Administracja centralna

ADMINISTRACJA CENTRALNA – przyjęte w polskim języku prawniczym i języku potocznym (nie w języku prawnym, czyli w ustawodawstwie) określenie administracji państwowej w znaczeniu podmiotowym lub przedmiotowym (→ administracja publiczna ) obejmującej całość terytorium RP. Dla organów a.c. w k.p.a. przyjęto zbiorcze określenie „ministrowie”; jest to rozumienie odmienne niż w niektórych innych językach, w szczególności angielskim i francuskim, w których a.c. jest synonimem administracji państwowej lub administracji rządowej, a zatem obejmuje również rządową administrację terenową. Tradycyjnie w ramach a.c. wyróżniano organy naczelne (rada ministrów, prezes rady ministrów, ministrowie kierujący określonymi działami administracji rządowej, przewodniczący komitetów wchodzący w skład rady ministrów; także prezydenta RP – ale przy dyskusjach co do takiego statusu tego organu) i pozostałe organy centralne, na ogół określane zbiorczą nazwą „urzędy centralne”, które zasadniczo zaliczają się do administracji rządowej (wyjątkiem są, podlegający sejmowi, Główny Inspektor Pracy i Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych). Podział na organy naczelne i pozostałe organy centralne od 1992 r. nie ma podstawy konstytucyjnej i zasadniczo nie znajduje odzwierciedlenia w ustawodawstwie, poza kategorią centralnych organów i urzędów administracji rządowej – kategoria ta jest bardzo zróżnicowana i obejmuje tak różne jednostki organizacyjne, jak Urząd Komunikacji Elektronicznej, Główny Urząd Statystyczny, Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad oraz Komenda Główna Policji czy Centralne Biuro Antykorupcyjne (→ administracja państwowa ; administracja rządowa) [H. Izdebski]

Literatura: Prawo administracyjne. Pojęcia, instytucje, zasady w teorii i w orzecznictwie, red. M. Stahl, Warszawa 2016.