Polityka publiczna oparta na dowodach

POLITYKA PUBLICZNA OPARTA NA DOWODACH – EBP, EVIDENCE-BASED POLICY – założenie i postulat odnoszące się do sfery publicznej, aby decyzje były podejmowane na podstawie obiektywnych faktów, twardych danych. Dotyczy to w szczególności cyklu prowadzenia polityk publicznych: analiza problemu publicznego, projektowanie rozwiązań, ich realizacja, ewaluacja, dostosowanie. Danymi takimi mogą być badania ilościowe (np. ankiety satysfakcji klientów urzędu) i jakościowe (np. zogniskowane wywiady grupowe), a także wyniki kontroli, wnioski i skargi obywateli, sprawozdania finansowe itd. Realizacja tego postulatu ma pozwolić na uniknięcie sytuacji, w której podstawą decyzji są niepełne albo nierzetelne informacje, subiektywne odczucia, intuicja. Niemniej nie wydaje się możliwe całkowite oparcie każdej decyzji na dowodach. Uzasadnieniem jej podjęcia mogą być bowiem również wartości wyznawane przez decydenta politycznego (np. lewicowe czy prawicowe). Z tego względu część ekspertów mówi o udokumentowanym tworzeniu polityki – evidence informed policy making. Ważnym aspektem prowadzenia polityki opartej na dowodach jest m.in. dostępność danych oraz zdolność do ich analizy – zarówno na poziomie urzędniczym, jak i politycznym. Koncepcja EBP została zaimportowana do politologii z medycyny (w której podstawą skutecznego leczenia jest poprawna diagnoza, przeprowadzenie badań i ich odpowiednia analiza, wywiad z pacjentem itd.). W szerszym ujęciu EBP nawiązuje do epistemologii (teorii poznania) – jest to dział filozofii badający źródła prawdy/wiedzy. Takim źródłem może być doświadczenie (empiryzm), rozum (racjonalizm), intuicja, wiara. (→ polityki publiczne) [Ł. Świetlikowski]

Literatura: Wprowadzenie do nauk o polityce publicznej, red. M. Zawicki, Warszawa 2013 ■ A. Zybała, Polityki publiczne: doświadczenia w tworzeniu i wykonywaniu programów publicznych w Polsce i w innych krajach. Jak działa państwo, gdy zamierza (chce) musi rozwiązać zbiorowe problemy swoich obywateli?, Warszawa 2012.