Encyklopedia Administracji Publicznej MW Pivot Skin

ZAŚWIADCZENIE – dokument urzędowy potwierdzający pewien stan faktyczny lub prawny, wydany przez właściwy organ administracji publicznej. Obowiązuje zasada domniemania prawdziwości treści poświadczonej w z. przez odpowiedni organ administracji. Treść z. odnosi się bowiem do tego, co już wcześniej zostało potwierdzone lub przyznane (uprawnienie, obowiązek) w decyzji (konstytutywnej lub deklaratoryjnej) bądź w innym indywidualnym akcie prawnym. W takim znaczeniu z. może zmieniać sytuację faktyczną danej osoby, nie zwiększając i nie ograniczając przy tym zakresu jej praw i obowiązków. Z. może też być wydane przez organ administracji w formie dokumentu elektronicznego opatrzonego bezpiecznym podpisem elektronicznym. W polskich przepisach postępowania administracyjnego wydanie z. uzależnione jest od złożenia przez zainteresowany podmiot wniosku oraz wykazanie w nim interesu prawnego lub podstawy prawnej do jego wydania. Treść z. jest ograniczona ze względu na dostęp do danych będących w posiadaniu organu (np. ewidencje, rejestry). Przepisy prawa określają termin dla wydania z. Za datę wszczęcia postępowania w sprawie wydania z. uznaje się datę doręczenia żądania właściwemu organowi. Postępowanie powinno być zakończone niezwłocznie, tj. w pierwszym możliwym dla załatwienia sprawy terminie, nie później niż siedem dni od jego wszczęcia. Odmowa wydania przez organ pierwszej instancji z. dokonywana jest w formie postanowienia. Na postanowienie to służy zażalenie do organu administracji wyższego szczebla. W przypadku utrzymania w mocy postanowienia przez organ wyższej instancji przysługuje skarga do sądu administracyjnego [ E. Sękowska-Grodzicka ].

Literatura: K. Chorąży, Z. Kmiecik, Wydawanie zaświadczeń – kwestie nie rozstrzygnięte w literaturze, „Samorząd Terytorialny” 2000; nr 6 ■ Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz dla praktyków, red. L. Klat-Wertelecka, A. Mudrecki, Gdańsk 2012.