Wszystkie tłumaczenia
Wprowadź poniżej nazwę komunikatu, aby zobaczyć wszystkie dostępne tłumaczenia.
Znaleziono 4 tłumaczenia
| Nazwa | Tekst obecny |
|---|---|
| h angielski (en) | '''PRINCIPLE OF TWO INSTANCES''' – a general principle of the c.a.p.: administrative proceedings must be carried out in two instances, unless the special rule provides otherwise. The material aspect (legal capacity to resolve the same case twice) is regarded higher than the procedural aspect, therefore the application for reconsideration is no exception to p.t.i. P.t.i. was included in the Constitution of the Republic of Poland – in each proceeding, including administrative proceeding, the party has the right to appeal against decisions issued in the first instance, and exceptions to this rule are set out in the relevant act. There are two concepts of p.t.i.: the classic concept, which is based on the devolution of the competence to re-recognize and shift the resolution of the case to a higher-level body; a concept based on the non-devolution of the double recognition and resolution of the case. In the classic approach, p.t.i. assumes that each case recognized and resolved by the decision of the first-instance body, as a result of an appeal by an entity authorized to do so, must be re-examined and resolved by the second-instance body. In this way, the administrative case is recognized and settled twice. The essence of the p.t.i. is reduced to the recognition and resolution of the administrative case twice, which is the same in the objective and subjective dimension. The framework for the recognition and settlement of the case in the second instance results from the decision of the first instance body. If the second-instance authority goes beyond these limits, then it will violate the p.t.i. [ [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/El%C5%BCbieta_Joanna_Zieli%C5%84ska/en E. Zielińska] ]. |
| h francuski (fr) | "PRINCIPE DE LA DOUBLE INSTANCE" - la règle générale du Code de gouvernance administrative : la procédure administrative doit être menée à bien dans deux instances - à moins qu'une disposition spécifique n'en dispose autrement. L’aspect matériel (la possibilité juridique de résoudre deux fois le même cas) est supérieur à l’aspect procédural; par conséquent, la demande de réexamen de l’affaire ne constitue pas une exception à l’État de droit. Le principe de la double instance a été inscrit dans la Constitution de la République de Pologne - dans toutes les procédures, y compris les procédures administratives, une partie a le droit de faire appel aux décisions rendues en première instance, et les exceptions à cette règle sont énoncées dans une loi appropriée. Il existe deux concepts principaux du principe de la double instance: le concept classique, qui repose sur la dévolution de la compétence pour réexaminer et transférer le règlement du cas à une autorité supérieure; concept basé sur la non-volatilité d'examiner et de régler l'affaire à deux reprises. Dans une approche classique, le principe suppose que chaque affaire reconnue et résolue par la décision de première instance à la suite d'un appel interjeté par une entité autorisée doit être réexaminée et résolue par la deuxième instance. De cette manière, le dossier administratif est examiné et résolu deux fois. L’essence de la substance est réduite à la double audition et à la décision d'une affaire administrative, qui est la même en termes du sujet et thème.. Le cadre d’examen et de règlement du cas en deuxième instance résulte de la décision de l’autorité de première instance. Si l'autorité de la seconde instance dépasse ces limites, elle viole les principes du droit. [E. Zielińska]. |
| h polski (pl) | '''ZASADA DWUINSTANCYJNOŚCI''' – zasada ogólna k.p.a: postępowanie administracyjne musi być przeprowadzone dwuinstancyjnie – chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Aspekt materialny (możność prawna do dwukrotnego rozstrzygnięcia tej samej sprawy) jest stawiany wyżej niż aspekt procesowy, dlatego wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy nie jest wyjątkiem od zas.d. Zas.d. została zawarta w konstytucji RP – w każdym postępowaniu, w tym administracyjnym, strona ma prawo do zaskarżenia decyzji wydanych w pierwszej instancji, a wyjątki od tej zasady są określone w stosownej ustawie. Wyróżnia się dwie koncepcje zas.d.: koncepcja klasyczna, która opiera się na dewolucji kompetencji ponownego rozpoznania i przesunięcia rozstrzygnięcia sprawy na organ wyższego stopnia; koncepcja oparta na niedewolutywności dwukrotnego rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy. W klasycznym ujęciu zas.d. zakłada, że każda rozpoznana i rozstrzygnięta decyzją organu pierwszej instancji sprawa, na skutek złożenia odwołania przez upoważniony do tego podmiot, musi zostać ponownie rozpoznana i rozstrzygnięta przez organ drugiej instancji. W ten sposób sprawa administracyjna zostaje dwukrotnie rozpoznana i rozstrzygnięta. Istota zas.d. sprowadzona zostaje do dwukrotnego rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy administracyjnej, która jest tożsama w wymiarze przedmiotowym i podmiotowym. Ramy rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy w drugiej instancji wynikają z rozstrzygnięcia decyzji przez organ pierwszej instancji. Jeśli organ drugiej instancji wykroczy poza te granice, wówczas naruszy zas.d. [ [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/El%C5%BCbieta_Joanna_Zieli%C5%84ska E. Zielińska] ]. |
| h rosyjski (ru) | '''ПРИНЦИП ДВУХ ИНСТАНЦИЙ''' - общий принцип Кодекса административного производства: административное производство должно вестись в двух инстанциях - если только особое положение не предусматривает иное. Материальный аспект (правоспособность выносить решения по одному и тому же делу дважды) находится выше, чем процессуальный аспект, поэтому просьба о пересмотре не является исключением из принципа двух инстанций. Принципа двух инстанций был включен в конституцию Республики Польша – в любом производстве, включая административное, сторона имеет право обжаловать решение, выданное в первой инстанции, а исключения из этого правила изложены в применимом законодательстве. Существует две концепции принципа двух инстанций: классическая концепция, основанная на передаче полномочий вышестоящему органу по повторному пересмотру и переносу сроков принятия решения по делу; концепция, основанная на неспособности дважды рассматривать и принимать решение по делу. Классическое понимание принципа двух инстанций предполагает, что каждое рассмотренное дело и принятое по нему решение органом первой инстанции, после подачи апелляции уполномоченным субъектом, должно быть повторно рассмотрено и решение по нему должно быть принято органом второй инстанции. Таким образом, административное дело рассматривается дважды, и решение по нему принимается тоже дважды. Суть принципа двух инстанций сводится к двукратному рассмотрению и принятию решения по административному делу, которое идентично по содержанию и предмету дела. Рамки рассмотрения и принятия решения по делу во второй инстанции вытекают из принятия решения органом первой инстанции. Если орган второй инстанции выйдет за эти рамки, то это будет являться нарушением принципа двух инстанций [ Е. Зелиньска]. |