Translations

Mianowanie/1/en: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Administracji Publicznej

(Utworzono nową stronę "'''NOMINATION''' – one of non-contractual ways of establishing an employment relationship – alongside appointment and selection. The labour law does not include deta...")
 
(Brak różnic)

Aktualna wersja na dzień 09:45, 22 maj 2018

Objaśnienie komunikatu (prześlij)

Ten komunikat nie posiada dokumentacji. Jeśli wiesz gdzie lub jak ten komunikat jest używany, możesz pomóc innym tłumaczom przez dodanie dokumentacji do tego komunikatu.

Tekst źródłowy komunikatu (Mianowanie)
'''MIANOWANIE''' – jeden z pozaumownych sposobów nawiązania stosunku pracy – obok → [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Powo%C5%82anie powołania] i wyboru. Prawo pracy nie zawiera szczegółowej regulacji odnoszącej się do m., co skutkuje wielością aktów prawnych odnoszących się do różnych grup pracowników i instytucji mianowania. Stosunek pracy na podstawie m. nawiązywany jest wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnych ustawach określanych mianem tzw. pragmatyk służbowych, które regulują prawa i obowiązki grup pracowników służb publicznych. Takie szczególne zapisy zawierają m.in. ustawa o służbie cywilnej, ustawa o pracownikach urzędów państwowych, Karta Nauczyciela. M. stanowi podstawę nawiązania służbowego stosunku pracy, który od zobowiązaniowego stosunku pracy różni fakt braku równości stron: pracownika (zwanego w niektórych stosunkach służbowych funkcjonariuszem) oraz pracodawcy. Szczególny charakter pracy pracownika mianowanego polega na wykonywaniu przez niego obowiązków w warunkach ścisłego podporządkowania, które może wymagać od niego większej dyspozycyjności wobec pracodawcy. Wyraża się ona w obowiązku wykonywania poleceń, na podstawie których pracodawca ma prawo czasowo zmieniać istotne warunki zatrudnienia mianowanego pracownika. Pracownik zatrudniony na podstawie m. może być czasowo przeniesiony do innego urzędu w tej samej lub innej miejscowości, na takie samo lub inne stanowisko pracy niż to, na które uzyskał nominację. Zwiększona zależność i dyspozycyjność pracownika pozostającego w służbowym stosunku pracy jest rekompensowana większą stabilizacją zatrudnienia. M. w rozumieniu prawa pracy jest jednostronną czynnością prawną odpowiedniego organu, wywołującą – podobnie jak powołanie i wybór – podwójny skutek: powierza danej osobie kompetencje właściwe dla obsadzonego stanowiska oraz prowadzi do nawiązania stosunku pracy. M. jest samoistną podstawą nawiązania stosunku pracy, zatem dla swojej ważności nie wymaga potwierdzenia w postaci zawarcia umowy o pracę. Niezbędna natomiast jest zgoda zainteresowanego na podjęcie zatrudnienia, wyrażona wprost przez przyjęcie nominacji lub w sposób dorozumiany przez faktyczne przystąpienie do wykonywania swoich obowiązków (→ [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Urz%C4%99dnik urzędnik]) [ [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Kamil_Mroczka K. Mroczka] ].
Tłumaczenie'''NOMINATION''' – one of non-contractual ways of establishing an employment relationship – alongside appointment and selection. The labour law does not include detailed regulations relating to n., which results in a multiplicity of legal acts relating to different groups of employees and institutions of nomination. The employment relationship on the basis of n. is only made in the cases specified in the separate laws called the service pragmatics that regulate the rights and duties of groups of employees in public services. Such specific regulations are included, among others, in the Civil Service Act, the Act on state offices’ employees, the Teachers’ Charter. N. is the basis for establishing a professional employment relationship, which differs from the obligation to work by a lack of equality of the parties: the employee (referred to in certain official relations as the functionary) and the employer. The particular nature of the work of the nominated employee is to carry out his/her duties under strict subordination, which may require him or her to be more readily available to the employer. It is expressed in the obligation to carry out instructions on the basis of which the employer has the right to temporarily change the essential employment conditions of the nominated employee. An employee hired on the basis of n. may be temporarily transferred to another office in the same or different locality, to the same or a different job position than he/she has been nominated for. Increased dependence and availability of the employee remaining in the professional employment relationship is compensated by greater employment stabilization. In the understanding of the labour law, n. is a unilateral legal act of an appropriate body, evoking – like appointment and selection – a double effect: it entrusts a given person with competences appropriate to the position he/she holds and leads to the establishment of an employment relationship. N. is an autonomous basis for establishing an employment relationship, therefore, for its validity, it does not require confirmation in the form of a contract of employment. On the other hand, the consent of the person concerned to take up employment is required, expressed directly by accepting the nomination or implicitly by actually starting to perform the duties (→ [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Urz%C4%99dnik official]) [ [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Kamil_Mroczka/en K. Mroczka] ].

NOMINATION – one of non-contractual ways of establishing an employment relationship – alongside appointment and selection. The labour law does not include detailed regulations relating to n., which results in a multiplicity of legal acts relating to different groups of employees and institutions of nomination. The employment relationship on the basis of n. is only made in the cases specified in the separate laws called the service pragmatics that regulate the rights and duties of groups of employees in public services. Such specific regulations are included, among others, in the Civil Service Act, the Act on state offices’ employees, the Teachers’ Charter. N. is the basis for establishing a professional employment relationship, which differs from the obligation to work by a lack of equality of the parties: the employee (referred to in certain official relations as the functionary) and the employer. The particular nature of the work of the nominated employee is to carry out his/her duties under strict subordination, which may require him or her to be more readily available to the employer. It is expressed in the obligation to carry out instructions on the basis of which the employer has the right to temporarily change the essential employment conditions of the nominated employee. An employee hired on the basis of n. may be temporarily transferred to another office in the same or different locality, to the same or a different job position than he/she has been nominated for. Increased dependence and availability of the employee remaining in the professional employment relationship is compensated by greater employment stabilization. In the understanding of the labour law, n. is a unilateral legal act of an appropriate body, evoking – like appointment and selection – a double effect: it entrusts a given person with competences appropriate to the position he/she holds and leads to the establishment of an employment relationship. N. is an autonomous basis for establishing an employment relationship, therefore, for its validity, it does not require confirmation in the form of a contract of employment. On the other hand, the consent of the person concerned to take up employment is required, expressed directly by accepting the nomination or implicitly by actually starting to perform the duties (→ official) [ K. Mroczka ].

Counterliczniki