Translations

Systemy policyjne w Unii Europejskiej/1/en: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Administracji Publicznej

(Utworzono nową stronę "'''POLICE SYSTEMS IN THE EUROPEAN UNION''' – the management of matters pertaining to the protection of order and public safety is reduced to two basic models: centrali...")
 
(Brak różnic)

Aktualna wersja na dzień 13:15, 1 sty 2020

Objaśnienie komunikatu (prześlij)

Ten komunikat nie posiada dokumentacji. Jeśli wiesz gdzie lub jak ten komunikat jest używany, możesz pomóc innym tłumaczom przez dodanie dokumentacji do tego komunikatu.

Tekst źródłowy komunikatu (Systemy policyjne w Unii Europejskiej)
'''SYSTEMY POLICYJNE W UNII EUROPEJSKIEJ''' – zarządzanie sprawami ochrony porządku i bezpieczeństwa publicznego sprowadza się do dwóch podstawowych modeli: centralistycznego oraz zdecentralizowanego. Są to dwa zasadnicze, modelowe rozwiązania organizacyjno-prawne. To stanowi jednak jedynie punkt wyjściowy dalszych rozważań, gdyż cała współczesna rzeczywistość policyjna mieści się między tymi dwoma skrajnymi biegunami, podlega ona bowiem ciągłym zmianom i przekształceniom pod wpływem skatalogowanych dalej uwarunkowań. Czynnikami mającymi wpływ na charakter i zmiany modelu policyjnego w danym kraju są: ustrój państwa (demokratyczny lub totalitarny); społeczna kontrola działalności policji; rola samorządu terytorialnego w ochronie porządku publicznego; rozwój ilościowy i jakościowy przestępczości; zmiany zakresu zadań służb policyjnych w efekcie rozwoju technologicznego i społecznego; uwarunkowania historyczne. Upadek systemu komunistycznego w Europie Wschodniej spowodował również wiele skutków natury społecznej, których nie przewidywano w momencie rozpadu bloku wschodniego. Z jednej strony naturalne były zmiany strukturalne i organizacyjne w systemach ochrony porządku publicznego w krajach tej części Europy. Swoboda poruszania się, nadzieje na ogólny dobrobyt podobny do tego wyobrażanego w krajach „za żelazną kurtyną” oraz wprowadzenie w życie zasad wolnego rynku przyniosły gwałtowny wzrost przestępczości oraz pojawienie się nowych form i zjawisk patologii społecznej. Jednocześnie ten swobodny przepływ świata przestępczego spowodował poważne konsekwencje dla służb policyjnych w krajach Europy Zachodniej i Ameryki Północnej, które wielokrotnie nie mogły sobie poradzić z nowymi formami przestępczości, przede wszystkim zorganizowanej. Rodziło to potrzebę zmian strukturalnych w systemach ochrony porządku publicznego w tych krajach, dostosowania się do zmieniających się warunków społecznych.
Duży wpływ na stopień scentralizowania lub zdecentralizowania organizacji służb policyjnych w poszczególnych krajach ma zakres kontroli społecznej tych służb. Zwłaszcza na przełomie wieków XIX i XX problematyka udziału czynnika obywatelskiego w formie władz lokalnych na różnych szczeblach w działaniu służb policyjnych odgrywała istotną rolę w funkcjonowaniu sprawnego i jednocześnie praworządnego systemu ochrony porządku publicznego i walki z przestępczością i stanowiła najlepsze świadectwo stopnia rozwoju demokracji i społeczeństwa obywatelskiego w danym kraju. W niektórych państwach przyjęto nawet dość radykalne rozwiązania ustrojowo-organizacyjne. Samorząd spełniał rolę hegemona w sprawach ochrony porządku i bezpieczeństwa publicznego przy ograniczonym udziale państwa, a przyjęty system był całkowicie zdecentralizowany. Stanowiło to z jednej strony odzwierciedlenie dominacji poglądów liberalnych wobec funkcjonowania społeczeństwa oraz życia publicznego (teoria tzw. wolnej gminy), z drugiej strony było odbiciem specyfiki rozwoju poszczególnych krajów europejskich. Rozwój cywilizacyjny, postęp technologiczny i gospodarczy, a jednocześnie antagonizowanie się stosunków społecznych oraz wzrost przestępczości pospolitej spowodowały, że ochrona porządku publicznego wymagała od służb policyjnych coraz większej profesjonalizacji. Dlatego też z biegiem czasu dominacja policji samorządowej stała się anachronizmem. Rozpoczął się powolny proces „upaństwawiania” spraw policyjnych. Odbywał się on w rozmaity sposób w zależności od tradycji, obowiązującego w danym kraju ustroju politycznego i systemu prawnego oraz roli → samorządu terytorialnego w sprawowaniu lokalnej władzy administracyjnej. Wykształciły się w tym zakresie dwa rodzaje systemów, który miały poważne implikacje w zakresie organizacji służb policyjnych. Pierwszy typ samorządu rozwijał się w krajach anglosaskich i polegał na tym, że obywatele mogli administrować sprawami publicznymi bezpośrednio przez wybrane przez siebie organa. Drugi typ miał zastosowanie w krajach kontynentalnych, gdzie mieszkańcy mieli wpływ na sprawy publiczne przez współdziałanie w tym zakresie z urzędnikami państwowymi. W XX w. na skutek kryzysu wartości oraz burzliwych zmian gospodarczych, społecznych i narodowościowych pojawiła się nowa forma – państwo totalitarne. Początkowo w postaci porewolucyjnej Rosji sowieckiej, później państw faszystowskich (Niemiec hitlerowskich i Włoch Mussoliniego), aż wreszcie po II wojnie światowej powstał blok państw komunistycznych na czele z ZSRR. W warunkach państwa totalitarnego (nieważne, czy faszystowskiego, czy też komunistycznego) istniał skrajnie scentralizowany i zbiurokratyzowany system policyjny, gdyż tylko w taki sposób można było kontrolować życie publiczne i ograniczać swobody obywatelskie. Walka z przestępczością była oceniana w kategoriach politycznych. Od połowy XX w. wraz z postępem cywilizacyjnym oraz burzliwym rozwojem nowych form zagrożeń i przestępstw potrzeba tworzenia specjalistycznych służb policyjnych stała się nieodzowna, a jednocześnie w ramach poszczególnych pionów tworzono scentralizowane struktury, które miały zapewnić szybki przepływ informacji, sprawną organizację walki z przestępczością oraz zawodową skuteczność. 
Współcześnie wykształcone modele systemów ochrony porządku i bezpieczeństwa publicznego w krajach Unii Europejskiej można sklasyfikować następująco: 1. Model jednopodmiotowy, w ramach którego wyróżnić można system: a. państwowy, który może być bądź zdecentralizowany (mniej lub bardziej, w zależności od specyfiki danego kraju), bądź scentralizowany (z określonym współudziałem władz lokalnych oraz czynnika społecznego); b. samorządowy (forma historyczna). 2. Model wielopodmiotowy, także w dwóch wariantach systemu: a. o opcji centralistycznej – zakłada istnienie wielu rodzajów służb policyjnych różniących się pod względem pochodzenia (w tym także służby samorządowe), podległości, zakresu terytorialnego działania, kompetencji oraz funkcjonalności); b. o opcji decentralistycznej. (→ policja; bezpieczeństwo publiczne; porządek publiczny) [A. Misiuk]
Tłumaczenie'''POLICE SYSTEMS IN THE EUROPEAN UNION''' – the management of matters pertaining to the protection of order and public safety is reduced to two basic models: centralised and decentralised. These are the two basic organisational models reflected in legal solutions. This, however, is only the starting point for further considerations, because the entire contemporary police reality is located between these two extreme poles, since it is subject to constant changes and transformations under the influence of conditions catalogued further. Factors influencing the nature and changes of the police model in a given country are: the state system (democratic or totalitarian); social control of police activity; the role of local government in protecting public order; quantitative and qualitative development of crime; changes of the scope of tasks of police services as a result of technological and social development; historical conditions. The collapse of the communist system in Eastern Europe also resulted in many social consequences that were not anticipated at the time of the dissolution of the Eastern Bloc. On the one hand, structural and organisational changes in law enforcement systems were natural. The freedom of movement, hopes for general well-being similar to that imagined in the countries “behind the Iron Curtain” and the implementation of the free market principles resulted in a sharp increase in crime and the emergence of new forms and phenomena of social pathology. At the same time, this free flow of the criminal world caused serious consequences for the police services in  Western Europe countries and North America, which repeatedly could not cope with new forms of organised crime.. This gave rise to the need for structural changes in law enforcement systems in these countries, adapting to changing social conditions. In individual countries the extent of social control of these services has a major impact on the degree of centralisation or decentralisation of police organisation. Particularly at the turn of the 19th and 20th centuries, the issue of participation of the civic factor in the form of local authorities at various levels in the operation of police services played an important role in the functioning of an efficient and law-abiding system of law enforcement and in the fight against crime. The level of social control was the best testimony of the degree of development of democracy and civil society in a particular country. Some countries adopted quite radical systems and organisational solutions. The local government fulfilled the role of a hegemon in matters of protection of order and public safety with limited state participation, and the adopted system was completely decentralised. On the one hand, it reflected the domination of liberal views on the functioning of society and public life (the theory of the so-called free commune), on the other hand, it reflected the specificity of development of individual European countries. The development of civilization, technological and economic progress, and at the same time the antagonism of social relations and the increase in common crime meant that the protection of public order required that police services become increasingly professionalised. Therefore, over time, the dominance of the local government over police became an anachronism. A slow process of “nationalizing” police issues was initialised  and took various forms depending on the tradition, the political system and legal system in force in a given country, and the role of → local government in exercising the local administrative authority. Two types of systems developed in this sphere, which had serious implications for the organisation of police services. The first type of local government was developed in Anglo-Saxon countries and it enabled citizens  to administer public affairs directly through bodies they chose. The second type applied in continental countries, where the residents had an influence on public affairs by cooperating in this area with state officials. In the 20th century, as a result of the crisis of values and turbulent economic, social and national changes, a new form appeared – the totalitarian state. Initially in the form of post-revolutionary Soviet Russia, later in the form of fascist countries (Nazi Germany and Mussolini’s Italy), and finally, after World War II, a block of communist states was formed, headed by the USSR. The totalitarian state (no matter whether fascist or communist) is marked by an extremely centralised and bureaucratic police system, because this enables control of public life and limits civil liberties. The fight against crime is assessed in political terms. From the middle of the 20th century, along with the progress of civilization and the stormy development of new forms of threats and crimes, the need to create specialised police services became indispensable. At the same time, within particular departmental structures, centralised structures were created to ensure rapid information flow, efficient organisation of the fight against crime and professional effectiveness.
Nowadays, the formed models of law enforcement and public security systems in the European Union countries can be classified as follows: 1. One-entity model, within which one can distinguish: a. the state system, which can be either decentralised (more or less, depending on the specificity of a given country) or centralised (with a specific participation of local authorities and the social factor); b. the local government system (historical form). 2. The multi-entity model, also in two variants of the system: a. the centralistic option – assumes the existence of many types of police services differing in origin (including local government services), subordination, territorial scope, competence and functionality; b. the decentralised option. (→ police, public safety, public order) [[http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Andrzej_Misiuk/en A. Misiuk]]

POLICE SYSTEMS IN THE EUROPEAN UNION – the management of matters pertaining to the protection of order and public safety is reduced to two basic models: centralised and decentralised. These are the two basic organisational models reflected in legal solutions. This, however, is only the starting point for further considerations, because the entire contemporary police reality is located between these two extreme poles, since it is subject to constant changes and transformations under the influence of conditions catalogued further. Factors influencing the nature and changes of the police model in a given country are: the state system (democratic or totalitarian); social control of police activity; the role of local government in protecting public order; quantitative and qualitative development of crime; changes of the scope of tasks of police services as a result of technological and social development; historical conditions. The collapse of the communist system in Eastern Europe also resulted in many social consequences that were not anticipated at the time of the dissolution of the Eastern Bloc. On the one hand, structural and organisational changes in law enforcement systems were natural. The freedom of movement, hopes for general well-being similar to that imagined in the countries “behind the Iron Curtain” and the implementation of the free market principles resulted in a sharp increase in crime and the emergence of new forms and phenomena of social pathology. At the same time, this free flow of the criminal world caused serious consequences for the police services in Western Europe countries and North America, which repeatedly could not cope with new forms of organised crime.. This gave rise to the need for structural changes in law enforcement systems in these countries, adapting to changing social conditions. In individual countries the extent of social control of these services has a major impact on the degree of centralisation or decentralisation of police organisation. Particularly at the turn of the 19th and 20th centuries, the issue of participation of the civic factor in the form of local authorities at various levels in the operation of police services played an important role in the functioning of an efficient and law-abiding system of law enforcement and in the fight against crime. The level of social control was the best testimony of the degree of development of democracy and civil society in a particular country. Some countries adopted quite radical systems and organisational solutions. The local government fulfilled the role of a hegemon in matters of protection of order and public safety with limited state participation, and the adopted system was completely decentralised. On the one hand, it reflected the domination of liberal views on the functioning of society and public life (the theory of the so-called free commune), on the other hand, it reflected the specificity of development of individual European countries. The development of civilization, technological and economic progress, and at the same time the antagonism of social relations and the increase in common crime meant that the protection of public order required that police services become increasingly professionalised. Therefore, over time, the dominance of the local government over police became an anachronism. A slow process of “nationalizing” police issues was initialised and took various forms depending on the tradition, the political system and legal system in force in a given country, and the role of → local government in exercising the local administrative authority. Two types of systems developed in this sphere, which had serious implications for the organisation of police services. The first type of local government was developed in Anglo-Saxon countries and it enabled citizens to administer public affairs directly through bodies they chose. The second type applied in continental countries, where the residents had an influence on public affairs by cooperating in this area with state officials. In the 20th century, as a result of the crisis of values and turbulent economic, social and national changes, a new form appeared – the totalitarian state. Initially in the form of post-revolutionary Soviet Russia, later in the form of fascist countries (Nazi Germany and Mussolini’s Italy), and finally, after World War II, a block of communist states was formed, headed by the USSR. The totalitarian state (no matter whether fascist or communist) is marked by an extremely centralised and bureaucratic police system, because this enables control of public life and limits civil liberties. The fight against crime is assessed in political terms. From the middle of the 20th century, along with the progress of civilization and the stormy development of new forms of threats and crimes, the need to create specialised police services became indispensable. At the same time, within particular departmental structures, centralised structures were created to ensure rapid information flow, efficient organisation of the fight against crime and professional effectiveness. Nowadays, the formed models of law enforcement and public security systems in the European Union countries can be classified as follows: 1. One-entity model, within which one can distinguish: a. the state system, which can be either decentralised (more or less, depending on the specificity of a given country) or centralised (with a specific participation of local authorities and the social factor); b. the local government system (historical form). 2. The multi-entity model, also in two variants of the system: a. the centralistic option – assumes the existence of many types of police services differing in origin (including local government services), subordination, territorial scope, competence and functionality; b. the decentralised option. (→ police, public safety, public order) [A. Misiuk]

Źródło: „http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php?title=Translations:Systemy_policyjne_w_Unii_Europejskiej/1/en&oldid=12344”
Counterliczniki