Wszystkie tłumaczenia
Wprowadź poniżej nazwę komunikatu, aby zobaczyć wszystkie dostępne tłumaczenia.
Znaleziono 3 tłumaczenia
Nazwa | Tekst obecny |
---|---|
h angielski (en) | '''MIGRATION POLICY''' – in a broader sense (external m.p.), it is the organized activity of state bodies (central and local government), as well as non-governmental organizations, including departures and arrivals of nationals of a given country, as well as arrivals and departures of foreigners (including repatriates). M.p. is implemented on the basis of regulations determining the rules of arrival, stay and departure from the territory of a given country. In a narrower sense (internal m.p.), it is the creation of conditions for the movement of people within individual administrative units of a given country. The goal m.p. is the management of spatial population movements, which leads to obtaining the desired structure of the population in a given administrative unit and at the same time prevents illegal migration and related undesirable phenomena. Currently in the European Union m.p. is implemented by individual countries and falls within the scope of internal affairs, but should nevertheless be based on shared values and take into account the important goals of EU Member States. Currently, EU countries do not have a significant impact on their → emigration policy, but have developed extensive legislation defining the rules for entering and staying in their territories in terms of → immigration policy, including → repatriation policy and → asylum policy. M.p. implemented by local governments includes activities within the competences of the authorities of individual local government units (mainly municipalities), aimed at limiting or encouraging the departure of their residents and limiting or encouraging the settlement and stay of repatriates and foreigners on their territory. It includes active support in finding employment, enabling education at various levels, ensuring security, housing policy and health protection. M.p. implemented by non-governmental organizations mainly consists of activities directed at the host society and foreigners (including repatriates). Information campaigns on repatriates and foreigners are directed to the host society, while actions are being carried out to support adaptation and integration processes in the host country towards repatriates and foreigners. An important goal pursued by NGOs is counteracting violence and trafficking of human beings. In Poland and other EU Member States m.p. is the subject of acute axiological dispute, focused primarily on the issue of the influx of foreigners from third countries. [[http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Pawe%C5%82_Hut/en P. Hut]] |
h francuski (fr) | "POLITIQUE D'IMMIGRATION" - l'activité organisée des organes de l'État (gouvernement central et local) ainsi que des organisations non gouvernementales, y compris les arrivées et les séjours des étrangers, y compris: → la politique de rapatriement et → la politique d'asile. La politique d’immigration est mise en œuvre sur la base d'une réglementation définissant les règles d'arrivée et de séjour sur le territoire d'un pays donné. Le but de la politique d’immigration est la gestion des mouvements spatiaux de population, ce qui conduit à obtenir la structure souhaitée de la population dans une unité administrative donnée et / ou à accorder une protection internationale aux étrangers qui ont des préoccupations raisonnables quant à leur propre sécurité dans leur pays d'origine. Actuellement dans l'Union européenne la politique d’immigration est mise en œuvre par chaque pays et relève du domaine des affaires intérieures, mais doit néanmoins être fondé sur des valeurs partagées et tenir compte des objectifs importants des États membres de l'UE. La politique d’immigration est mise en œuvre par les gouvernements locaux et comprend des activités relevant des compétences des autorités des différentes collectivités locales (principalement des municipalités) visant à limiter ou à encourager les rapatriés et les étrangers à s'installer et à rester sur leur territoire. Elle comprend un soutien actif dans la recherche d'un emploi, une éducation à divers niveaux, la sécurité, la politique du logement et la protection de la santé. La politique d’immigration mise en œuvre par les ONGs consistent principalement en des activités destinées à la société d'accueil ainsi qu'aux rapatriés et aux étrangers. Des campagnes d'information sur les rapatriés et les étrangers s'adressent à la société d'accueil, tandis que les rapatriés et les étrangers sont en train de prendre des mesures pour soutenir les processus d'adaptation et d'intégration dans le pays d'accueil. Un objectif important poursuivi par les ONG est de lutter contre la violence et la traite des êtres humains. En Pologne et dans d'autres États membres de l'UE la politique d’immigration fait l'objet d'une vive dispute axiologique, centrée principalement sur la question de l'afflux d'étrangers en provenance de pays tiers. La structure de la population de tous les États membres de l'UE subit des processus démographiques négatifs, tels que le vieillissement de la population en raison du faible taux de fécondité empêchant le remplacement générationnel simple, ainsi que la surpopulation des villes métropolitaines et le dépeuplement des zones rurales. Après l'inoculation est traité comme un instrument de compensation des pertes dans la structure de la population afin de garantir que les besoins sont satisfaits et que les différents groupes sociaux remplissent leurs fonctions. Après la Seconde Guerre mondiale, la politique d’immigration dans les pays d'Europe occidentale, a commencé à se fonder de plus en plus sur des immigrants d'autres continents. Son effet est la création d'un grand nombre de groupes diasporaux non européens dans les pays occidentaux de l'UE. [P. Hut] |
h polski (pl) | '''POLITYKA MIGRACYJNA''' – w szerszym znaczeniu (p.m. zewnętrzna) jest to zorganizowana działalność organów państwa (centralnych i samorządowych), jak również organizacji pozarządowych, obejmująca wyjazdy i przyjazdy obywateli danego państwa oraz przyjazdy i wyjazdy cudzoziemców (w tym repatriantów). P.m. realizowana jest na podstawie przepisów określających zasady przyjazdu, pobytu i wyjazdu z terytorium danego państwa. W węższym znaczeniu (p.m. wewnętrzna) jest to tworzenie warunków do przepływu osób w ramach poszczególnych jednostek administracyjnych danego państwa. Celem p.m. jest zarządzanie przestrzennymi ruchami ludności, które prowadzi do uzyskania pożądanej struktury ludności w danej jednostce administracyjnej i jednocześnie przeciwdziała nielegalnej migracji i związanym z nią zjawiskom niepożądanym. Obecnie na obszarze Unii Europejskiej p.m. jest realizowana przez poszczególne państwa i mieści się w zakresie spraw wewnętrznych, niemniej jednak powinna opierać się na wspólnych wartościach i uwzględniać istotne cele państw członkowskich UE. Państwa UE nie mają obecnie możliwości znaczącego oddziaływania na własną → politykę emigracyjną, natomiast wypracowały bogate ustawodawstwo określające zasady wjazdu na swoje terytoria i pobytu na nich w zakresie → polityki imigracyjnej, w tym → polityki repatriacyjnej i → polityki azylowej. P.m. realizowana przez samorządy lokalne obejmuje działania w kompetencjach władz poszczególnych jednostek samorządowych (głównie gmin), mające na celu ograniczenie lub zachętę do wyjazdów ich mieszkańców i ograniczenie lub zachętę do osiedlenia się i pobytu na ich obszarze repatriantów i cudzoziemców. Obejmuje aktywne wspieranie w poszukiwaniu zatrudnienia, umożliwienie uzyskania wykształcenia na różnych szczeblach, zapewnienie bezpieczeństwa, politykę mieszkaniową i ochronę zdrowia. P.m. realizowana przez organizacje pozarządowe polega głównie na działaniach skierowanych do społeczeństwa przyjmującego oraz cudzoziemców (w tym repatriantów). Do społeczeństwa przyjmującego kierowane są akcje informacyjne na temat repatriantów i cudzoziemców, natomiast wobec repatriantów i cudzoziemców prowadzone są działania wspierające procesy adaptacji i integracji w kraju przyjmującym. Istotnym celem realizowanym przez organizacje pozarządowe jest przeciwdziałanie przemocy i handlowi ludźmi. W Polsce i pozostałych państwach członkowskich UE p.m. jest przedmiotem ostrego sporu aksjologicznego, zogniskowanego przede wszystkim na kwestii napływu cudzoziemców z państw trzecich. [P. Hut] |