Komisje wspólne rządu i kościołów

Z Encyklopedia Administracji Publicznej

Wersja z dnia 12:51, 21 maj 2018 autorstwa Administracja (dyskusja | edycje)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Inne języki:
English • ‎français • ‎polski • ‎русский

KOMISJE WSPÓLNE RZĄDU I KOŚCIOŁÓW – organy rady ministrów utworzone w porozumieniu z zainteresowaną instytucją w celu wypracowania wspólnego stanowiska w sprawach ważnych dla polityki rządu oraz interesów instytucji lub środowiska reprezentowanego w komisji. Są to: Komisja Wspólna Przedstawicieli Rządu RP i Konferencji Episkopatu Polski (utworzona w 1949 r., do 1989 funkcjonowała bez podstawy prawnej); Komisja Wspólna Przedstawicieli Rządu RP i Polskiej Rady Ekumenicznej (1991, reprezentuje 7 kościołów chrześc.); Wspólny Zespół Przedstawicieli Rządu RP i Świętego Soboru Biskupów (2007, dotyczy Kościoła prawosławnego); Komisja Wspólna Przedstawicieli Rządu RP i Aliansu Ewangelicznego w RP (2009, dotyczy 15 kościołów chrześc.); Zespół ds. Kościoła Katolickiego w RP obrządku bizantyjsko-ukraińskiego (inaczej greckokatolickiego, 2010); Komisja Wspólna Przedstawicieli Rządu RP i Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP (2011). Kom.wsp. działają na podstawie ustaw z lat 1989–1997 określających stosunek państwa do danego kościoła, ustawy z 1989 r. o gwarancjach wolności sumienia i wyznania oraz ustawy o Radzie Ministrów. Kom.wsp. i zespoły są instytucjonalną formą relacji między państwem i kościołami w Polsce, ich posiedzenia stanowią forum wymiany informacji, przekazywania opinii, uzgadniania stanowisk będących przedmiotem zainteresowania strony rządowej i kościelnej. Członkowie kom.wsp. i zespołów nie mogą zaciągać zobowiązań prawnych w trakcie ich obrad. Wypracowane wtedy ustalenia są wiążące dla rady ministrów oraz organów jej podległych. Mają charakter zobowiązań politycznych i przechodzą na kolejne ekipy rządzące państwem. W posiedzeniach każdej kom.wsp. i zespołu uczestniczą ze strony rządu: przedstawiciel centralnego wyspecjalizowanego organu administracji wyznaniowej (minister właściwy ds. wewnętrznych) i przedstawiciele organów, które sprawują nadzór nad sprawami wyznaniowymi w ramach swojej właściwości przedmiotowej, to jest ministrów właściwych ds.: edukacji, polityki społecznej, kultury, zdrowia [ B. Górowska ].

Literatura: Komisja Wspólna Przedstawicieli Rządu Rzeczypospolitej Polskiej i Konferencji Episkopatu Polski w archiwaliach z lat 1989–2010, wybór i oprac. nauk. P. Borecki, C. Janik, Warszawa 2011 ■ G. Rydlewski, Geneza i tryb przygotowania ustawodawstwa wyznaniowego w Polsce z 1989 r., [w:] B. Górowska, G. Rydlewski, Regulacje prawne stosunków wyznaniowych w Polsce. Zbiór przepisów i dokumentów (stan na 31 października 1992 r.), Warszawa 1992.

Counterliczniki