Krajowy Program Przeciwdziałania Narkomanii

Z Encyklopedia Administracji Publicznej

Wersja z dnia 07:21, 22 maj 2018 autorstwa Administracja (dyskusja | edycje)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Inne języki:
English • ‎français • ‎polski • ‎русский

KRAJOWY PROGRAM PRZECIWDZIAŁANIA NARKOMANII – jest elementem Narodowego Programu Zdrowia, stanowiącym podstawę działań w zakresie przeciwdziałania narkomanii w Polsce. Zawiera priorytetowe kierunki, obszary i rodzaje działań w zakresie przeciwdziałania zjawisku narkomanii (wraz ze szczegółowym harmonogramem ich realizacji), cele i sposoby ich osiągania oraz wyznacza wszystkie podmioty odpowiedzialne za poszczególne zadania na poziomie centralnym i samorządowym. Zaangażowanie zróżnicowanych podmiotów umożliwia prowadzenie kompleksowych działań, zmierzających do zapobiegania rozwojowi zjawiska narkomanii w Polsce. KPPN składa się z sześciu obszarów głównych, są to: 1. edukacja zdrowotna, 2. rozwój kadr, 3. profilaktyka, 4. leczenie, rehabilitacja, ograniczenie szkód zdrowotnych i reintegracja społeczna, 5. prowadzenie badań i monitorowanie sytuacji epidemiologicznej w zakresie używania środków odurzających, 6. współpraca międzynarodowa. Każdy obszar główny wyznacza szczegółowe cele i kierunki działań. Organem odpowiedzialnym za realizację KPPN jest → Krajowe Biuro do Spraw Przeciwdziałania Narkomanii. Na szczeblu wojewódzkim i gminnym uchwalane są – odpowiednio przez sejmik województwa i radę gminy – wojewódzkie i gminne programy przeciwdziałania narkomanii. Organ wykonawczy samorządu województwa w zakresie przeciwdziałania narkomanii: 1. odpowiada za przygotowanie, realizację i koordynację wojewódzkiego programu; 2. udziela pomocy merytorycznej podmiotom realizującym zadania objęte programem; 3. współdziała z innymi organami administracji publicznej. Przeciwdziałanie narkomanii należy do zadań własnych gmin, są one zobowiązane do: zapewnienia pomocy terapeutycznej i rehabilitacyjnej osobom uzależnionym i zagrożonym uzależnieniem; udzielenia pomocy prawnej, psychologicznej i społecznej osobom i rodzinom dotkniętym problemem narkomanii; prowadzenia działań profilaktyczno-informacyjnych i edukacyjno-szkoleniowych; wspierania inicjatyw na rzecz rozwiązywania problemów narkomanii; integracji osób dotkniętych problemem narkomanii ze środowiskiem lokalnym [ A. Bejma ].

Literatura: M.D. Głowacka, J. Zdanowska, Zdrowie publiczne w Polsce, Warszawa 2013.

Counterliczniki