Encyklopedia Administracji Publicznej MW Pivot Skin

POMOC SPOŁECZNA – najstarszy dział zabezpieczenia społecznego, którego celem jest zagwarantowanie odpowiedniego poziomu życia obywateli. W przeszłości p.s. koncentrowała się na opiece nad ubogimi, a następnie na opiece społecznej. Jest to także instytucja polityki społecznej państwa, która ma umożliwić osobom oraz rodzinom przezwyciężanie krytycznych sytuacji życiowych (takich np. jak ubóstwo, sieroctwo, bezdomność, niepełnosprawność, uzależnienie, klęska żywiołowa). Jej celem jest wsparcie dla osób i rodzin w zaspokajaniu niezbędnych potrzeb i zapewnienie godnych warunków życiowych, a w dalszej kolejności usamodzielnienie i integrację ze środowiskiem. Istnieją rozmaite formy p.s. – są to np.: wypłata świadczeń, praca socjalna, organizacja infrastruktury socjalnej. Świadczenia niepieniężne to np. żywność, bilet, składki na ubezpieczenie zdrowotne lub społeczne, schronienie, odzież, a świadczenia pieniężne to np. zasiłek stały, okresowy, celowy, zasiłek i pożyczka na ekonomiczne usamodzielnienie. P.s. organizowana jest przez administrację rządową oraz samorządową, we współpracy z organizacjami pozarządowymi, Kościołem katolickim, innymi kościołami, osobami fizycznymi i prawnymi. [P. Hut]

Literatura: J. Auleytner, Polityka społeczna w Polsce i w świecie, Warszawa 2011 ■ Nauka o polityce społecznej. Wybrane problemy teorii i praktyki, red. J. Auleytner, Warszawa 1990.