Państwowa Rada Gospodarcza/en

PAŃSTWOWA RADA GOSPODARCZA – planowana w okresie międzywojennym tymczasowa ogólnopolska reprezentacja życia gospodarczego, którą zamierzano powołać po dojściu sanacji do władzy. Prace trwały od grudnia 1926 r. do września 1928 r., a działania pod względem organizacyjnym koordynował czynnik państwowy, tj. Kazimierz Bartel jako wiceprezes rady ministrów i prezes Komitetu Ekonomicznego Ministrów. Utworzono w tym celu trzy stałe komisje: Komisję Opiniodawczą Rolniczą, Komisję Opiniodawczą Przemysłową i Komisję Opiniodawczą Pracy. Projekt przedstawił Józef Buzek (KOR) w 1927 r., koncepcja została opracowana przez czynnik społeczny w komisjach opiniodawczych. Wzorowano się na rozwiązaniach niemieckiej Rady Gospodarczej, miała funkcjonować do czasu powołania stałej → Naczelnej Izby Gospodarczej określonej w art. 68 Konstytucji z 1921 r. Dyskusja na temat tej rady jako naczelnego przedstawicielstwa interesów społecznych i gospodarczych wywołała żywą i szeroką reakcję w kraju i za granicą (m.in. w USA), jednakże projektu nie udało się zrealizować. [A. Szustek]

Literatura: A. Szustek, Samorząd – samorząd gospodarczy – inne rodzaje samorządu. Siatka pojęciowa, ujęcie teoretyczne i zagadnienia metodologiczne, Warszawa 2017 ■ A. Szustek, Naczelna Izba Gospodarcza, Warszawa 2017.