Wszystkie tłumaczenia
Wprowadź poniżej nazwę komunikatu, aby zobaczyć wszystkie dostępne tłumaczenia.
Znaleziono 2 tłumaczenia
| Nazwa | Tekst obecny |
|---|---|
| h angielski (en) | '''CRISIS MANAGEMENT''' – activities performed by public administration bodies (government and local government) that are an important element of national security management (a key part of the national security system, which includes public authority bodies and heads of organisational units performing tasks related to national security, as well as advisory bodies, administrative apparatus, operational procedures and related infrastructure). C.m. is created by four interrelated and parallel groups of activities, referred to as phases (stages): 1. prevention of crisis situations (c.s.) – minimizing the risk (probability and consequences) of the occurrence of threats, which is primarily implemented by law-making, e.g., fire-fighting, and its enforcement; 2. preparation for taking over control over the c.s. through implementation of planned activities – civil planning and c.m. plans (including, in particular, crisis response procedures), exercises and social education; 3. reaction to the c.s. in the event of their occurrence – assistance to victims and limiting material losses, implemented in a coordinated manner by institutions specialised in providing security, i.e. service, inspections, guards; verification of the preparation phase; 4. removal of the effects of c.s. and reconstruction of resources and critical infrastructure (i.e. key infrastructure for → security of the state and its citizens, aimed at ensuring the efficient functioning of public administration bodies, as well as institutions and entrepreneurs) – for example, estimating losses, financial assistance and providing basic living conditions for the evacuated population. C.s. is understood as situations adversely affecting the level of safety of people, property on a large scale or the environment (“the area of the victims” – a greater scale of the consequences of threats and the resulting social response) and causing significant restrictions in the operation of the relevant public administration bodies due to the inadequacy of possessed forces and resources (“the area of the responsible” – insufficient forces [human resources] and resources [material resources, including financial], as well as methods [ways] that enable effective functioning), resulting in the need to coordinate and support the taken actions. C.s. constitutes c.m., placing the tasks carried out within its framework between the so-called everyday hazards, such as road collisions (high probability of occurrence, low impact, limited social reaction, lack of coordination and support of responsive services, inspections and guards, lack of additional authoritative powers) and special threats that come down to exceptional states, i.e. state of disaster, state of emergency and martial law (low probability of occurrence, catastrophic consequences, dramatic social reaction, insufficient ordinary constitutional means, leading to changes in the rules of operation of public authorities and increasing the scope of restrictions on human and civil rights and freedoms). (→ crisis management organisation) [[http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Micha%C5%82_Brzezi%C5%84ski/en M. Brzeziński]] |
| h polski (pl) | '''ZARZĄDZANIE KRYZYSOWE''' – działalność organów administracji publicznej (rządowej i samorządowej) będąca istotnym elementem kierowania bezpieczeństwem narodowym (kluczowa część systemu bezpieczeństwa narodowego, która obejmuje organy władzy publicznej oraz kierowników jednostek organizacyjnych wykonujących zadania dotyczące bezpieczeństwa narodowego, a także organy doradcze, aparat administracyjny, procedury funkcjonowania oraz związaną z nimi infrastrukturę). Z.k. tworzą cztery wzajemnie powiązane i przebiegające równolegle grupy czynności, określane mianem faz (etapów): 1. zapobieganie sytuacjom kryzysowym (syt.kr.) – minimalizowanie ryzyka (prawdopodobieństwa oraz skutków) wystąpienia zagrożeń, które realizowane jest przede wszystkim przez stanowienie prawa, np. przeciwpożarowego, oraz jego egzekwowanie; 2. przygotowanie do przejmowania kontroli nad syt.kr. poprzez realizację zaplanowanych działań – planowanie cywilne i plany z.k. (obejmujące w szczególności procedury reagowania kryzysowego), ćwiczenia oraz edukacja społeczna; 3. reagowanie na syt.kr. w przypadku ich wystąpienia – pomoc poszkodowanym i ograniczanie strat materialnych, realizowane w sposób skoordynowany przez instytucje wyspecjalizowane w zapewnianiu bezpieczeństwa, tj. służby, inspekcje, straże; weryfikacja fazy przygotowawczej; 4. usuwanie skutków syt.kr. oraz odtwarzanie zasobów i infrastruktury krytycznej (tj. infrastruktury kluczowej dla → bezpieczeństwa państwa i jego obywateli, służącej zapewnieniu sprawnego funkcjonowania organów administracji publicznej, a także instytucji i przedsiębiorców) – np. szacowanie strat, pomoc finansowa oraz zapewnienie podstawowych warunków bytowych dla ewakuowanej ludności. Przez syt.kr. rozumie się sytuacje wpływające negatywnie na poziom bezpieczeństwa ludzi, mienia w znacznych rozmiarach lub środowiska (,,obszar poszkodowanych” – większa skala skutków zagrożeń i wynikającej z nich reakcji społecznej) oraz wywołujące znaczne ograniczenia w działaniu właściwych przedmiotowo organów administracji publicznej ze względu na nieadekwatność posiadanych sił i środków (,,obszar odpowiedzialnych” – niedostatek sił [zasobów ludzkich] oraz środków [zasobów materialnych, w tym finansowych], a także metod [sposobów] umożliwiających skuteczne funkcjonowanie), skutkujący koniecznością koordynacji oraz wspomagania podejmowanych działań. Syt.kr. konstytuuje z.k., umiejscawiając realizowane w jego ramach zadania między tzw. zagrożeniami codziennymi, jak np. kolizje drogowe (wysokie prawdopodobieństwo wystąpienia, niewielkie skutki, ograniczona reakcja społeczna, brak koordynacji oraz wspomagania reagujących służb, inspekcji i straży, brak dodatkowych uprawnień władczych) a zagrożeniami szczególnymi, sprowadzającymi się do stanów nadzwyczajnych, tj. stanu klęski żywiołowej, stanu wyjątkowego i stanu wojennego (niskie prawdopodobieństwo wystąpienia, katastrofalne skutki, dramatyczna reakcja społeczna, niewystarczalność zwykłych, dotychczas stosowanych środków konstytucyjnych, prowadząca do zmian w zasadach działania organów władzy publicznej oraz zwiększenia zakresu ograniczeń wolności i praw człowieka i obywatela). (→ organizacja zarządzania kryzysowego) [M. Brzeziński] |