Wszystkie tłumaczenia
Wprowadź poniżej nazwę komunikatu, aby zobaczyć wszystkie dostępne tłumaczenia.
Znaleziono 4 tłumaczenia
| Nazwa | Tekst obecny |
|---|---|
| h angielski (en) | '''OFFICIAL''' – in a broad sense it is a person serving in public administration, being a state or local-government official. In common terms, the concept of an official is used more extensively, also in the sphere outside public administration (e.g., bank officer). The Polish law has the concept of a → [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Funkcjonariusz_publiczny public official/functionary] which is used, among others, in relation to those employed in public administration (its scope is wider than the concept of an officer). In regards to those employed in public administration, three service pragmatics apply in the Polish law: the Civil Service Act, the Act on employees of state offices and the Act on local government employees. The term “official” only appears in the first two. In the government administration, “civil servant” means a person employed on the basis of → [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Mianowanie appointment] in accordance with the principles set out in the Act. In turn, the Act on employees of state offices distinguishes two basic groups of employees: state officials (who must meet statutory requirements, and the list of positions referring to them is specified in the regulation of the Council of Ministers) and “other employees”. Thus, in a narrow legal sense, the term “official” refers to these two groups (civil servants and state officials). It should also be taken into account – for the broad meaning of the term – that the term “official positions” is used in the official pragmatics for government and local-government administration – and this concept has a much wider scope. With regard to government administration, it refers to the whole civil service, because the act states that the civil service corps consists of employees employed on official positions in the types of institutions listed in the Act (which refers to the entire scope of civil service institution). In the local government, “official positions” refer to all those local-government employees who are not employed on ancillary and service positions (these are specified in a separate legal act). A further general description will refer to the broad understanding of the term “public administration official”. Officials may be elected in universal or indirect elections, appointed, nominated by specific bodies or may be employed under a contract of employment. Due to the fact that the administration is a hierarchical structure, there is a subordination of the service. Therefore, the o. must execute orders of superiors. Among the o. one can distinguish a political corps consisting of people from a political assignment, indicated by the governing political parties, and the executive corps of the administration, composed of people who meet the criteria determined by the → [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Nab%C3%B3r recruitment] and have substantive knowledge. Several groups of o. can be distinguished. The first one consists of people holding directorial positions (President of the Republic of Poland, Speaker of the Sejm, Speaker of the Senate, President of the Council of Ministers, ministers, heads of central offices, voivodes, etc.). The second group are members of the civil service corps, working in ministries and other government administration institutions and members of the foreign service. The next group consists of employees of state offices that do not belong to the government administration (such as the Chancelleries of the Sejm, the Senate and the President of the Republic of Poland, the Constitutional Tribunal Office, the Office of the Commissioner for the Citizens’ Rights, the National Electoral Office, etc.). The fourth one consists of the employed in courts and prosecutors. Employees of the Supreme Audit Office have a separate status. The sixth group consists of local government employees, employed in municipal offices, city offices, county starost offices, marshal offices, as well as their subordinate organisational units, etc. In the public administration literature, the term “official” is usually used for basic corps of employees – for example, when talking about the ethics of officials, official-citizen relations, official crimes. The term “public service” has broader scope that is referred to in the Constitution (→ [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Służba_cywilna civil service], [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Pracownicy_samorządowi local-government employees], [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Prawo_dostępu_do_służby_publicznej access to public service]) [ [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Adam_Jarosz/en A. Jarosz] ]. |
| h francuski (fr) | "OFFICIER "- au sens large, une personne qui travaille dans l’administration publique, qui est un fonctionnaire de l’État ou de l’administration locale. Dans la compréhension commune du terme dispositif est plus largement utilisé, y compris en dehors de l’administration publique (par exemple, un employé de banque). Dans le droit polonais, il existe le concept → d'un agent public, qui est utilisé, entre autres, en ce qui concerne les employés de l’administration publique (son champ d’application est plus large que pour le concept d’officier). En ce qui concerne les personnes employées dans l'administration publique, trois pragmatiques officielles s'appliquent dans le droit polonais: la loi sur la fonction publique, la loi sur les employés des bureaux de l'État et la loi sur les employés des administrations locales. Le terme « officiel » n'apparaît que dans les deux premiers cas. Par exemple, dans l'administration publique, un « fonctionnaire » signifie une personne embauchée sur la base d'une → nomination conformément aux principes énoncés dans la loi. À son tour, la loi sur les employés des bureaux d’État distingue deux groupes d’employés: les agents de l’État (qui doivent satisfaire aux obligations légales et la liste des postes qui leur sont liés est spécifiée dans l’ordonnance du Conseil des ministres) et les « autres employés ». Ainsi, au sens juridique strict, le terme « fonctionnaire » désigne ces deux groupes (fonctionnaires et officiels). Il faut également prendre en compte - pour le sens large du terme - que le terme « postes de bureau » est utilisé dans la pragmatique officielle pour l'administration publique et pour le gouvernement local - et ce concept a une portée beaucoup plus large. Agissant de l'administration publique, il désigne l'ensemble de la fonction publique, la loi prévoyant que le corps de la fonction publique est composé d'employés employés à des postes de bureau dans les types d'institutions énumérées dans la loi (qui s'applique à l'ensemble des institutions de la fonction publique). Dans les administrations locales, les « postes de bureau » désignent tous les employés de l'autonomie locale qui ne sont pas employés dans des postes auxiliaires ou de service (ceux-ci sont spécifiés dans un acte juridique séparé). D'autres caractéristiques générales feront référence à la compréhension large du terme « fonctionnaire de l'administration publique ». Les fonctionnaires peuvent être élus par élection universelle ou indirecte, nommés, nommés par des organes spécifiques ou être employés sous contrat de travail. Du fait que l'administration est une structure hiérarchique, il existe une subordination des services. Par conséquent, l'officier doit suivre les instructions de ses supérieurs. Parmi les officiers on peut distinguer le corps politique, qui est composé des personnes issues de la conférence politique, indiqué par les partis politiques au pouvoir, et le corps administratif composé de personnes qui répondent aux critères spécifiés lors du → recrutement et qui font preuve des connaissances suffisantes. Plusieurs groupes des officiers peuvent être distingués, le premier étant les personnes occupant des postes de direction (Président de la République de Pologne, Président de la Diète, Président du Sénat, Président du Conseil des ministres, ministres, responsables des bureaux centraux, voïvodes, etc.). Le deuxième groupe comprend des membres du corps de la fonction publique, travaillant dans des ministères et d’autres institutions de l’administration publique, ainsi que des membres du service extérieur. Le groupe suivant comprend les employés des bureaux de l’État ne faisant pas partie de l’administration publique (tels que les bureaux de la Diète, du Sénat et du Président de la République de Pologne, le Bureau du Tribunal constitutionnel, le Bureau du Médiateur, le Bureau électoral national, etc.). Le quatrième groupe est employé dans les tribunaux et les parquets. Les employés de la Chambre suprême de contrôle ont un statut distinct. Le sixième groupe comprend les employés des administrations locales employés dans les communes, les villes, les bureaux du staroste du district, les bureaux du maréchal, ainsi que les unités organisationnelles qui leur sont subordonnées, etc. Dans la littérature sur l'administration publique, le terme général « officiel » est généralement utilisé pour désigner le corps de base des employés – par exemple, en parlant de d’éthique cléricale, relations greffier-citoyen, infractions cléricales. Le terme « service public » mentionné dans la constitution a une portée plus large. (→ fonction publique; employés des administrations locales; droit d'accès aux fonctions publiques). [A. Jarosz]. Sources: M. Czyżak, Podstawy organizacji i funkcjonowania administracji publicznej, Varsovie 2016 ■ E. Ura, Prawo administracyjne, Varsovie 2010 ■ E. Ura, Prawo urzędnicze, Varsovie 2011. |
| h polski (pl) | '''URZĘDNIK''' – w szerokim rozumieniu osoba pełniąca służbę w administracji publicznej, będąca funkcjonariuszem państwowym lub samorządowym. W potocznym rozumieniu pojęcie urz. stosowane jest szerzej, także do sfery poza administracją publiczną (np. urzędnik bankowy). W prawie polskim funkcjonuje pojęcie → [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Funkcjonariusz_publiczny funkcjonariusza publicznego], które jest stosowane m.in. w odniesieniu do zatrudnionych w administracji publicznej (jego zakres jest szerszy niż dla pojęcia urz.). W odniesieniu do zatrudnionych w administracji publicznej obowiązują w polskim prawie trzy pragmatyki służbowe: ustawa o służbie cywilnej, ustawa o pracownikach urzędów państwowych oraz ustawa o pracownikach samorządowych. Termin „urzędnik” występuje tylko w dwóch pierwszych. I tak w administracji rządowej „urzędnik służby cywilnej” oznacza osobę zatrudnioną na podstawie → [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Mianowanie mianowania] zgodnie z zasadami określonymi w ustawie. Z kolei ustawa o pracownikach urzędów państwowych wyróżnia dwie podstawowe grupy zatrudnionych: urzędników państwowych (którzy muszą spełniać ustawowe wymogi, a odnoszący się do nich wykaz stanowisk określony jest w rozporządzeniu rady ministrów) oraz „innych pracowników”. A zatem w wąskim prawniczym rozumieniu pojęcie „urzędnik” odnosi się do tych dwóch grup (urzędników służby cywilnej i urzędników państwowych). Należy też uwzględnić – dla szerokiego znaczenia terminu – że w pragmatykach służbowych dla administracji rządowej oraz dla samorządowej stosowany jest termin „stanowiska urzędnicze” – i to pojęcie ma znacznie szerszy zakres. W odniesieniu do administracji rządowej odnosi się ono do całej służby cywilnej, gdyż ustawa stanowi, iż korpus służby cywilnej tworzą pracownicy zatrudnieni na stanowiskach urzędniczych w wymienionych w akcie rodzajach instytucji (co odnosi się do całego zakresu instytucji służby cywilnej). W samorządzie terytorialnym „stanowiska urzędnicze” odnoszą się do tych wszystkich pracowników samorządowych, którzy nie są zatrudnieni na stanowiskach pomocniczych i obsługi (te są określone w odrębnym akcie prawnym). Dalsza ogólna charakterystyka odnosić się będzie do szerokiego rozumienia pojęcia „urzędnik administracji publicznej”. Urzędnicy mogą być wybierani w powszechnych lub pośrednich wyborach, mianowani, powoływani przez określone organy lub mogą być zatrudnieni na podstawie umowy o pracę. Z racji tego, że administracja jest strukturą hierarchiczną, występuje podległość służbowa. W związku z tym urz. musi wykonywać polecenia przełożonych. Wśród urz. wyodrębnić można korpus polityczny, w skład którego wchodzą osoby z nadania politycznego, wskazane przez rządzące partie polityczne, oraz korpus wykonawczy administracji, w skład którego wchodzą osoby spełniające kryteria określane przy → [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Nab%C3%B3r naborze] oraz wykazujące się merytoryczną wiedzą. Wyróżnić można kilka grup u.. Pierwszą stanowią osoby zajmujące kierownicze stanowiska państwowe (prezydent RP, marszałek sejmu, marszałek senatu, prezes rady ministrów, ministrowie, kierownicy urzędów centralnych, wojewodowie itd.). Drugą grupą są członkowie korpusu służby cywilnej, pracujący w ministerstwach i innych instytucjach administracji rządowej oraz członkowie służby zagranicznej. Następną grupę tworzą pracownicy urzędów państwowych niewchodzących w skład administracji rządowej (takich jak: kancelarie Sejmu, Senatu i Prezydenta RP, Biuro Trybunału Konstytucyjnego, Biuro Rzecznika Praw Obywatelskich, Krajowe Biuro Wyborcze itp.). Czwartą zaś zatrudnieni w sądach i prokuraturach. Osobny status mają pracownicy Najwyższej Izby Kontroli. Szóstą grupę tworzą pracownicy samorządowi, zatrudnieni w urzędach gmin, miast, starostwach powiatów, urzędach marszałkowskich, a także podległych im jednostkach organizacyjnych itp. W literaturze dotyczącej administracji publicznej używa się zwykle wobec podstawowego korpusu zatrudnionych ogólnego terminu „urzędnik” – np. gdy mowa o etyce urzędniczej, relacjach urzędnik–obywatel, przestępstwach urzędniczych. Szerszy zakres ma termin „służba publiczna”, o którym jest mowa w konstytucji. (→[http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Służba_cywilna służba cywilna]; [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Pracownicy_samorządowi pracownicy samorządowi]; [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Prawo_dostępu_do_służby_publicznej prawo dostępu do służby publicznej]) [ [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Adam_Jarosz A. Jarosz] ]. |
| h rosyjski (ru) | '''ДОЛЖНОСТНОЕ ЛИЦО''' – в широком понимании, лицо, исполняющее обязанности в сфере государственного управления, являющееся должностным лицом государства или органа самоуправления. В общепринятом понимании термин «должностное лицо» используется более широко, в том числе и за пределами государственной администрации (например, должностное лицо в банке). В польском законодательстве существует понятие → государственный служащий, которое применяется, в частности, в отношении работников органов государственного управления (сфера его применения шире, чем понятия должностного лица). В отношении работников государственной администрации в польском законодательстве действуют три типа трудовых отношений: Закон о гражданской службе, Закон о работниках государственных учреждений и Закон о работниках органов местного самоуправления. Термин «должностное лицо» встречается только в первых двух типах. Таким образом, в государственной администрации «должностное лицо гражданской службы» обозначает лицо, нанятое на основании → назначения в соответствии с правилами, установленными законом. В то же время, закон о работниках государственных учреждений выделяет две основные группы работников: государственных должностных лиц (которые должны соответствовать требованиям законодательства, и касающийся их перечень должностей определен в постановлении Совета министров) и «других работников». Поэтому в узком юридическом смысле термин «должностное лицо» относится к этим двум группам (должностные лица гражданской службы и должностные лица государственной службы). Следует также учитывать, что в широком смысле в трудовых отношениях для государственной администрации и самоуправления используется термин «государственные должности» - и это понятие имеет гораздо более широкий смысл. В контексте государственного управления оно применяется ко всей гражданской службе, поскольку закон предусматривает, что корпус гражданской службы состоит из работников, нанятые на должности государственных служащих в учреждениях, перечисленных в акте (который применяется ко всему спектру учреждений гражданской службы). В местном самоуправлении «государственные должности» относятся ко всем работникам местного самоуправления, кроме тех, которые занимают вспомогательные должности и обслуживающего персонала (они прописаны в отдельном правовом акте). Дальнейшие общие характеристики будут относиться к широкому пониманию термина «должностное лицо государственного управления». Должностные лица могут избираться путем всеобщего голосования или на непрямых выборах, быть назначенными, выдвинутыми конкретными органами или могут быть наняты на основании трудового договора. Поскольку государственное управление является иерархической структурой, существует понятие подчиненности. В связи с этим должностное лицо должно следовать указаниям своего начальства. Среди должностных лиц можно выделить политический корпус, состоящий из политически назначенных лиц, выдвинутых правящими политическими партиями, а также исполнительный корпус государственного управления, который состоит из лиц, соответствующих критериям, указанным в → наборе персонала и имеющих соответствующие знания. Можно выделить несколько групп должностных лиц. Первая группа состоит из лиц, занимающих руководящие государственные должности (президент Республики Польша, председатель Сейма, председатель Сената, председатель Совета Министров, министры, руководители центральных управлений, воеводы и т.д.). Вторая группа состоит из членов корпуса гражданской службы, работающих в министерствах и других государственных административных учреждениях, а также работников внешней политики. Следующая группа состоит из работников государственных учреждений, не входящих в систему государственного управления (таких как: канцелярия Сейма, Сената и президента Республики Польша, управление конституционного суда, управление Омбудсмена, национальная избирательная комиссия и т.д.). Четвертая группа состоит из работников судов и прокуратур. Работники Верховной контрольной палаты имеют отдельный статус. Шестую группу составляют работники органов местного самоуправления, работающие в учреждениях гмин, городов, управлении повятов, маршалковских управлениях и подчиняющиеся им организационные единицы и т.д. В литературе по государственному управлению обычно используется термин «должностное лицо» по отношению к основной группе работников - например, когда речь идет об официальной этике, отношениях между должностными лицами и гражданами, правонарушениях, совершенных должностными лицами. Термин «государственная служба», упоминаемый в конституции, имеет более широкую сферу применения (→ государственная служба; работники органов местного самоуправления; право доступа к государственной службе) [ А. Ярош ]. |