Wszystkie tłumaczenia
Wprowadź poniżej nazwę komunikatu, aby zobaczyć wszystkie dostępne tłumaczenia.
Znaleziono 4 tłumaczenia
| Nazwa | Tekst obecny |
|---|---|
| h angielski (en) | '''MOBBING''' (to mob – to surround, attack, attack, tease) – a kind of psycho-social phenomenon related to work, with the work environment (workplace mobbing), consisting of unethical action. M. is a systematic process of harassment that compromises the dignity, personality or physical and mental integrity of a person, posing a threat to his/her employment and affecting the atmosphere and work efficiency. The concepts used in literature are synonymous with bullying, moral harassment, psychological and related violence such as harassment (mainly sexual harassment) or ''Ijime'' (Japanese term, concerns mainly psychological harassment, especially in schools). There are two types of m.: 1. vertical – the superior is the persecutor and the subordinate is a victim or the superior is a person harassed by a subordinate; 2. levels – the mobber is a group, and the victim is a person belonging to or dependent on the group. '''MOBBER''' is an oppressor, participant of a mobbing group. Mobbing behaviors include, among others: harassment, insults, social exclusion of employees, intimidation, humiliation, ridicule, isolation or elimination of employees from the team. A condition for recognizing certain behaviours as mobbing is repetition, regularity, awareness of their taking and a clear purpose of causing harm to the victim by the attacker. Situations of conflict in which there is a single incident and those in which both sides of the conflict have comparable strength cannot be qualified as m. M. is destructive on the health and functioning of the victim, as well as on the work environment and the surroundings, including the image of the organisation. The ways to reduce m. in the work environment include anti-mobbing education as well as anti-mobbing policies and procedures [ [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Aleksandra_Komar/en A. Komar] ]. |
| h francuski (fr) | "HARCÈLEMENT" (en anglais : to mob - "entourer, attaquer, agresser, taquiner") - un type de phénomène psychosocial lié au travail, à l’environnement de travail (harcèlement en milieu de travail), impliquant des actes contraires à l’éthique. Le harcèlement est un processus systématique portant atteinte à la dignité, à la personnalité ou à l'intégrité physique et mentale d'une personne, menaçant son emploi et nuisant à la dégradation de l'atmosphère et à l'efficacité du travail. Dans la littérature sur le sujet, des synonymes sont utilisés, tels que bullying (anglais : bully – brute ), harcèlement moral, violence psychologique et termes apparentés, tels que harrassment (principalement harcèlement sexuel) ou Ijime (terme japonais principalement lié au harcèlement psychologique, notamment dans les écoles). Il existe deux types de harcèlement: 1. vertical - le superviseur est le persécuteur et le subordonné est la victime ou le superviseur est la personne assaillie par le subordonné; 2. niveaux - un groupe est un groupe et la victime est une personne qui appartient au groupe ou en dépend. L’harceleur est le tourmenteur, participant à un groupe qui harcèle. Le harcèlement inclut, entre autres: persécution, insultes, exclusion sociale d'un employé, intimidation, humiliation, ridicule, isolement ou élimination d'une équipe d'employés. La condition pour reconnaître certains comportements de harcèlement est la répétabilité, la régularité, la sensibilisation à leur comportement et le but évident de faire du mal à la victime par l'attaquant. Ils ne peuvent pas être classés comme des situations de conflit dans lesquelles un seul incident se produit et dans lesquels les deux parties au conflit ont une force comparable. Le harcèlement est destructeur pour la santé et le fonctionnement de la victime, ainsi que pour l'environnement de travail et l'environnement, y compris l'image de l'organisation. L'éducation anti-harcèlement ainsi que les politiques et procédures anti-harcèlement sont des moyens de réduire la banlieue noire dans l'environnement de travail. [A. Komar]. |
| h polski (pl) | '''MOBBING''' (z jęz. ang. ''to mob'' – „otoczyć, zaatakować, napadać, dokuczać”) – rodzaj zjawiska psychospołecznego związanego z pracą zawodową, ze środowiskiem pracy (''workplace mobbing''), polegający na nieetycznym działaniu. M. to systematyczny proces nękania godzący w godność, osobowość lub integralność psychiczną i fizyczną człowieka, stanowiący zagrożenie dla jego zatrudnienia oraz wpływający na pogorszenie atmosfery i wydajności pracy. Stosowane są w literaturze pojęcia równoznaczne, jak ''bullying'' (od ang. ''bully'' – tyran), molestowanie moralne, przemoc psychiczna oraz pokrewne, jak ''harassment'' (dotyczy głównie molestowania seksualnego) czy ''Ijime'' (termin japoński, dotyczy głównie nękania psychicznego, zwłaszcza w szkołach). Wyróżnia się dwa rodzaje m.: 1. pionowy – przełożony jest prześladowcą a podwładny jest ofiarą lub przełożony jest osobą mobbowaną przez podwładnego; 2. poziomy – mobberem jest grupa, a ofiarą jest osoba należąca do grupy lub od niej zależna. MOBBER to prześladowca, uczestnik grupy mobbingującej. Do zachowań mobbingowych zalicza się m.in.: nękanie, obrażanie, społeczne wykluczanie pracownika, zastraszanie, poniżenie, ośmieszanie, izolację lub wyeliminowanie z zespołu pracowników. Warunkiem uznania pewnych zachowań za mobbingowe jest powtarzalność, systematyczność, świadomość ich podejmowania oraz wyraźny cel wyrządzenia krzywdy ofierze przez atakującego. Nie mogą być kwalifikowane jako m. takie sytuacje konfliktu, w których występuje pojedynczy incydent oraz takie, w których obie strony tego konfliktu dysponują porównywalną siłą. M. działa destrukcyjnie na zdrowie i funkcjonowanie ofiary, a także na środowisko pracy oraz otoczenie, w tym wizerunek organizacji. Sposobami na ograniczanie m. w środowisku pracy jest edukacja antymobbingowa oraz polityki i procedury antymobbingowe [ [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Aleksandra_Komar A. Komar] ]. |
| h rosyjski (ru) | '''МОББИНГ''' (англ. ''to mob'' – «окружить, напасть, атаковать, нападать, надоедать») – вид психосоциального явления, связанного с профессиональной деятельностью, рабочей обстановкой (workplace mobbing), которое заключается в неэтичном поведении. Моббинг - это систематический процесс преследования, который унижает достоинство, личность или физическую и психическую неприкосновенность человека, создающий угрозу для его трудоустройства, а также ухудшающий атмосферу и продуктивность рабочего процесса. В литературе используются аналогичные понятия, такие как bullying (англ. bully – тиран), моральные преследования, психическое насилие, а также harassment (касается главным образом сексуальных домогательств) или Ijime (японский термин относится главным образом к психологическому насилию, особенно в школах). Существует два вида моббинга: 1. вертикальный - начальник является преследователем, а подчиненный жертвой или подчиненный подвергается моббингу со стороны начальника; 2. горизонтальный - моббинг осуществляется группой, а жертвой является лицо, принадлежащее к группе или зависимое от нее. МОББЕР является преследователем, членом группы осуществляющей моббинг. К моббинговому поведению относится: домогательства, оскорбления, социальная изоляция работников, запугивание, унижение, высмеивание, изолирование или исключение работников из команды. Условием для признания некоторых видов поведения моббингом является их повторяемость, регулярность, осведомленность их осуществления, и четкая цель причинения вреда жертве со стороны нападавшего. К моббингу не относятся такие конфликтные ситуации, в которых появляется однократный инцидент, и ситуации, в которых обе стороны конфликта обладают одинаковыми возможностями. Моббинг оказывает разрушительное воздействие на здоровье и функционирование жертвы, а также на рабочую среду и окружающую среду, в том числе на имидж организации. Способами борьбы с моббингом в рабочей среде являются антимоббинговое обучение и антимоббинговые политики и процедуры [ A. Комар ]. |