Współrządzenie partycypacyjne

WSPÓŁRZĄDZENIE PARTYCYPACYJNE (ang. participatory governance) – kierunek zarządzania publicznego, w którym obywatele są postrzegani jako interesariusze wchodzący w dialog z administracją publiczną na temat kierunków jej działania. Fundamentem koncepcji jest aktywne uczestnictwo obywateli w procesach rządzenia oraz liczba osób biorących udział we współdecydowaniu – im więcej uczestników procesu decyzyjnego, tym większa szansa na wywarcie skutecznego wpływu na elity rządzące, i tym samym na legitymizację działań podejmowanych przez władze. Wsp.p. to jeden z nurtów koncepcji governance (współrządzenie), która ukształtowała się na początku XXI w., postuluje przejście od demokracji wyborczej w kierunku demokracji obywatelskiej oraz odchodzenie od traktowania obywateli jako wyborców i konsumentów na rzecz współdecydentów w rozwiązywaniu problemów i współkreatorów dobra. U podstaw wsp.p. leży zmiana roli władz publicznych oraz przemodelowanie relacji między władzą a obywatelem. Rządzenie publiczne przestaje być zarezerwowane do wyłącznej kompetencji administracji publicznej i staje się otwarte także dla pojedynczych obywateli, którzy stają się współodpowiedzialni za proces decyzyjny. We wsp.p. szczególną rolę odgrywa indywidualne i charyzmatyczne przywództwo liderów, ale także rola → wspólnot lokalnych (form, za pośrednictwem których obywatele mogą brać udział w podejmowaniu decyzji i realizacji przyjętej polityki). Wraz z rozwojem wsp.p. obok tradycyjnych form partycypacji obywatelskiej (jak uczestnictwo w wyborach czy referendum) zaczęły pojawiać się nowe narzędzia angażowania obywateli w życie publiczne (np. panel obywatelski, sondaże deliberatywne, budżet obywatelski) (→ partycypacja społeczna; demokracja partycypacyjna; dobre rządzenie) [ E. Szulc-Wałecka ].

Literatura: M. Bevir, Key concept in governance, Berkeley 2011 ■ The SAGE handbook of governance, red. M. Bevir, Berkeley 2011 ■ The Oxford Handbook of governance, red. D. Levi-Faur, New York 2012■ Współzarządzanie publiczne, red. S. Mazur, Warszawa 2015.