Wszystkie tłumaczenia
Wprowadź poniżej nazwę komunikatu, aby zobaczyć wszystkie dostępne tłumaczenia.
Znaleziono 4 tłumaczenia
| Nazwa | Tekst obecny |
|---|---|
| h angielski (en) | '''WHISTLEBLOWER''' (“to blow the whistle” – “to raise an alarm”) – employee who reported malpractices or their suspicion in public interest. Speaking out in such cases by w. is defined in the law as the “protected disclosure”. Protection against potential reprisals is usually granted to w. under two essential conditions: (1) making a disclosure in public interest – w. passes information concerning a public good protection, neither for the sake of his/her own gain nor in the name of personal interest; (2) making a disclosure in the good faith (''bona fides'') - while reporting, w. has reasonable belief that disclosed information it true, what during further investigation might be verified positively or not. Characteristic features of w. is his/her actual or former membership in organisation which disclosed information is about and holding position which does not authorize his/her to counteract malpractices by himself/herself, regardless of the fact whether his/her identity is known and whether informing is a part of his/her professional duty (vide auditor) or not. W. reports information to dedicated body which is able to investigate it, inside or outside he/his organisation, or when such body does not exist or its credibility is doubtful, discloses directly to the public opinion. Reporter cannot be considered as w. when he/she is aware of falseness of information, obtained it by breaking the law or keep engaged in illegal practices. The first time a word “whistleblowing” was used by American attorney Ralph Nader specialized in consumers cases in 1972, who understood this term as an activity of people who in belief that public interest is more important than particular interest of organisation for which they work, inform about corruption and illegal and unfair practices in the workplace. Polish equivalent of the term “whistleblower” – “sygnalista” appeared in the public debate and media discourse in Poland in first decade of XXI century, when it has been promoted by coalition of non-governmental organisations against corruption. Polish law does not contain neither legal definition nor legal guarantees of safety dedicated to employees who report their concerns. Statutory whistleblowers protection in both private and public sectors has been introduced in many countries of the world, e.g. in the USA, the United Kingdom, the Republic of South Africa and Japan. International organisations such as the United Nations, the Organisation for Economic Co-operation and Development and the Council of Europe advocate for strengthening whistleblowers’ protection. The European Court of Human Rights in its judgments has developed legal criteria which its judges apply in order to assess whether employee who reported malpractices deserves for protection or not (→ [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/System_zgłaszania_nadużyć whistleblowing scheme]) [ [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Marcin_Waszak/en M. Waszak] ]. |
| h francuski (fr) | "SYSTÈME DE LA SIGNALISATION D'ABUS" – l’ensemble de procédures mises en place par la direction d'une organisation donnée et adressées à ses employés, mais également à ses partenaires, contractants, investisseurs, bénéficiaires, sous-traitants ou conseillers qui ont des informations sur des irrégularités dans le travail de cette unité et qui souhaitent les transmettre à la cellule ou à la personne qui assure leur vérification indépendante (→ dénonciateur). Les normes de création et d’exploitation du système de la signalisation d’abus proviennent de solutions recommandées et promues par des institutions internationales (ONU, OCDE, Conseil de l'Europe), des organisations non gouvernementales (Transparency International), ainsi que des principes d'éthique professionnelle adoptés volontairement par les entreprises et de la législation nationale. Les caractéristiques les plus importantes du système de la signalisation d’abus ce sont: assurer la confidentialité de l'auteur de la notification et de ses données personnelles; permettre des demandes anonymes; garantir la protection des dénonciateurs contre les représailles; assurer la vérification de la notification et traduction en justice des responsables d'irrégularités; accessibilité facile pour toute personne intéressée par l’utilisation du système. Le système de la signalisation d’abus peut être géré par l’organisation elle-même, par exemple, lorsque cela relève de la responsabilité d’un employé occupant le poste de conseiller en éthique et / ou de bureau de contrôle interne, il peut également être servi de l’extérieur lorsqu’il est embauché par un avocat ou / et une société offrant ses propres canaux de communication sécurisés. Dans le système de la signalisation d’abus il existe une pratique consistant à faire rapport directement aux organes statutaires de l'organisation, aux représentants du conseil de surveillance, aux membres des comités d'audit et d'éthique. Les canaux de notification des irrégularités prennent généralement la forme d'un téléphone, d'un courrier électronique ou d'un formulaire en ligne, empêchant ainsi le dénonciateur d'être identifié s'il choisit de ne pas le divulguer lui-même. L’obligation du système de la signalisation d’abus selon certains critères, peut résulter directement du droit national - il fonctionne en Pologne par rapport aux institutions du secteur financier. Une obligation générale d'utiliser la société à responsabilité limitée, couvrant toutes les entités du secteur public et les sociétés privées employant un minimum de 50 personnes, a été introduite, entre autres aux Pays-Bas, en Slovaquie et en Hongrie. [M. Waszak]. |
| h polski (pl) | '''SYGNALISTA''' (ang. ''whistleblower'', od ''to blow the whistle'' – użyć gwizdka, w znaczeniu „podnieść alarm”) – określenie pracownika, który poinformował o nieprawidłowości (lub podejrzeniu jej wystąpienia) w interesie publicznym. Przekazywanie informacji przez s. na gruncie prawa nazywane jest ujawnianiem podlegającym ochronie (ang. ''protected disclosure''). Aby s. została przyznana ochrona przed potencjalnymi represjami, muszą być spełnione określone warunki, przy czym te najbardziej podstawowe to: 1. dokonanie zgłoszenia w interesie publicznym – s. przekazuje informację mającą związek z obroną dobra wspólnego, nie robi tego dla własnej korzyści ani w imię osobistego interesu; 2. dokonanie zgłoszenia w dobrej wierze (''bona fides'') – s. w momencie raportowania ma uzasadnione przekonanie, że ujawniona przez niego informacja jest prawdziwa, co w toku dalszego śledztwa może znaleźć potwierdzenie lub nie. S. charakteryzuje się tym, że jest to obecny lub były członek organizacji, do której odnoszą się zgłaszane przez niego informacje, oraz że jest to osoba, która sama nie jest uprawniona do podjęcia działań zaradczych wobec wykrytych nieprawidłowości, niezależnie od tego, czy ujawnia przy tym swoją tożsamość oraz czy czyni to z zawodowego obowiązku (jak audytor), czy też nie. S. zgłasza informację do właściwego (upoważnionego) organu zdolnego do zbadania sprawy, wewnątrz lub na zewnątrz organizacji, a jeżeli taki nie istnieje lub jego wiarygodność jest wątpliwa, ujawnia ją bezpośrednio opinii publicznej. Za s. nie uznaje się osoby przekazującej informacje, która zdaje sobie sprawę z ich fałszywości, zdobyła je łamiąc przy tym prawo lub pozostaje zaangażowana w nielegalne praktyki. Po raz pierwszy terminu ''whistleblowing'' użył amerykański adwokat występujący w sprawach konsumentów Ralph Nader w 1972 r., rozumiejąc przez to działanie osób, które w przekonaniu, że interes publiczny jest ważniejszy od partykularnego interesu organizacji, dla której pracują, informują o występowaniu w miejscu pracy korupcji oraz nielegalnych i nieuczciwych praktyk. Termin „sygnalista” wszedł do debaty publicznej oraz obiegu medialnego w Polsce w pierwszej dekadzie XXI w., kiedy wypromowała go koalicja organizacji pozarządowych działających na rzecz przeciwdziałania korupcji. W polskim prawie nie występuje w tym znaczeniu, podobnie jak nie występuje kategoria prawnej gwarancji bezpieczeństwa pracownika z tytułu sygnalizowania. Ustawowa ochrona s. obejmująca zarówno sektor publiczny, jak i prywatny istnieje w wielu innych państwach, m.in. w USA, Wielkiej Brytanii, RPA czy Japonii. Na rzecz zwiększenia ochrony s. działają organizacje międzynarodowe, takie jak ONZ, OECD i Rada Europy. Europejski Trybunał Praw Człowieka w swoim orzecznictwie wypracował kryteria prawne, na podstawie których ocenia, czy pracownikowi ujawniającemu nieprawidłowości przysługuje ochrona (→ [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/System_zgłaszania_nadużyć system zgłaszania nadużyć]) [ [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Marcin_Waszak M. Waszak] ]. |
| h rosyjski (ru) | '''ИНФОРМАТОР''' (англ. whistleblower, от to blow the whistle - использовать свисток, в значении «поднять тревогу») – определение работника, сообщившего о нарушении (или подозрении в нарушении) в общественных интересах. Передача информации посредством информатора по закону называется раскрытием информации под защитой (англ. protected disclosure). Чтобы информатору была предоставлена охрана от возможных преследований, должны быть соблюдены определенные условия. К таким условиям относятся: 1. уведомление в общественных интересах - информатор передает информацию, касающуюся защиты общего блага, не делает этого для своей собственной выгоды или в своих личных интересах; 2. уведомление из благих побуждений (bona fides) - информатор на момент информирования имеет обоснованную убежденность, что переданная им информация является правдой, которая в ходе дальнейшего расследования может быть подтверждена или нет. Информатор характеризуется тем, что он является настоящим или бывшим членом организации, к которой относится предоставляемая им информация, и что он не имеет права самостоятельно принимать меры по исправлению выявленных нарушений, независимо от того раскрывает ли он свою личность или делает это из служебного долга (как аудитор). Информатор сообщает информацию компетентному (уполномоченному) органу, способному рассматривать дело, внутри или вне организации, и если его не существует или его надежность сомнительна, разглашает информацию непосредственно общественному мнению. Информатором не является человек, который передает информацию и знает об ее неправдивости, получивший ее на основании нарушения закона или вовлеченный в незаконную деятельность. Термин whistleblowing впервые использовал американский адвокат по потребительским спорам Ральф Нейдер в 1972 году, подразумевая действия лиц, которые убеждены, что общественный интерес важнее, чем конкретный интерес организации, в которой они работают, докладывая о случаях коррупции и незаконной и несправедливой практики на рабочем месте. Термин «информатор» появился в общественных дебатах и начал распространяться в польских СМИ в первом десятилетии XXI века, термин пропагандировала коалиция НПО, действующая в сфере противодействия коррупции. В польском законодательстве не существует категории правовых гарантий безопасности для работников, предоставляющих информацию. Правовая защита информаторов включающая, как общественный, так и частный сектор, существует во многих других странах, включая США, Великобританию, Южно-Африканскую Республику и Японию. Для обеспечения большей безопасности информаторов действуют такие международные организации, как ООН, ОЭСР и Совет Европы. Европейский суд по правам человека в своем прецедентном праве разработал правовые критерии, на основании которых он оценивает, имеет ли информатор право на защиту (→ система информирования о злоупотреблениях) [ М. Вашак ]. |