Wszystkie tłumaczenia
Wprowadź poniżej nazwę komunikatu, aby zobaczyć wszystkie dostępne tłumaczenia.
Znaleziono 4 tłumaczenia
| Nazwa | Tekst obecny |
|---|---|
| h angielski (en) | '''SEXUAL HARASSMENT''' – a particular form of discrimination based on sex, consisting of socially unacceptable, unethical behaviour of a sexual nature that is detrimental to the dignity of a person who is harassed or creating an atmosphere of intimidation, humiliation or enmity. S.h. is a type of violence that occurs in the form of unwanted physical contact, verbal or/and nonverbal sexual violence. A factor determining the recognition of a behaviour as s.h. is the lack of consent of the harassed person for the specific behaviour. The objection expressed by the harassed person must be clear and firm, without leaving any doubt that the behaviour is unacceptable and inappropriate in the mind of the harassed person. S.h. is one of the pathologies in the work environment that negatively affects the physical and mental health of the victim and the organisation. Sexual violence creates a bad atmosphere of work, creates unfriendly, intimidating working conditions, creates unhealthy relationships between employees and negatively affects the image of the individual. Catharine MacKinnon distinguishes two types of s.h. in terms of employment: “something for something” and “hostile working environment”. S.h. of the “something for something” type occurs when individual submission or rejection of sexual provocation or sexual conduct is used as a basis for making a decision about employment or if submission to such behaviour determines the time or conditions of employment. The reason for submitting to s.h. at work may be fear of financial losses. “Hostile work environment” occurs when unwanted sexual conduct interferes with performance of work or creates an intimidating or aggressive atmosphere, even if harassment does not lead to material or economic consequences – loss of pay or promotion. S.h. became recognizable to the public relatively late, only in the 1970s, due to a court case that ended with the US Supreme Court ruling in 1986. For many years the issue of s.h. was only linked with the behaviour of men against women, and today one can distinguish the phenomenon of s.h. between people of different sexes and between people of the same sex. S.h. in the work environment can be restricted through anti-discrimination education and the introduction of anti-discrimination policies and procedures. S.h. is defined in the so-called anti-discrimination law (in the framework of implementation of the EU rules on equal treatment) and in the labour law. Regulations include the so-called transferred burden of proof, which implies that the victim is obliged to provide evidence for the breach of the principle of equal treatment and the organisation where the irregularity took place is obliged to prove that there has been no breach of the principle of equal treatment [ [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Jolanta_Itrich-Drabarek/en J. Itrich-Drabarek], [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Aleksandra_Komar/en A. Komar] ]. |
| h francuski (fr) | HARCÈLEMENT SEXUEL - forme particulière de discrimination fondée sur le sexe, consistant en un comportement sexuel socialement inacceptable et contraire à l'éthique, en violation de la dignité de la personne victime de violence ou en provoquant une atmosphère d'intimidation, d'humiliation ou d'hostilité. Le harcèlement sexuel est un type de violence qui se manifeste sous la forme de contacts sexuels physiques, verbaux et / ou non verbaux non désirés. Le facteur conditionnant la reconnaissance d’un comportement donné en tant que harcèlement sexuel c’est la manque de consentement de la personne victime de violence à des comportements spécifiques. L'opposition exprimée par la personne victime de violence doit être claire et ferme, ne laissant aucun doute sur le fait que le comportement est inacceptable et inapproprié dans la perception de la personne victime de violence. Le harcèlement sexuel est l'une des pathologies de l'environnement de travail qui affecte négativement la santé physique et mentale de la victime et de l'organisation. La violence sexuelle crée une mauvaise ambiance de travail, crée des conditions de travail hostiles et intimidantes, crée des relations malsaines entre les employés et porte atteinte à l'image du sujet. Catharine MacKinnon distingue deux types de harcèlement sexuel dans le contexte de l'emploi: « quelque chose pour quelque chose » et « environnement de travail hostile ». Le harcèlement sexuel du type « quelque chose contre quelque chose » se produit lorsque la soumission individuelle ou le rejet du harcèlement sexuel ou d'un comportement sexuel est utilisé comme base pour prendre des décisions en matière d'emploi ou si la soumission à un tel comportement détermine le moment ou les conditions de l'emploi. La raison de succomber à m. au travail, vous pouvez avoir peur des pertes financières. Un « environnement de travail hostile » se produit lorsqu'un comportement sexuel non désiré interfère avec l'exécution d'un travail ou crée un climat intimidant ou agressif, même si le harcèlement n'entraîne pas de conséquences matérielles ou économiques - perte de salaire ou promotion. Le harcèlement sexuel est reconnu par le public relativement tard, parce que ce n’est que dans les années 1970, à la suite d’un procès, qui s’est terminé par la décision de la Cour suprême des États-Unis en 1986. Pendant de nombreuses années, la question de m. n’était associée qu’au comportement des hommes à l’égard des femmes, aujourd’hui le phénomène des hommes. entre personnes du même sexe et entre personnes du même sexe. Le harcèlement sexuel sur le lieu de travail peuvent être réduits par une éducation à la lutte contre la discrimination et la mise en œuvre de politiques et de procédures de lutte contre la discrimination. Le harcèlement sexuel a été défini dans ce qu'on appelle législation anti-discrimination (dans le cadre de la mise en œuvre des dispositions de l'UE relatives aux principes de l'égalité de traitement) et du droit du travail. Les règlements contiennent les soi-disant la charge de la preuve transférée, ce qui signifie que la victime est tenue de justifier la violation du principe d'égalité de traitement, tandis que l'organisation dans laquelle l'irrégularité s'est produite à l'obligation de prouver qu'il n'y a pas eu violation du principe d'égalité de traitement. [J. Itrich-Drabarek, A. Komar ]. |
| h polski (pl) | '''MOLESTOWANIE SEKSUALNE''' – szczególna forma dyskryminacji ze względu na płeć, polegająca na nieakceptowanym społecznie, nieetycznym zachowaniu o podłożu seksualnym, naruszającym godność osoby molestowanej lub wywołującym atmosferę zastraszenia, upokorzenia lub wrogości. M.s. jest rodzajem przemocy, która występuje w formie niechcianego kontaktu fizycznego, werbalnej lub/i pozawerbalnej przemocy seksualnej. Czynnikiem warunkującym uznanie danego zachowania za m.s. jest brak zgody osoby molestowanej na określone zachowania. Sprzeciw wyrażony przez osobę molestowaną musi być wyraźny i stanowczy, nie pozostawiając wątpliwości, że dane zachowania są nieakceptowane i niewłaściwe w odczuciu osoby molestowanej. M.s. to jedna z patologii w środowisku pracy, która wpływa negatywnie na zdrowie fizyczne i psychiczne ofiary oraz organizację. Przemoc seksualna kształtuje złą atmosferę pracy, stwarza nieprzyjazne, onieśmielające warunki pracy, tworzy niezdrowe relacje między pracownikami oraz wpływa negatywnie na wizerunek podmiotu. Catharine MacKinnon wyróżnia dwa rodzaje m.s. w kontekście zatrudnienia: „coś za coś” i „wrogie środowisko pracy”. M.s. typu „coś za coś” występuje, gdy indywidualna uległość bądź odrzucenie seksualnych zaczepek lub zachowań natury seksualnej jest używane jako podstawa do podjęcia decyzji o zatrudnieniu albo jeśli poddanie się takim zachowaniom decyduje o czasie lub warunkach zatrudnienia. Powodem ulegania m.s. w pracy może być obawa przed stratami finansowymi. „Wrogie środowisko pracy” występuje, gdy niechciane zachowanie seksualne koliduje z wykonywaniem pracy lub stwarza onieśmielającą lub agresywną atmosferę, nawet jeśli molestowanie nie prowadzi do materialnych lub ekonomicznych konsekwencji – utraty płacy lub awansu. M.s. stało się rozpoznawalne dla opinii publicznej stosunkowo późno, gdyż dopiero w latach siedemdziesiątych XX wieku, za sprawą procesu sądowego, który zakończył się orzeczeniem Sądu Najwyższego USA w 1986 r. Przez wiele lat kwestia m.s. łączona była tylko z zachowaniami mężczyzn wobec kobiet, współcześnie wyróżnia się zjawisko m.s. między osobami różnej płci oraz między osobami tej samej płci. M.s. w środowisku pracy można ograniczyć poprzez edukację antydyskryminacyjną oraz wprowadzanie polityk i procedur antydyskryminacyjnych. M.s. zostało zdefiniowane w tzw. ustawie antydyskryminacyjnej (w ramach wdrażania przepisów UE o zasadach równego traktowania) oraz w prawie pracy. Regulacje zawierają zasadę tzw. przeniesionego ciężaru dowodu, co oznacza, że ofiara jest zobowiązana uprawdopodobnić fakt naruszenia zasady równego traktowania, natomiast na organizacji, w której doszło do nieprawidłowości, ciąży obowiązek udowodnienia, że nie doszło do naruszenia zasady równego traktowania [ [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Jolanta_Itrich-Drabarek J. Itrich-Drabarek], [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Aleksandra_Komar A. Komar] ]. |
| h rosyjski (ru) | '''СЕКСУАЛЬНОЕ ДОМОГАТЕЛЬСТВО''' – особая форма дискриминации по половому признаку, состоящая в социально неприемлемом, неэтичном поведении сексуального характера, нарушающем достоинство человека, подвергающегося преследованию, или создающим атмосферу запугивания, унижения или враждебности. Сексуальное домогательство - это вид насилия, который проявляется в форме нежелательного физического контакта, словесного и/или невербального сексуального насилия. Фактор, обусловливающий признание поведения являющегося сексуальным домогательством - это отсутствие согласия человека, который подвергается домогательствам на определенное поведение. Возражение, высказанное лицом подвергшимся насилию, должно быть ясным и решительным, не оставляя никаких сомнений в том, что такое поведение считается неприемлемым и неуместным для лица, подвергшегося нападению. Сексуальное домогательство является одной из патологий в трудовом коллективе, которая негативно сказывается на физическом и психическом здоровье жертв и организации. Сексуальное насилие создает плохую рабочую атмосферу, неблагоприятные и запугивающие условия труда, создает нездоровые отношения между работниками и оказывает негативное влияние на имидж предприятия. Кэтарин Маккиннон различает два вида сексуального домогательства в аспекте занятости: «что-то за что-то» и «враждебная рабочая среда». Сексуальное домогательство рода «что-то за что-то» проявляется тогда, когда индивидуальное подчинение или отказ от сексуальных домогательств или поведения сексуального характера используются в качестве основания для принятия решений о приеме на работу или, если согласие на такое поведение определяет продолжительность или условиях работы. Причиной согласия на сексуальные домогательства на рабочем месте может быть страх перед финансовыми потерями. «Враждебная рабочая среда» имеет место, когда нежелательное сексуальное поведение препятствует выполнению работы или создает пугающую или агрессивную среду, даже если домогательство не приводит к материальным или экономическим последствиям - потере заработной платы или продвижению по службе. Сексуальное домогательство стало известно общественному мнению относительно поздно, только в 1970-х годах XX века в результате судебного разбирательства, завершившегося вынесением решения Верховным судом США в 1986 году. На протяжении многих лет вопрос о сексуальных домогательствах был связан только с поведением мужчин по отношению к женщинам, в настоящее время выделяется феномен сексуальных домогательств между лицами разного пола и лицами одного пола. Сексуальное домогательство в рабочей среде можно сократить с помощью антидискриминационного образования и внедрения антидискриминационной политики и процедур. Сексуальное домогательство было определено в, так называемом, Законе о борьбе с дискриминацией (в рамках осуществления постановлений ЕС о принципах равного обращения) и в трудовом законодательстве. Регламенты содержат принцип, так называемого, смещения центра тяжести доказательства, что означает, что жертва обязана обосновать факт нарушения принципа равного обращения, а организация, в которой произошло нарушение, обязана доказать, что нарушения принципа равного обращения не было [ И. Итрих-Драбарек, А. Комар ]. |