów publicznych) do produktu krajowego brutto (PDP/PKB): 1. pierwszy pr.o.– jeżeli relacja PDP/PKB jest większa od 55% i mniejsza od 60%; 2. drugi pr.o. – jeżeli relacja PDP/PKB jest równa lub większa od 60%. Pr.o.s. są zestawem działań i środków, które mają na celu sprowadzenie relacji PDP/PKB do preferowanego poziomu, czyli poniżej 55%. W przypadku osiągnięcia pierwszego pr.o. m.in.: 1. nie przewiduje się deficytu budżetu państwa; 2. nie przewiduje się wzrostu wynagrodzeń pracowników państwowej sfery budżetowej; 3. rada ministrów przedstawia sejmowi program sanacyjny mający na celu obniżenie relacji PDP/PKB do poziomu poniżej 55%; 4. wydatki budżetu jednostek samorządu terytorialnego określone w uchwale budżetowej na kolejny rok mogą być wyższe niż dochody tego budżetu powiększone o nadwyżkę budżetową z lat ubiegłych i wolne środki jedynie o kwotę związaną z realizacją zadań ze środków, o których mowa w ustawie o finansach publicznych. W przypadku osiągnięcia drugiego pr.o. podejmuje się działania przewidziane dla pierwszego progu i dodatkowo m.in. budżet jednostek samorządu terytorialnego na kolejny rok nie może zawierać deficytu [ [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Tomasz_Strąk T. Strąk] ]. | ||
+ | |||
+ | <!--T:2--> | ||
+ | '''Literatura''': E. Chojna-Duch, ''Prawo finansowe. Finanse publiczne'', Warszawa 2017 ■ S. Owsiak, ''Finanse publiczne. Współczesne ujęcie'', Warszawa 2017 ■ A. Wernik, ''Finanse publiczne'', Warszawa 2014. | ||
+ | </translate> | ||
+ | |||
+ | |||
+ | [[Category: Hasła]] |
Aktualna wersja na dzień 06:31, 25 maj 2018
PROCEDURY OSTROŻNOŚCIOWE I SANACYJNE – progi i procedury wprowadzone w celu zapewnienia bezpieczeństwa strategicznego finansów publicznych, polegającego na minimalizacji ryzyka przekroczenia dopuszczalnej przez konstytucję RP relacji państwowego długu publicznego (PDP) do PKB. Zasadniczym elementem pr.o. są dwa progi wyznaczone przez relację PDP (powiększonego o kwotę przewidywanych wypłat z tytułu poręczeń i gwarancji udzielonych przez podmioty sektora finansów publicznych) do produktu krajowego brutto (PDP/PKB): 1. pierwszy pr.o.– jeżeli relacja PDP/PKB jest większa od 55% i mniejsza od 60%; 2. drugi pr.o. – jeżeli relacja PDP/PKB jest równa lub większa od 60%. Pr.o.s. są zestawem działań i środków, które mają na celu sprowadzenie relacji PDP/PKB do preferowanego poziomu, czyli poniżej 55%. W przypadku osiągnięcia pierwszego pr.o. m.in.: 1. nie przewiduje się deficytu budżetu państwa; 2. nie przewiduje się wzrostu wynagrodzeń pracowników państwowej sfery budżetowej; 3. rada ministrów przedstawia sejmowi program sanacyjny mający na celu obniżenie relacji PDP/PKB do poziomu poniżej 55%; 4. wydatki budżetu jednostek samorządu terytorialnego określone w uchwale budżetowej na kolejny rok mogą być wyższe niż dochody tego budżetu powiększone o nadwyżkę budżetową z lat ubiegłych i wolne środki jedynie o kwotę związaną z realizacją zadań ze środków, o których mowa w ustawie o finansach publicznych. W przypadku osiągnięcia drugiego pr.o. podejmuje się działania przewidziane dla pierwszego progu i dodatkowo m.in. budżet jednostek samorządu terytorialnego na kolejny rok nie może zawierać deficytu [ T. Strąk ].
Literatura: E. Chojna-Duch, Prawo finansowe. Finanse publiczne, Warszawa 2017 ■ S. Owsiak, Finanse publiczne. Współczesne ujęcie, Warszawa 2017 ■ A. Wernik, Finanse publiczne, Warszawa 2014.