Wszystkie tłumaczenia
Wprowadź poniżej nazwę komunikatu, aby zobaczyć wszystkie dostępne tłumaczenia.
Znaleziono 3 tłumaczenia
| Nazwa | Tekst obecny |
|---|---|
| h angielski (en) | '''OFFICIAL LAW''' ̶ a term defining a number of constitutional and statutory solutions, ordinances and ordinances aimed at regulating the public law status of employees and officials employed in the offices of public administration bodies and in other offices and units in the structure of public administration. Some researchers also call it public service law, which means that the regulations cover legal norms addressed to persons employed in performing public administration tasks in all state entities. A state employee as a normative category could justify a broad approach to the law, but it is only used by international agreements on the avoidance of double taxation, where a state employee is understood as natural person performing state functions for the government. Historically, in Poland the term was used in the interwar period and just after the war. From the 1950s o.l. constantly evolved, including the name - the terms law of state service and law of state administration employees were used. Return to the classic concepts of o.l. in Poland followed the adoption of the Act on employees of state offices in 1982. The subject of official law are employment relations; the following persons are subject to this law: persons in the process of recruitment for a clerk position, those employed in clerical positions (performing tasks of public law character, subject to the regulations specified in → official pragmatics). In Poland, o.l. embraces persons employed in official positions in government administration (members of the civil service and foreign service corps), local government (local government employees) and in other state offices (state officials employed e.g. in the Chancellery of the Sejm and Senate, Chancellery of the President of the Republic of Poland, the Commissioner’s For Human Rights Bureau ). O.l. does not cover persons employed in offices who, however, do not fulfill official positions (e.g. service positions), officers of state so-called uniformed services (Border Guard, Prison Service, Customs and Tax Service, Police, State Fire Service, State Protection Service, Internal Security Agency, Central Anti-Corruption Bureau, Intelligence Agency and Marshal's Guard and the army), judges and prosecutors. According to Teresa Górzyńska, o.l. should not be qualified as labor law due to the close relationship between regulations of the Act with the functioning of public administration as a structure of the state. (→ official) [[http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Jolanta_Itrich-Drabarek/en J. Itrich-Drabarek]] |
| h francuski (fr) | '''DROIT OFFICIEL''' - terme définissant un certain nombre de solutions constitutionnelles et légales ainsi que des réglements et des décisions visant à réglementer le statut de droit public des employés et des fonctionnaires employés dans les bureaux des organes de l'administration publique et dans d'autres bureaux et unités de la structure de l'administration publique. Certains chercheurs le définissent également comme une loi sur le service public, ce qui signifie que les les dispositions du droit official couvrent des normes juridiques adressées aux personnes employées à accomplir des tâches d'administration publique dans toutes les entités de l'État. Un employé de l'État en tant qu’une catégorie normative pourrait justifier une approche large du droit official. Pourtant elle n'est utilisée que par les accords internationaux sur la prévention de la double imposition où un employé de l'État est considéré comme une personne physique exerçant des fonctions d'État pour le gouvernement. Du point de vue historique, le terme « droit official » a été utilisé durant l'entre-deux-guerres et juste après la guerre. À partir des années 1950, le droit officiel en Pologne était en constante évolution, y compris le nom. En effet, les termes tells que la loi sur les services publics et la loi sur les employés de l'administration publique étaient en usage. Le retour aux concepts classiques du droit official en Pologne a résulté de l'adoption de la loi sur les employés des bureaux de l'État en 1982. Les dispositions de la loi définissent des relations officielles de travail, c'est-à-dire des relations juridiques régissant les personnes recrutées pour travailler dans un bureau, occupant des postes de bureau (accomplissant des tâches de droit public soumises à des réglementations énoncées dans → la pragmatique officielle). En Pologne, le droit official couvrent les personnes employées à des postes de bureau dans l'administration publique (membres de la fonction publique et du corps des services étrangers), des collectivités locales (employés des administrations locales) et dans d'autres bureaux de l'État (fonctionnaires de l'État employés par exemple à la Chancellerie de la Diète, au Sénat, à celle de la République de Pologne). Les autres employés sur des postes de travail non officiels (par exemple à des postes de service) et non ceux des fonctionnaires des services de l'État soi-disant en uniforme (les Garde-frontières, les Services pénitentiaires, les Douaniers et le corps de fiscalité, les agents de la Police, les pompiers de l'État, les agents du Service de protection de l'État, les agents de Sécurité Intérieure, les agents du Bureau Central de lutte contre la corruption, les employés de l’Agence de renseignement et les gardiens du maréchal et l'armée), juges et procureurs restent hors du cadre du droit officiel. Selon Teresa Górzyńska, le droit officiel ne devrait pas être qualifié de droit du travail en raison de l'étroite relation entre les règlements de la loi avec le fonctionnement de l'administration publique en tant que structure étatique. (→ officiel) [J. Itrich-Drabarek] |
| h polski (pl) | '''PRAWO URZĘDNICZE''' – pojęcie określające szereg rozwiązań konstytucyjnych, ustawowych, rozporządzeń i zarządzeń mających na celu regulację publicznoprawnego statusu pracowników i urzędników zatrudnionych w urzędach organów administracji publicznej oraz w innych urzędach i jednostkach w strukturze administracji publicznej. Część badaczy nazywa go też prawem służby publicznej, co oznacza, że regulacje pr.urz. obejmują normy prawne kierowane do osób zatrudnionych przy wykonywaniu zadań z zakresu administracji publicznej we wszystkich jednostkach państwa. Pracownik państwowy jako kategoria normatywna mógłby uzasadniać szerokie ujęcie pr.urz., jednak posługują się nim jedynie umowy międzynarodowe w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, gdzie przez pracownika państwowego rozumie się osoby fizyczne pełniące funkcje państwowe dla rządu. Historycznie w Polsce posługiwano się określeniem pr.urz. w okresie międzywojennym i tuż powojennym. Od lat 50. XX wieku pr.urz. w Polsce ulegało ciągłej ewolucji, łącznie z nazwą – używano pojęć prawo służby państwowej, prawo pracowników administracji państwowej. Powrót do klasycznych koncepcji pr.urz. w Polsce nastąpił po uchwaleniu ustawy o pracownikach urzędów państwowych w 1982 roku. Przedmiotem pr.urz. są urzędnicze stosunki pracy, tzn. stosunki prawne, którym podlegają osoby rekrutowane do pracy w urzędzie, zatrudnione na stanowiskach urzędniczych (wykonujące zadania mające publicznoprawny charakter, podlegające regulacjom określonym w → pragmatykach urzędniczych). W Polsce pr.urz. obejmuje się osoby zatrudnione na stanowiskach urzędniczych w administracji rządowej (członków korpusu służby cywilnej i służby zagranicznej), samorządowej (pracowników samorządowych) oraz w pozostałych urzędach państwowych (urzędników państwowych zatrudnionych np. w Kancelarii Sejmu, Senatu, Prezydenta RP, Biura RPO). Poza pr.urz. pozostają osoby zatrudnione w urzędach na innych niż urzędniczych stanowiskach pracy (np. na stanowiskach obsługi), funkcjonariusze służb państwowych tzw. mundurowych (Straż Graniczna, Służba Więzienna, Służba Celno-Skarbowa, Policja, Państwowa Straż Pożarna, Służba Ochrony Państwa, Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Centralne Biuro Antykorupcyjne, Agencja Wywiadu i Straż Marszałkowska oraz wojsko), sędziowie i prokuratorzy. Zdaniem Teresy Górzyńskiej pr.urz. nie należy kwalifikować jako prawa pracy ze względu na ścisły związek regulacji pr.urz. z funkcjonowaniem administracji publicznej jako struktury państwa. (→ urzędnik) [J. Itrich-Drabarek] |