Encyklopedia Administracji Publicznej MW Pivot Skin

NIEKOMPETENCJA ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ – teorię niekompetencji sformułował kanadyjski pedagog Laurence J. Peter, który przyjął założenie, że hierarchiczny i sztywny system w organizacji służy budowaniu niekompetencji pracowników. Przykładem organizacji hierarchicznej jest administracja publiczna, w której każdy pracownik zgodnie z zasadą hierarchiczności ma wyznaczoną ścieżkę awansu. W omawianym modelu „każdy awansuje aż do osiągnięcia własnego progu niekompetencji”, co oznacza, że z biegiem czasu każde stanowisko objęte będzie przez pracownika, który w wyniku automatycznego awansu (gwarantowanego ustawowo) nie ma kompetencji do wykonywania swoich obowiązków. Jedynymi osobami dobrze wykonującymi swoją pracę są ci, którzy nie mogą być awansowani na czekający na nich szczebel niekompetencji albo ci, którzy nie mogą być awansowani, gdyż znajdują się na najwyższym szczeblu organizacji. Jan Boć twierdzi, że nie może osiągnąć stopnia niekompetencji ten, kto od początku jest niekompetentny [ J. Itrich-Drabarek ].

Literatura: J. Boć, Administracja a obywatel, [w:] Administracja publiczna, red. A. Błaś, J. Boć, J. Jeżewski, Warszawa 2003 ■ J. Itrich-Drabarek, The Civil Service in Poland – Theory and Experience, Frankfurt am Main 2015 ■ L.J. Peter, R. Hull, Zasada Petera. Dlaczego wszystko idzie na opak, Warszawa 1975.