Encyklopedia Administracji Publicznej MW Pivot Skin

ZARZĄDZANIE SIECIOWE - jeden z nurtów współzarządzania: jest to względnie stabilny horyzontalny proces wyrażania współzależnych, ale operacyjnie autonomicznych podmiotów, które wchodzą w interakcje w drodze negocjacji. Proces ten odbywa się w regulowanym, normatywnym, poznawczym i wyobrażonym szkielecie i reguluje się w granicach narzuconych przez siły zewnętrzne. Zarządzanie siecią jest odpowiedzią na fragmentację, globalność i wysoką dynamikę współczesnych procesów społecznych. Zarządzanie siecią nie istnieje w jednej formie empirycznej, może być sformalizowane lub zdominowane przez nieformalne i nieformalne kontakty. Pierwsze przykłady to sieci oparte na hierarchii, legalizmie, planowaniu, zarządzaniu i ustrukturyzowanej alokacji zasobów, drugie to podstawa zaufania, dyskusji, kolegialności i nieuporządkowanych zmian. Zarządzanie siecią może być realizowane w ramach organizacji lub między różnymi organizacjami, może być budowane od podstaw lub tworzone z góry, być otwarte lub zamknięte, tymczasowe lub stałe, mieć ograniczony zakres lub zakres całe społeczeństwo. Zarządzanie siecią może również przyczyniać się do formułowania i tworzenia polityk lub bezpośrednio do ich wdrażania. Praktyczne wdrożenie jego zasad wpływa na role polityków, urzędników i obywateli. Jego głównym problemem jest brak przejrzystości w działaniu sieci. Wzrost liczby podmiotów i zainteresowanych stron zaangażowanych w proces (współ)sprawowania rządów często oznacza, że ​​zamiast stać się bardziej pluralistycznym i demokratycznym, nie jest ani bardzo przejrzysty, ani skomplikowany. Zarządzanie siecią jest szczególnie popularne w krajach skandynawskich (→ współrząd). [K. Radzik-Maruszak].

Źródła: J. Torfing, Teoria zarządzania działalnością: w stronę drugiej generacji, „Zarządzanie Publiczne” 2010, nr 3 ■ J. Torfing, Governance Networks, [w:] Governance, red. D. Levi-Faur, Oxford 2012.