Wszystkie tłumaczenia
Wprowadź poniżej nazwę komunikatu, aby zobaczyć wszystkie dostępne tłumaczenia.
Znaleziono 4 tłumaczenia
| Nazwa | Tekst obecny |
|---|---|
| h angielski (en) | '''LOCAL GOVERNMENT''' - the basic form of public authority decentralization, which consists of the performance of a substantial part of public tasks by local government units independently and at their own responsibility. L.g. units are selected by lawfully created local and regional communities (local community), in accordance with legal acts and with the use of direct democracy instruments (in particular → [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Referendum_lokalne referendum]), under the supervision (which presently means overseeing compliance with the law)of state administration bodies (→ [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Nadzór_nad_samorządem_terytorialnym supervision of local government]). L.g. constitutes a vital instrument of socializing the exercise of public authority (in the broader sense) and at the same time, the implementation of the → [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Zasada_pomocniczości_(subsydiaryzm) principle of subsidiarity] in the classic sense. The functioning of an appropriately strong l.g. is an international standard, in particular recognized in → the [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Europejska_Karta_Samorządu_Lokalnego European Charter of Local Self-Government], ratified by the Republic of Poland in 1994. L.g. is an expression of a wider category of the vertical division of authority found in democratic countries along with the classic horizontal division (tripartite separation of powers). In a unitary (homogenous) state, such as the Republic of Poland, l.g. is territorially decentralized (in accordance with the Constitution of Poland the territorial system ensures the decentralization of public authority) part of executive power, and hence of → [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Administracja_publiczna public administration]. In federations and countries based on regional autonomy (Spain and Italy) territorial decentralization also includes the legislative authority, and in federations it may also apply to the judiciary. In larger countries, next to the – older - local government, in particular the municipal government, there is also the regional government. Since the restoration of local government in Poland in 1990, l.g. consists of → [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Gmina municipalities] as basic units and (since 1999) → [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Powiat counties], along with the municipalities as units of local government, and (also since 1999) → [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Województwo voivodships] as units of regional government. L.g. units have legal personality and their independence is subject to the constitutionally guaranteed judicial protection. L.g. entities are supervised by voivodes and the President of the Council of Ministers, and in financial matters → [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Regionalne_izby_obrachunkowe regional audit chambers]. L.g. is appointed to perform public tasks in order to meet the needs of the local community – as → [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Zadania_własne own tasks]. In relation to these tasks a double presumption is assumed that corresponds to the essence of the principle of subsidiarity: l.g. performs public tasks that are not reserved by the Constitution or the law for other public authorities and the municipality performs all tasks of l.g. which are not reserved for other l.g. units. This means that in the case of county and voivodship tasks, these must be clearly specified by law (however the law on voivodship self-government gives overall competence with respect to the development of the voivodship), but the range of tasks of the municipality is defined in a general manner as all public affairs of local importance, not reserved by law for other entities, whilst narrowing their freedom of implementing tasks by the case-law of the supervisory bodies and the administrative courts. L.g. units should be equipped with means appropriate to the entrusted tasks (in accordance with the constitutional principle of appropriateness), which is not always the practice. Besides their own tasks l.g. units may have legally delegated specific government administration tasks (→ [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Zadania_zlecone assigned tasks]), and they may also, by way of agreements, take over the performance of other tasks lying in the scope of government administration and other l.g. units (→ [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Zadania_powierzone entrusted tasks]). According to European tradition, the bodies of l.g. units are divided into constitutive and implementing bodies. → [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Organ_stanowiący_i_kontrolny_samorządu_terytorialnego L.g. constitutive and audit bodies] (municipality and county councils, voivodship sejmiks) are elected through universal elections, equal and direct, conducted by secret ballot. In the case of → [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Organ_wykonawczy_samorządu_terytorialnego l.g. implementing bodies], there is a fundamental difference between municipalities and other l.g. units: since 2002 in the communes the single person implementing authorities (village mayor/mayor/president of the city) are chosen in direct elections, whereas in counties and voivodships the boards, which are collegial bodies (chaired respectively by starosts and marshals), are traditionally chosen and dissolved by constitutive bodies [ [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Hubert_Izdebski/en H. Izdebski] ]. |
| h francuski (fr) | '''AUTONOMIE GOUVERNEMENTALE TERRITORIALE''' - forme de base de la décentralisation de l’autorité publique, visant à exécuter une partie importante des tâches publiques en leur propre nom et sous leur responsabilité par des organes des collectivités locales, choisis par les collectivités locales et régionales statutaires de la population générale (collectivités locales), en vertu de lois, ainsi que des instruments de démocratie directe (→ notamment un référendum), sous le contrôle d’organes de l’administration de l’état actuellement exercés uniquement du point de vue du respect de la loi (→ contrôle du gouvernement local). L’autogestion territoriale est donc d’un instrument important pour socialiser l’exercice de l’autorité publique (les états au sens large) et en même temps pour mettre en œuvre le principe de → subsidiarité dans son sens classique. Le fonctionnement d’autogestion suffisamment forte est une norme internationale, notamment reconnue dans la → Charte européenne de l’autonomie locale, ratifiée par la République de Pologne en 1994. C’est l’expression d’une catégorie plus large de séparation verticale des pouvoirs, qui se produit dans les pays démocratiques parallèlement à la division horizontale classique (séparation des pouvoirs). Dans un état unitaire (uniforme) comme la République de Pologne, le pouvoir est décentralisé territorialement (conformément à la Constitution de la République de Pologne, le système territorial assure la décentralisation du pouvoir public) au pouvoir exécutif, et donc → à l’administration publique. Dans les fédérations et les états basés sur l’autonomie régionale (comme l’ItaliItalie’Italie), la décentralisation territoriale inclut également le pouvoir législatif, et dans les fédérations, elle peut également impliquer le pouvoir judiciaire. Dans les grands pays, avec les administrations locales plus anciennes en particulier les administrations municipales, il existe une autonomie régionale. En République de Pologne, depuis la resta’ration de l'autonomie locale en 1990, → les municipalité’ en tant qu'unités de base et (depuis 1999) → les districts, ainsi que les municipalités qui sont ’es unités d'autonomie locale et (depuis 1999) → les voïvodie’ en tant qu’unités de l'autonomie régionale. Ces unités ont la personnalité juridique et leur indépendance est soumise à la protection juridictionnelle garantie par la Constitution. La supervision des unités exercées par les voïvodes et le président du conseil des ministres, et en matière financière → chambres régionales de la comptabilité. L’autogestion est désignée pour effectuer des tâches publiques répondant aux besoins de la communauté des administrati–ns locales - en tant que → tâches propres. En ce qui concerne ces tâches, il existe une double présomption corre’pondant à l'essence du principe de subsidia’ité: elle s'acquitte de tâches publiques non réservées par la constitution o’ la loi à d'autres autorités publiques, et ’a commune s'acquitte de toutes non’réservé à d'autres entités Cela signifie que, même si les tâches du district et de la voïvodie doivent être clairement définies par la loi (la loi sur la voïvodie autonome a toutefois conféré à la commune une compétence générale dans le domaine du développement de la voïvodie), elle englobe généralement toutes les’questions d'intérêt public de portée locale qui ne sont pas réserv’es. Pour d'autres entités, tout en limitant les tâches liées à ’a liberté d'entreprise ainsi définies par la jurisprudence des autorités de contrôle et des tribunaux administratifs. Unités ils devraient être dotés de moyens adaptés à leurs tâches (conformément au principe const’tutionnel d'adéquatio’), qui ne s'avèrent pas toujours mis en œuvre dans la pratique. En plus des tâches’propres à l'unité ils peuvent être mandatés par la loi pour effectuer des tâches spécifiques dans le ’omaine de l'administration publique (→ tâches externalisées), ainsi que prendre en charge, p’r accord, l’exécution d'autres tâches relevant des administrations pu’liques et d'autres (→ tâches confiées). Selon la tradition propre au continent européen, les corps d’unités sont divisés en constitutif et exécutif.’→ Organes d'État et de contrôle (conseils de communes et du district, assemblées de voïvodies) sont élus au scrutin général, égal et direct, au scrutin secret. En ce qui concerne les → organes exécutifs de st, il existe une différence fondamentale entre les municipalités et les a utres unités: les organes exécutifs unipersonnels (chef de la commune rurale / bourgmestre / maire) ont été élus au scrutin direct depuis 2002, tandis que dans les offices des districts et des voïvodies - organismes collectifs exécutif (présidés respectivement par des starostes et des maréchaux) sont traditionnellement élus et révoqués par des organes constitutifs [H. Izdebski]. |
| h polski (pl) | '''SAMORZĄD TERYTORIALNY''' – podstawowa forma decentralizacji władzy publicznej, polegająca na wykonywaniu istotnej części zadań publicznych w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez organy jednostek samorządu terytorialnego, wyłonione przez ustawowo utworzone lokalne i regionalne wspólnoty ogółu mieszkańców (wspólnoty samorządowe), w ramach ustaw, przy wykorzystaniu również instrumentów demokracji bezpośredniej (w szczególności → [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Referendum_lokalne referendum]), pod dokonywanym obecnie wyłącznie z punktu widzenia zgodności z prawem, nadzorem organów administracji państwowej (→[http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Nadzór_nad_samorządem_terytorialnym nadzór nad samorządem terytorialnym]). S.t. stanowi tym samym istotny instrument uspołecznienia wykonywania władzy publicznej (państwa w szerszym znaczeniu) i zarazem realizacji → [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Zasada_pomocniczości_(subsydiaryzm) zasady pomocniczości] (dawniej nazywanej subsydiarnością) w jej klasycznym rozumieniu. Funkcjonowanie odpowiednio silnego s.t. jest standardem międzynarodowym, w szczególności uznanym w → [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Europejska_Karta_Samorządu_Lokalnego Europejskiej Karcie Samorządu Lokalnego], ratyfikowanej przez RP w 1994 r. S.t. jest wyrazem szerszej kategorii pionowego podziału władz, występującego w państwach demokratycznych obok klasycznego podziału poziomego (trójpodziału władz). W państwie unitarnym (jednolitym), jakim jest RP, s.t. stanowi zdecentralizowaną terytorialnie (zgodnie z Konstytucją RP ustrój terytorialny zapewnia decentralizację władzy publicznej) część władzy wykonawczej, a przez to → [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Administracja_publiczna administracji publicznej]. W federacjach i państwach opartych na autonomii regionalnej (jak Hiszpania i Włochy) decentralizacja terytorialna obejmuje również władzę ustawodawczą, a w federacjach może dotyczyć także władzy sądowniczej. W większych państwach, obok – starszego – samorządu lokalnego, w szczególności samorządu gminnego, występuje samorząd regionalny. W RP na s.t. składają się, od przywrócenia samorządu w 1990 r., → [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Gmina gminy] jako jednostki podstawowe i (od 1999) → [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Powiat powiaty], wraz z gminami będące jednostkami samorządu lokalnego, oraz (także od 1999) → [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Województwo województwa] jako jednostki samorządu regionalnego. Jednostki s.t. mają osobowość prawną, a ich samodzielność podlega konstytucyjnie zagwarantowanej ochronie sądowej. Nadzór nad jednostkami s.t. sprawują wojewodowie i prezes rady ministrów, a w zakresie spraw finansowych → [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Regionalne_izby_obrachunkowe regionalne izby obrachunkowe]. S.t. jest powołany do wykonywania zadań publicznych służących zaspokajaniu potrzeb wspólnoty samorządowej – jako → [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Zadania_własne zadań własnych]. W odniesieniu do tych zadań przyjęte jest podwójne domniemanie odpowiadające istocie zasady pomocniczości: s.t. wykonuje zadania publiczne niezastrzeżone przez konstytucję lub ustawy dla innych organów władz publicznych, a gmina wykonuje wszystkie zadania s.t. niezastrzeżone dla innych jednostek s.t. Oznacza to, że o ile zadania powiatu i województwa muszą być wyraźnie określone ustawowo (ustawa o samorządzie województwa przyznała mu jednak ogólną kompetencję w zakresie rozwoju województwa), o tyle zakres zadań gminy jest określony ogólnie jako wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów, przy zawężaniu tak określanej swobody podejmowania zadań przez orzecznictwo organów nadzoru i sądów administracyjnych. Jednostki s.t. powinny być wyposażone w środki odpowiednie do przypadających im zadań (zgodnie z konstytucyjną zasadą adekwatności), co nie zawsze okazuje się realizowane w praktyce. Obok zadań własnych jednostki s.t. mogą mieć ustawowo zlecone wykonywanie określonych zadań z zakresu administracji rządowej (→[http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Zadania_zlecone zadania zlecone]), jak również mogą przejmować w drodze porozumień wykonywanie innych zadań z zakresu zarówno administracji rządowej, jak i innych jednostek s.t. (→[http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Zadania_powierzone zadania powierzone]). Zgodnie z tradycją właściwą kontynentowi europejskiemu, organy jednostek s.t. dzielą się na stanowiące i wykonawcze. → [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Organ_stanowiący_i_kontrolny_samorządu_terytorialnego Organy stanowiące i kontrolne s.t. ] (rady gmin i powiatów, sejmiki województw) są wybierane w wyborach powszechnych, równych i bezpośrednich w głosowaniu tajnym. Jeśli chodzi o → [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Organ_wykonawczy_samorządu_terytorialnego organy wykonawcze s.t.], występuje zasadnicza różnica pomiędzy gminami i pozostałymi jednostkami s.t.: w gminach jednoosobowe organy wykonawcze (wójt/burmistrz/prezydent miasta) są od 2002 r. wybierane w wyborach bezpośrednich, natomiast w powiatach i województwach zarządy – kolegialne organy wykonawcze (z przewodniczącymi im, odpowiednio, starostami i marszałkami) są tradycyjnie wybierane i odwoływane przez organy stanowiące [ [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Hubert_Izdebski H. Izdebski] ]. |
| h rosyjski (ru) | '''МЕСТНОЕ САМОУПРАВЛЕНИЕ''' – основная форма децентрализации государственной власти, которая заключается в выполнении значительной части общественных задач от своего имени и под свою ответственность органами территориального самоуправления, выделенные законодательно созданными местными и региональными сообществами из всего населения (сообщества самоуправления), в рамках законов, при использовании инструментов прямой демократии (в частности → референдум), под надзором органов государственного управления (→ надзор над органами местного самоуправления), который в настоящее время осуществляется исключительно с точки зрения соблюдения законов. Местное самоуправление, таким образом, является важным инструментом для социализации осуществления государственной власти (государство в более широком смысле) и, в то же время, во внедрении → принципа субсидарности (ранее называемого субсидиарностью) в его классическом понимании. Функционирование достаточно эффективного местного самоуправления является международным стандартом, признанным, в частности, в → Европейской хартии местного самоуправления, ратифицированной Республикой Польша в 1994 году. Местное самоуправление является проявлением более широкой категории вертикального разделения властей, которая существует в демократических странах в дополнение к классическому горизонтальному разделению (разделение власти на три части). В унитарном (едином) государстве, каким является Республика Польша, местное самоуправление является территориально децентрализованной (в соответствии с Конституцией Республики Польша территориальная система обеспечивает децентрализацию государственной власти) частью исполнительной власти, а значит и → государственного управления. В федерациях и странах, основанных на региональной автономии (таких как Испания и Италия), территориальная децентрализация также включает законодательную власть, а в федерациях она может также включать и судебную власть. В более крупных странах в дополнение к местному самоуправлению, в частности, к самоуправлению в гминах, существует также региональное самоуправление. В Республике Польша с момента восстановления самоуправления в 1990 году в состав местного самоуправления входят → гмины, как базовые единицы и (с 1999 года) → повяты, включая гмины, как единицы местного самоуправления, а также (с 1999 года) → воеводства, как единицы регионального самоуправления. Единицы местного самоуправления имеют статус юридического лица, и их независимость подлежит гарантированной конституцией судебной защите. Надзор за деятельностью местного самоуправления осуществляют воеводы и председатели совета министров, а в отношении финансовых вопросов → региональные палаты аудиторов. Местное самоуправление назначается для выполнения общественных задач, направленных на удовлетворение потребностей сообщества самоуправления, т.е. → собственных задач. В отношении этих задач принимается двойная презумпция, соответствующая сути принципа субсидиарности: местное самоуправление выполняет государственные задачи, не закрепленные конституцией или законом за другими органами государственной власти, а гмина выполняет все задачи местного самоуправления, которые не возложены на другие субъекты местного самоуправления. Это означает, что задачи повята и воеводства должны быть четко определены законом (закон о самоуправлении воеводства предоставил им общую компетенцию в развитии воеводства), а в случае задач гмины они определены как все государственные дела местного значения, не закрепленные законом за другими субъектами, при ограничении свободы выполнения задач прецедентным правом надзорных органов и административных судов. Единицы местного самоуправления должны быть обеспечены средствами, соответствующими порученным им задачам (в соответствии с конституционным принципом адекватности), что не всегда реализуется на практике. Помимо своих собственных задач, органы местного самоуправления могут иметь законодательно порученные задачи, возложенные на них в рамках государственной администрации (→порученные задачи), а также могут принять на себя, на основе соглашений, выполнение других задач, как в области государственного управления, так и других субъектов местного самоуправления (→вверенные задачи). В соответствии с традициями европейского континента органы местного самоуправления делятся на: учредительные и исполнительные. → Учредительные и контрольные органы местного самоуправления (советы гмин и повятов, сеймики воеводств) избираются на основании всеобщего, равного и прямого тайного голосования. Что касается → исполнительных органов местного самоуправления, между гминами и другими структурами местного самоуправления существует значительная разница: в гминах исполнительную власть выполняет один представитель власти (войт/бурмистр/президент города), который избирается прямым голосованием с 2002 года, а в повятах и воеводствах исполнительную власть выполняют советы - коллегиальные исполнительные органы (во главе с председателями - старостами или маршалами), они традиционно избираются и снимаются с должности учредительными органами [ Х. Издебски ]. |