Planowanie przestrzenne: Różnice pomiędzy wersjami
Z Encyklopedia Administracji Publicznej
(Przygotowano stronę do tłumaczenia) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| + | <languages/> | ||
| + | <translate> | ||
'''PLANOWANIE PRZESTRZENNE''' – stanowi główne narzędzie kreowania polityki przestrzennej. Jest kompleksowym działaniem mającym na celu prawidłowy rozwój poszczególnych obszarów kraju w taki sposób, aby rozwój ten najlepiej odpowiadał na potrzeby ludzkie i jednocześnie uwzględniał wzajemne interesy pomiędzy regionami i na terenie całego kraju. P.p. najczęściej dokonuje się na trzech poziomach rozwoju społecznego – gminy/miasta, regionu oraz kraju. Współcześnie w ramach międzynarodowej współpracy (np. w obrębie UE) rozszerza się planowanie do poziomu ponadnarodowego. Wraz ze wzrostem złożoności uwarunkowań społecznych i gospodarczych rośnie skala trudności w godzeniu i harmonizowawniu interesów różnych podmiotów. P.p. może przybierać postać lokalizacji nowych ośrodków przemysłowych lub przekształcenia już istniejącej zabudowy, uwzględniającego zastaną infrastrukturę. P.p. zajmują się najczęściej zespoły złożone z różnych specjalistów (np. architektów, ekonomistów, urbanistów) [ [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/El%C5%BCbieta_Joanna_Zieli%C5%84ska E. Zielińska] ]. | '''PLANOWANIE PRZESTRZENNE''' – stanowi główne narzędzie kreowania polityki przestrzennej. Jest kompleksowym działaniem mającym na celu prawidłowy rozwój poszczególnych obszarów kraju w taki sposób, aby rozwój ten najlepiej odpowiadał na potrzeby ludzkie i jednocześnie uwzględniał wzajemne interesy pomiędzy regionami i na terenie całego kraju. P.p. najczęściej dokonuje się na trzech poziomach rozwoju społecznego – gminy/miasta, regionu oraz kraju. Współcześnie w ramach międzynarodowej współpracy (np. w obrębie UE) rozszerza się planowanie do poziomu ponadnarodowego. Wraz ze wzrostem złożoności uwarunkowań społecznych i gospodarczych rośnie skala trudności w godzeniu i harmonizowawniu interesów różnych podmiotów. P.p. może przybierać postać lokalizacji nowych ośrodków przemysłowych lub przekształcenia już istniejącej zabudowy, uwzględniającego zastaną infrastrukturę. P.p. zajmują się najczęściej zespoły złożone z różnych specjalistów (np. architektów, ekonomistów, urbanistów) [ [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/El%C5%BCbieta_Joanna_Zieli%C5%84ska E. Zielińska] ]. | ||
'''Literatura''': A. Karwińska, ''Gospodarka przestrzenna, uwarunkowania społeczno-kulturowe'', Warszawa 2008. | '''Literatura''': A. Karwińska, ''Gospodarka przestrzenna, uwarunkowania społeczno-kulturowe'', Warszawa 2008. | ||
| + | </translate> | ||
Wersja z 15:20, 23 maj 2018
PLANOWANIE PRZESTRZENNE – stanowi główne narzędzie kreowania polityki przestrzennej. Jest kompleksowym działaniem mającym na celu prawidłowy rozwój poszczególnych obszarów kraju w taki sposób, aby rozwój ten najlepiej odpowiadał na potrzeby ludzkie i jednocześnie uwzględniał wzajemne interesy pomiędzy regionami i na terenie całego kraju. P.p. najczęściej dokonuje się na trzech poziomach rozwoju społecznego – gminy/miasta, regionu oraz kraju. Współcześnie w ramach międzynarodowej współpracy (np. w obrębie UE) rozszerza się planowanie do poziomu ponadnarodowego. Wraz ze wzrostem złożoności uwarunkowań społecznych i gospodarczych rośnie skala trudności w godzeniu i harmonizowawniu interesów różnych podmiotów. P.p. może przybierać postać lokalizacji nowych ośrodków przemysłowych lub przekształcenia już istniejącej zabudowy, uwzględniającego zastaną infrastrukturę. P.p. zajmują się najczęściej zespoły złożone z różnych specjalistów (np. architektów, ekonomistów, urbanistów) [ E. Zielińska ].
Literatura: A. Karwińska, Gospodarka przestrzenna, uwarunkowania społeczno-kulturowe, Warszawa 2008.