Wszystkie tłumaczenia
Wprowadź poniżej nazwę komunikatu, aby zobaczyć wszystkie dostępne tłumaczenia.
Znaleziono 3 tłumaczenia
| Nazwa | Tekst obecny |
|---|---|
| h angielski (en) | '''IMMIGRATION POLICY''' – organized activity of state authorities (central and local government), as well as non-governmental organizations, including arrivals and stays of foreigners, including: → repatriation policy and → asylum policy. I.p. is implemented on the basis of regulations determining the rules of arrival and stay on the territory of a given country. The purpose of i.p. is the management of spatial population movements, which leads to obtaining the desired structure of the population in a given administrative unit and / or granting international protection to foreigners who have reasonable concerns about their own security in their country of origin. Currently in the European Union i.p. is implemented by individual countries and falls within the scope of internal affairs, but should nevertheless be based on shared values and take into account the important goals of EU Member States. I.p. implemented by local self-governments includes activities within the competence of the authorities of individual self-government units (mainly communes) aimed at limiting or encouraging repatriates and foreigners to settle and stay on their territory. It includes active support in finding employment, enabling education at various levels, ensuring security, housing policy and health protection. I.p. implemented by non-governmental organizations mainly consists of activities directed at the host society as well as repatriates and foreigners. Information campaigns on repatriates and foreigners are addressed to the host society, while repatriates and foreigners are undergoing measures to support adaptation and integration processes in the host country. An important goal pursued by NGOs is counteracting violence and trafficking of human beings. In Poland and other EU Member States i.p. is the subject of acute axiological dispute, focused primarily on the issue of the influx of foreigners from third countries. The population structure of all EU Member States undergoes negative demographic processes, such as population aging due to the low fertility rate preventing simple generation replacement, as well as overpopulation of metropolitan cities and depopulation of rural areas. I.p. is treated as an instrument for compensating losses in the population structure so as to ensure that the needs and individual functions of the social groups are met. After World War II, i.p. in Western European countries began to rely increasingly on immigrants from other continents. Its effect is the creation of a large number of non-European diaspora groups in western EU countries. [[http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Pawe%C5%82_Hut/en P. Hut]] |
| h francuski (fr) | '''POLITIQUE D'IMMIGRATION''' - c'est l'activité organisée par des organes de l'État (les autorités centrales et les collectivités locales) ainsi que des organisations non gouvernementales, qui couvrent les arrivées et les séjours des étrangers, y compris: → la politique de rapatriement et → la politique d'asile. La politique d’immigration est réalisée conformément aux dispositions de la loi définissant les règles d'arrivée et de séjour sur le territoire d'un pays donné. Son objectif est la gestion des mouvements spatiaux de population, ce qui conduit à obtenir la structure souhaitée de la population dans une unité administrative donnée et / ou à accorder une protection internationale aux étrangers qui ont des préoccupations raisonnables quant à leur propre sécurité dans leur pays d'origine. Actuellement, sur le territoire de l'Union européenne , la politique d’immigration est mise en œuvre par chaque pays et relève du domaine des affaires intérieures mais elle doit néanmoins être fondée sur des valeurs partagées et tenir compte des objectifs importants des États membres de l'UE. Le champs d’applicaition de la politique d’immigration au sein des collectivités locales, il ya des activités relevant des compétences des autorités des différentes collectivités locales (principalement des communes) visant à limiter ou à encourager les rapatriés et les étrangers à s'installer et à rester sur leur territoire. Elle couvre un soutien actif dans la recherche d'un emploi, une éducation à divers niveaux, la sécurité, la politique du logement et la protection de la santé. Les organisations non gouvernementales effectuent des activités destinées à la société d'accueil ainsi qu'aux rapatriés et aux étrangers dans le cadre de la politique d’immigration. En effet, des campagnes d'information sur les rapatriés et les étrangers sont adressées à la société d'accueil tandis que les rapatriés et les étrangers sont en train de prendre des mesures pour soutenir les processus d'adaptation et d'intégration dans le pays d'accueil. Un objectif important poursuivi par les ONG est de lutter contre la violence et la traite des êtres humains. En Pologne et dans d'autres États membres de l'UE, la politique d’immigration fait l'objet d'une vive dispute axiologique, centrée principalement sur la question de l'afflux d'étrangers en provenance de pays tiers. La structure de la population de tous les États membres de l'UE subit des processus démographiques négatifs, tels que le vieillissement de la population en raison du faible taux de fécondité empêchant le remplacement générationnel simple, ainsi que la surpopulation des villes métropolitaines et le dépeuplement des zones rurales. La politique d’immigration est traitée comme un instrument de compensation des pertes dans la structure de la population afin de garantir que les besoins sont satisfaits et que les différents groupes sociaux remplissent leurs fonctions. Après la Seconde Guerre mondiale, la politique d’immigration menée dans les pays d'Europe occidentale a été fondée de plus en plus sur des immigrants d'autres continents. Son effet est la création d'un grand nombre de groupes diasporaux non européens dans les pays occidentaux de l'UE. [P. Hut] |
| h polski (pl) | '''POLITYKA IMIGRACYJNA''' – jest to zorganizowana działalność organów państwa (centralnych i samorządowych), jak również organizacji pozarządowych, obejmująca przyjazdy i pobyty cudzoziemców, w tym: → politykę repatriacyjną i → politykę azylową. P.i. realizowana jest na podstawie przepisów określających zasady przyjazdu i pobytu na terytorium danego państwa. Celem p.i. jest zarządzanie przestrzennymi ruchami ludności, które prowadzi do uzyskania pożądanej struktury ludności w danej jednostce administracyjnej oraz/lub udzielenie ochrony międzynarodowej cudzoziemcom, którzy żywią uzasadnione obawy o własne bezpieczeństwo w kraju pochodzenia. Obecnie na obszarze Unii Europejskiej p.i. jest realizowana przez poszczególne państwa i mieści się w zakresie spraw wewnętrznych, niemniej jednak powinna opierać się na wspólnych wartościach i uwzględniać istotne cele państw członkowskich UE. P.i. realizowana przez samorządy lokalne obejmuje działania w kompetencjach władz poszczególnych jednostek samorządowych (głównie gmin) mające na celu ograniczenie lub zachętę do osiedlenia się i pobytu na ich obszarze repatriantów i cudzoziemców. Obejmuje aktywne wspieranie w poszukiwaniu zatrudnienia, umożliwienie uzyskania wykształcenia na różnych szczeblach, zapewnienie bezpieczeństwa, politykę mieszkaniową i ochronę zdrowia. P.i. realizowana przez organizacje pozarządowe polega głównie na działaniach skierowanych do społeczeństwa przyjmującego oraz repatriantów i cudzoziemców. Do społeczeństwa przyjmującego kierowane są akcje informacyjne na temat repatriantów i cudzoziemców, natomiast wobec repatriantów i cudzoziemców prowadzone są działania mające na celu wsparcie procesów adaptacji i integracji w kraju przyjmującym. Istotnym celem realizowanym przez organizacje pozarządowe jest przeciwdziałanie przemocy i handlowi ludźmi. W Polsce i pozostałych państwach członkowskich UE p.i. jest przedmiotem ostrego sporu aksjologicznego, zogniskowanego przede wszystkim na kwestii napływu cudzoziemców z państw trzecich. Struktura ludności wszystkich państw członkowskich UE ulega negatywnym procesom demograficznym, takim jak starzenie się społeczeństwa w wyniku niskiego współczynnika dzietności uniemożliwiającego zachowanie prostej zastępowalności pokoleń, a także przeludnienie miast metropolitalnych i depopulacja obszarów wiejskich. P.i. jest traktowana jako instrument kompensacji ubytków w strukturze ludności, tak aby zapewnić zaspokojenie potrzeb i realizowanie swoich funkcji przez poszczególne grupy społeczne. Po II wojnie światowej p.i. w państwach Europy Zachodniej zaczęła się coraz bardziej opierać na imigrantach z innych kontynentów. Jej efektem jest powstanie bardzo licznych pozaeuropejskich grup diasporalnych w zachodnich państwach UE. [P. Hut] |