Wszystkie tłumaczenia
Wprowadź poniżej nazwę komunikatu, aby zobaczyć wszystkie dostępne tłumaczenia.
Znaleziono 4 tłumaczenia
| Nazwa | Tekst obecny |
|---|---|
| h angielski (en) | '''PUBLIC ADMINISTRATION''' – a basic term used in administrative law and administration science found in the Polish Constitution (article 184, pursuant to which the administrative courts exercise control of public administration activities) and in legislation ( starting from 1999, from article 1 of the code of administrative procedure). Various definitions are adopted, which can be reduced to three approaches: negative, objective (functional) and subjective. In the '''negative approach''', based on the separation of powers, p.a. is in a broader sense a part of the State’s activities (now generally known as public authorities, as the State in this sense also includes local government, in particular → [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Samorz%C4%85d_terytorialny local government]), which is neither the creator of legislation nor the judiciary, and which, therefore, acting on the basis of the provisions of law and under the supervision of a judicial authority in accordance with the principle of legalism, is responsible in the public authorities system for the practical status and overall public affairs (matters which are undertaken and managed with respect to public interest). This leads to the '''functional approach''' where p.a. means direct, practical execution of State tasks in a broader sense (public tasks). In this approach p.a. can go beyond the execution of laws, and refers to the management of public resources, for carrying out tasks from the scope of p.a. In the functional approach p.a. performs four types of activities - and administration: rationing-ordinal, which makes use of measures typical of the public ''imperium''; providing for the delivery of public services in the sphere of education, health, culture, but also public transport or collective water supply and discharge of waste water; ownership, or public property management (''dominium''); development management, primarily through public planning. P.a. tasks can, where legislation provides for this, be carried out by entities not belonging to the p.a. structure, such as → [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Organizacja_pozarządowa non-governmental organizations] or entrepreneurs (p.a. assigned tasks). In the '''subjective approach''' p.a. means p.a. apparatus - a team of people that are part of institutions distinct in the organizational structure of the State in a broader sense, created in order to perform tasks from the scope of p.a. These institutions are p.a. entities, among which a special place is occupied by → [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Organ_administracji_publicznej p.a. apparatus], i.e. bodies with statutory competence in the area of public ''imperium''. Various aspects of p.a. expressed in various approaches, can be connected in the consolidated '''subjective-objective definition''': p.a. is a group of activities, actions and organizational and implementary projects carried out for the benefit of public interest by various entities, bodies and institutions on the basis of the law and in forms defined by law. In this sense p.a. can be divided into State and local government; in state administration a central role is played by → [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Administracja_rz%C4%85dowa Government], and in local government administration → [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Samorz%C4%85d_terytorialny local government] (→ [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Administracja Administration]) [ [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Hubert_Izdebski/en H. Izdebski] ]. |
| h francuski (fr) | '''ADMINISTRATION PUBLIQUE''' – la notion de base pour le droit administratif et des sciences administratives, fi gurant dans la Constitution de la République de Pologne (article 184, selon lequel les tribunaux administratifs exercent un contrôle sur les activités de l’administration publique) et dans la législation (à partir de 1999 à l’article 1 du Code de la procédure administrative (en pl. KPA) où apparaissent des différentes défi nitions qui peuvent être représentées par trois approches: négative, objective (fonctionnelle) et subjective. Quant à l’approche négative, en vertu de la théorie de la division des pouvoirs, l’administration publique fait partie des activités de l’État au sens large (dès nos jours, on appelle généralement les autorités publiques pour l’État qui comprend également les autorités locales → les collectivités locales) qui n’est ni une législation ni une justice, qui agit sur le fondement des dispositions de la loi et sous le contrôle du pouvoir judiciaire conformément au principe de légalisme, correspond au système des autorités publiques pour l’État pratique et l’ensemble des affaires publiques (des affaires dont l’entreprise et le traitement sont dans l’intérêt public). En plus, cette approche fait la distinction au sein du pouvoir exécutif entre le gouvernement et des fonctions de gouvernance, à savoir la prise de décisions politiques de base, ainsi que la gestion de l’administration. Cette vision nous mène à la deuxième approche, l’approche fonctionnelle selon laquelle l’administration publique signifi e l’exécution directe et pratique des missions de l’État dans un sens plus large (les tâches d’intérêt publics). Dans cette perspective, l’administration publique peut, prenant le caractère d’organisateur, aller au-delà de l’application des lois et se combiner en même temps à la gestion des ressources publiques, dans le but. Selon l’approche fonctionnelle, il y a quatre types d’activités de l’administration publique: 1) l’administration réglementaire et ordinale, en appliquant des mesures impérieuses typiques de l’empire public; 2) le fournisseur, en assurant la fourniture de services publics dans les domaines de l’éducation, de la santé, de la culture, mais aussi des transports en commun ou de l’alimentation en eau et de l’évacuation des eaux usées collectives; 3) le propriétaire, c’est-à-dire la gestion des biens publics (dominium); 4) le gérant du développement, principalement par la planifi cation des tâches d’intérêt public. Les tâches de l’administration publique peuvent, si la législation le prévoit, être confi ées à des entités qui n’appartiennent pas à la structure de l’appareil public, telles que → des ONG ou des entrepreneurs (des tâches commandées dans le domaine de l’administration publique). En effet, l’administration publique est l’organe de l’administration de l’État, cela veut dire, un ensemble de personnes qui font partie des institutions séparées dans la structure organisationnelle de l’État au sens large, créées dans le but d’accomplir des tâches d’intérêt public. Ces institutions sont des entités de l’administration publique, parmi lesquelles une position particulière occupent → des organes de l’administration publique, c’est-à-dire des entités dotées de compétences dans le domaine de l’empire public. Différents aspects d’administration publique exprimés sous différents points de vue peuvent être réunis dans une seule défi nition de l’administration publique: un ensemble d’activités, des entités et de projets organisationnels et exécutifs effectués dans l’intérêt → au sein de l’administration d’Etat, → l’administration publique joue le rôle principal et l’administration gouvernementale → les collectivités locales (→ administration) [H. Izdebski]. |
| h polski (pl) | '''ADMINISTRACJA PUBLICZNA''' – podstawowe dla prawa administracyjnego i nauki administracji określenie występujące w Konstytucji RP (art. 184, zgodnie z którym sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej) oraz w ustawodawstwie (poczynając od 1999 r., od art. 1 k.p.a.), dla którego przyjmuje się różne definicje, dające się sprowadzić do trzech ujęć: negatywnego, przedmiotowego (funkcjonalnego) i podmiotowego. W '''ujęciu negatywnym''', wychodzącym od podziału władz, a.p. stanowi tę część działalności państwa w szerszym znaczeniu (obecnie na ogół określanego jako władze publiczne, państwo bowiem w tym znaczeniu obejmuje również samorząd, w szczególności → [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Samorz%C4%85d_terytorialny samorząd terytorialny]), która nie jest ani ustawodawstwem, ani wymiarem sprawiedliwości, a która wobec tego, działając na podstawie przepisów prawa i pod kontrolą władzy sądowniczej zgodnie z zasadą legalizmu, odpowiada w systemie władz publicznych za praktyczny stan i całokształt spraw publicznych (spraw, których podejmowanie i załatwianie jest podyktowane interesem publicznym). Rozwinięciem tego ujęcia jest rozróżnianie w obrębie władzy wykonawczej rządu i funkcji rządzenia, tj. podejmowania podstawowych rozstrzygnięć politycznych, oraz administracji i administrowania. To jednak prowadzi już do '''ujęcia funkcjonalnego''', w którym a.p. oznacza bezpośrednie, praktyczne wykonywanie zadań państwa w szerszym znaczeniu (zadań publicznych). W tym ujęciu a.p. może, przybierając charakter organizatorski, wykraczać poza wykonywanie ustaw, a zarazem łączy się z zarządzaniem zasobami publicznymi, służącymi wykonywaniu zadań z zakresu a.p. W ramach a.p. w ujęciu funkcjonalnym wyróżnia się cztery rodzaje działalności – i administracji: reglamentacyjno-porządkową, stosującą władcze środki typowe dla ''imperium'' publicznego; świadczącą, zapewniającą dostarczanie usług publicznych w sferze szkolnictwa, zdrowia, kultury, ale także transportu zbiorowego czy zbiorowego zaopatrzenia w wodę i odprowadzania ścieków; właścicielską, czyli zarządzania mieniem publicznym (''dominium''); zarządzania rozwojem, przede wszystkim poprzez planowanie publiczne. Zadania z zakresu a.p. mogą być, jeżeli jest to przewidziane w ustawodawstwie, wykonywane przez podmioty nienależące do struktury aparatu a.p., takie jak → [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Organizacja_pozarządowa organizacje pozarządowe] czy przedsiębiorcy (zadania zlecone z zakresu a.p.). W '''ujęciu podmiotowym''' a.p. to właśnie aparat a.p. – zespół osób, które wchodzą w skład instytucji wyodrębnionych w strukturze organizacyjnej państwa w szerszym znaczeniu, utworzonych w celu wykonywania zadań z zakresu a.p.; instytucje te stanowią podmioty a.p., wśród których szczególne miejsce zajmują → [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Organ_administracji_publicznej organy a.p.] , tj. podmioty ustawowo wyposażone w kompetencje w sferze imperium publicznego. Różnorodne aspekty a.p. wyrażone w różnych jej ujęciach można połączyć w zbiorczej definicji '''przedmiotowo-podmiotowej''': przez a.p. rozumie się zespół działań, czynności i przedsięwzięć organizatorskich i wykonawczych, prowadzonych na rzecz realizacji interesu publicznego przez różne podmioty, organy i instytucje na podstawie ustawy i w określonych prawem formach. Tak rozumianą a.p. dzieli się przede wszystkim na państwową i samorządową; w ramach administracji państwowej podstawową rolę odgrywa → [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Administracja_rz%C4%85dowa administracja rządowa], a [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Administracja_samorz%C4%85dowa administracji samorządowej] → [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Samorz%C4%85d_terytorialny samorząd terytorialny] (→ [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Administracja administracja]) [ [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Hubert_Izdebski H. Izdebski] ]. |
| h rosyjski (ru) | '''ГОСУДАРСТВЕННОЕ УПРАВЛЕНИЕ''' - термин, используемый в Конституции Республики Польша (статья 184, согласно которой административные суды осуществляют контроль над деятельностью государственного управления), а также в законодательстве (начиная с 1999 года, со статьи 1 Кодекса административного производства), для которого приняты различные определения, которые можно сократить до трех подходов: негативный, объективный (функциональный) и субъективный. В '''негативном подходе''', вытекающем из разделения властей, г.у. составляет часть деятельности государства в более широком смысле (в настоящее время обычно именуемых органами государственной власти, так как в данном случае государство включает в себя самоуправление, в частности → местное самоуправление), которая не является ни законодательством, ни правосудием и поэтому, действуя на основании правовых норм и под контролем судебных в соответствии с принципом законности, несет ответственность в системе государственной власти за практическое решение государственных вопросов (вопросов, рассмотрение и решение которых является общественным интересом). Развитием этого подхода является разделение между исполнительной властью правительства и функциями управления, т.е. решение основных политических вопросов, а также администрация и администрирование. Это, однако, уже приводит к '''функциональному подходу''', при котором г.у. означает прямое, практическое выполнение государственных задач в более широком смысле (общественные задачи). В этом подходе г.у. может, принимая организационный характер, выходить за рамки исполнения законов, и в то же время оно связано с управлением государственными ресурсами, используемыми для выполнения задач в рамках г.у. В рамках г.у. с функциональной точки зрения, существуют четыре вида деятельности - и администрации: регулятивная и упорядоченная, с использованием государственных средств, характерных для государственной империи; предоставление государственных услуг в области образования, здравоохранения, культуры, а также общественного транспорта или коллективного водоснабжения и водоотведения; собственническая, т.е. управление государственной собственностью (dominium); управление развитием, в первую очередь через государственное планирование. Задачи г.у. могут, если это предусмотрено законодательством, выполняться субъектами, не входящими в состав аппарата г.у., такими как → неправительственными организациями или предпринимателями (порученные задачи в области г.у.). С точки зрения '''предметного подхода''', г.у. - это именно аппарат г.у. - группа лиц, которые являются членами учреждений, разделенных в более широком смысле слова в организационной структуре государства, созданных для выполнения задач в области г.у.; эти учреждения субъектами г.у., среди которых → органы г.у. занимают особое место, т.е. субъекты, обладающие уставными полномочиями в сфере государственной империи. Различные аспекты г.у., выраженные в различных подходах, могут быть объединены в общее '''предметно-субъектное''' определение: под г.у. понимается совокупность мероприятий, действий и начинаний организатора и исполнителя, осуществляемых для реализации государственных интересов различными субъектами, органами и учреждениями на основании закона и в формах, определенных законом. Так понимаемое г.у., делится, прежде всего, на государственное и самоуправленческое; в рамках государственной администрации основную роль играют → правительственная администрация и администрация самоуправления → местное самоуправление (→ администрация) [ Х. Издебски ]. |