Wszystkie tłumaczenia
Wprowadź poniżej nazwę komunikatu, aby zobaczyć wszystkie dostępne tłumaczenia.
Znaleziono 4 tłumaczenia
| Nazwa | Tekst obecny |
|---|---|
| h angielski (en) | '''INSOLENCE AND ARROGANCE''' – the insolence of the office is based, according to Michael Walzer, on claiming the right to dominance, which results from the fact that along with the office some goods, in the form of honour and status, power and prerogatives, wealth and comfort, are distributed. The source of the i. of public administration is legal and political condition, low level of education of the society and lack of organisational culture of the office. The cause of insolence and arrogance can paradoxically be professionalism, which is one of the prerequisites for maintaining a distance between an officer with an expert knowledge and a citizen who does not need this knowledge in everyday life. The superior may be guided by i. in relations towards subordinates – the insolent superior assumes that, by virtue of their subordinate status, the employees should obey his/her orders, even when they are incompatible with accepted cultural patterns, good morals or oscillate on the boundaries of the rules of work and law. A public official may be insolent towards a citizen. This i. is expressed in the patronizing treatment of citizens, lack of impartiality in decision-making, neglect of the personal interest of the citizen or the public in the decision-making process, dishonesty, attempts of making citizens dependent on the institution. A. of public-trust professions is expressed in citizens waiting in long queues, treating citizens in public institutions as intruders, incompetent officials, doctors or lawyers, multiplying bureaucratic regulations, using official, medical or legal jargon in conversations with customers/citizens or even refusing to proceed with a case. A. of an institution towards a citizen manifests itself in the violation of the principles of social justice, the mockery of their bases, deceiving the citizens, breaking the law in the light of the headlights – in the conviction of total impunity. A. of the institution towards the citizen is also expressed through lack of economy. The lack of clear criteria of external control and poorly functioning or non-existent internal controls, unclear system of recruitment, selection, promotion and punishment of employees in public administration, and lastly lack of employment stability promotes the spread of arrogance and insolence (mainly among the middle management in public administration, but it also touches higher positions) [ [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Jolanta_Itrich-Drabarek/en J. Itrich-Drabarek] ]. |
| h francuski (fr) | "MORGUE ET AROGANCE" - Selon Michael Walzer, la morgue des fonctionnaires consiste à revendiquer le droit de domination, ce qui résulte du fait qu’avec le poste de fonctionnaire sont distribués des biens sous forme d’honneur et de statut, de pouvoir et de prérogative, de richesse et de confort. La morgue et l’arrogance des employés de l’administration publique tire sa source des conditions juridiques et politiques, du faible niveau d’éducation de la société et de l’absence de culture organisationnelle dans les bureaux. La raison du comportement plein de la morgue peut être paradoxalement le professionnalisme, qui est l'un des principes permettant de maintenir la distance entre un fonctionnaire doté d'une expertise et un citoyen qui n'a pas besoin d’avoir cette connaissance dans la vie quotidienne. Un superviseur peut être guidé par morgue envers ses subordonnés. En effet, un vaillant superviseur suppose que les employés doivent suivre ses instructions en raison de leur subordination, même lorsqu'elles sont incompatibles avec les modèles culturels acceptés, décentes ou oscillent à la frontière du règlement du travail et de la loi. Un fonctionnaire peut s'avérer plein de la morgue envers un citoyen. Cela s'exprime par le traitement condescendant envers des citoyens, le manque d'impartialité dans la prise de décision, le non-respect de l'intérêt personnel ou social du citoyen dans le processus de prise de décision, la manque de coeur et les tentatives de rendre les citoyens dépendants des institutions. L’arrogance des professions de confiance du public est exprimée par de longues files d'attente des citoyens, le traitement d'un citoyen dans une institution publique comme un intrus, l'incompétence des employés de bureau, des médecins ou des juristes, la multiplication des règlements bureaucratiques, l'utilisation d'un jargon officiel, médical ou juridique lors des conversations avec les clients / citoyens ou même le refus de traitement d’un dossier. L’arrogance de l'institution envers le citoyen se manifeste par la violation des principes de justice sociale, par la moquerie de leurs fondements, par la tromperie les citoyens, par le freinage de la loi sous le feu des projecteurs, avec une conviction totale de l'impunité. L’arrogance des institutions à l'égard du citoyen se traduisent également par un manque d'économie. L’absence de critères clairs pour le contrôle externe et un contrôle interne défaillant ou inexistant, le système peu clair de recrutement, de sélection, de promotion et de sanction des employés dans l’administration publique et enfin le manque de stabilité professionnelle sont propices à une augmentation de l’arrogance et des chaussures (principalement parmi les cadres moyens de l’administration publique, mais cela vaut également pour les cadres supérieurs). [J. Itrich-Drabarek]. |
| h polski (pl) | '''BUTA I AROGANCJA''' – buta urzędu polega według Michaela Walzera na roszczeniu sobie prawa do dominacji, wynikającego z tego, że wraz z urzędem rozdzielane są dobra w postaci zaszczytów i statusu, władzy i prerogatywy, bogactwa i komfortu. Źródłem b. administracji publicznej są uwarunkowania prawne i polityczne, niski poziom wykształcenia społeczeństwa oraz brak kultury organizacyjnej urzędu. Przyczyną buty i arogancji może być paradoksalnie profesjonalizm, który jest jedną z przesłanek utrzymywania się dystansu między urzędnikiem wyposażonym w ekspercką wiedzę a obywatelem, któremu ta wiedza nie jest w codziennym życiu potrzebna. B. może kierować się przełożony wobec podwładnych – butny przełożony zakłada, że z racji podległości służbowej pracownicy winni wykonywać jego polecenia, nawet gdy są niezgodne z przyjętymi wzorcami kulturowymi, dobrymi obyczajami czy oscylują na granicy regulaminu pracy i prawa. Butny może okazać się funkcjonariusz publiczny wobec obywatela. B. ta wyraża się w protekcjonalnym traktowaniu obywateli, braku bezstronności w podejmowaniu decyzji, pomijaniu interesu osobistego obywatela lub społecznego w procesie wydawania decyzji, bezduszności, próbach uzależniania obywateli od instytucji. A. zawodów zaufania publicznego wyraża się długim oczekiwaniem obywateli w kolejkach, traktowaniem obywatela w instytucji publicznej jak intruza, niekompetencją urzędniczą, lekarską czy prawniczą, mnożeniem przepisów biurokratycznych, posługiwaniem się żargonem urzędniczym, medycznym lub prawniczym w rozmowie z klientami/obywatelami czy wręcz odmową prowadzenia sprawy. A. instytucji wobec obywatela przejawia się w łamaniu zasad sprawiedliwości społecznej, drwieniu z ich podstaw, oszukiwaniu obywateli, łamaniu prawa w świetle reflektorów – w przeświadczeniu o całkowitej bezkarności. A. instytucji wobec obywatela wyraża się także brakiem gospodarności. Brak jasnych kryteriów kontroli zewnętrznej oraz źle funkcjonująca lub nieistniejąca kontrola wewnętrzna, niejasny system rekrutacji, selekcji, awansu i kar pracowników w administracji publicznej, wreszcie brak stabilności zawodowej sprzyjają wzrostowi arogancji i buty (głównie wśród średniego szczebla kierowniczego w administracji publicznej, ale dotyczy to także wyższych stanowisk) [ [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Jolanta_Itrich-Drabarek J. Itrich-Drabarek] ]. |
| h rosyjski (ru) | '''НАДМЕННОСТЬ И ЗАНОСЧИВОСТЬ''' – по словам Майкла Вальцера, надменность органа состоит в присвоении себе права доминировать, вытекающего из того, что орган распределяет блага в виде почестей и статусов, власти и прерогативы, богатства и комфорта. Источником возникновения надменности государственного управления являются правовые и политические условия, низкий уровень образования в обществе и отсутствие организационной культуры органа. Парадоксально, но профессионализм может быть причиной надменности и высокомерия, что является одной из причин дистанции между чиновником, обладающим профессиональными знаниями, и гражданином, которому эти знания не нужны в повседневной жизни. Начальник может руководствоваться надменностью по отношению к своим подчиненным - надменный начальник предполагает, что в силу своей профессиональной подчиненности, работники должны выполнять его приказы, даже если они не соответствуют принятым культурным традициям, хорошим манерам поведения или колеблются на границе правил труда и закона. Государственное должностное лицо может оказаться надменным по отношению к гражданину. Эта надменность выражается в снисходительном отношении к гражданам, отсутствии беспристрастности в принятии решений, отсутствии личной или социальной заинтересованности граждан в процессе принятия решений, бессердечности, попытках поставить граждан в зависимость от институтов. Высокомерие в профессиях, вызывающих доверие общества, выражается в длительных ожиданиях граждан в очередях, обращении с гражданами в государственных учреждениях как с посторонними, некомпетентности должностных лиц, врачей или адвокатов, умножении бюрократических норм, использовании официальных, медицинских или юридических терминов в разговорах с клиентами/ гражданами, или даже отказе вести дела. Высокомерие учреждений по отношению к гражданам проявляется в нарушении принципов социальной справедливости, умалении их основ, обмане граждан, нарушении закона в свете прожекторов - в ощущении полной безнаказанности. Высокомерие учреждений по отношению к гражданину также выражается в отсутствии хозяйственности. Отсутствие четких критериев внешнего контроля, слабое функционирование или отсутствие внутреннего контроля, нечеткая система найма, отбора, продвижения по службе и наказания работников государственного управления и, наконец, отсутствие профессиональной стабильности способствуют росту надменности и высокомерия (в основном среди руководителей среднего звена в государственном управлении, но это касается также высоких должностей) [ И. Итрих-Драбарек ]. |