Mobilność urzędnicza/fr

MOBILNOŚĆ URZĘDNICZA – uzasadnione merytorycznie ruchy kadrowe na stanowiskach urzędniczych zachodzące w ramach organizacji i pomiędzy organizacjami, służące podniesieniu sprawności funkcjonowania państwa. Wyróżniane są ujęcia m.urz.: pionowe (wertykalne), poziome (horyzontalne), jak również funkcjonalne czy geograficzne. Mobilność pionowa to awans na wyższe stanowisko bądź przejście na niższą pozycję zawodową (w tym także w wyniku degradacji). W aspekcie poziomym mobilność jest zmianą stanowiska pracy z zachowaniem tego samego poziomu w hierarchii urzędniczej. Ujęcie funkcjonalne wskazuje na zmianę pełnionej funkcji (zakresu obowiązków), natomiast geograficzne na fizyczne miejsce jej wykonywania. W najwęższym zakresie m.urz. obejmuje ruchy kadrowe w ramach sektora publicznego oraz między jego częściami (np. transfery pomiędzy administracjami: rządową, samorządową, państwową). W szerszym ujęciu uwzględnia się również przemieszczanie urzędników między sektorem publicznym a sektorem prywatnym czy pozarządowym, a także dotyczące administracji innych państw czy organizacji międzynarodowymi (→ urzędnik) [ Ł. Świetlikowski ].

Literatura: W. Betkiewicz, Polski model kariery zawodowej urzędników wyższego szczebla? Próba empirycznego opisu, „Studia Polityczne” 2014, nr 3(35) ■ K. Szczerski, Porządki biurokratyczne, Kraków 2004 ■ Ł. Świetlikowski, Mobilność urzędnicza w ujęciu teoretycznym, „Studia z Polityki Publicznej” 2016, nr 2(10).