Rada Służby Cywilnej

RADA SŁUŻBY CYWILNEJ – organ opiniodawczo-doradczy przy prezesie rady ministrów, powołany pod taką nazwą w momencie tworzenia korpusu służby cywilnej i jako RSC działający w latach 1996–2006 oraz 2008–2015, a w latach 2006–2008 i od 2016 r. – jako Rada Służby Publicznej. Organ opiniujący w sprawach: dotyczących służby cywilnej (s.c.) przedstawianych przez prezesa rady ministrów, → szefa służby cywilnej lub z własnej inicjatywy; dotyczących projektu strategii zarządzania zasobami ludzkimi w s.c.; projektu ustawy budżetowej w części dotyczącej s.c. oraz corocznego wykonania budżetu państwa w tym zakresie oraz proponowanego wskaźnika wzrostu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej w zakresie s.c.; planu szkoleń centralnych w s.c.; etyki korpusu s.c.; projektu regulaminu określającego tryb pracy Wyższej Komisji Dyscyplinarnej S.C.; sprawozdania szefa s.c. Ponadto Rada: ocenia przebieg postępowań kwalifikacyjnych w s.c.; może wystąpić do szefa s.c. z wnioskiem o zajęcie stanowiska w sprawach określonych przez Radę w zakresie stosowania zasad s.c.; może wystąpić do szefa s.c. z wnioskiem o zajęcie stanowiska w sprawie skargi skierowanej do Rady przez członka korpusu s.c. lub w sprawach uwag i wniosków przedstawicieli związków zawodowych i stowarzyszeń urzędniczych działających w ramach administracji publicznej; może skierować swojego przedstawiciela w celu obserwacji przebiegu postępowania kwalifikacyjnego, na poziomie średniego szczebla zarządzania w s.c., a w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w przebiegu postępowania kwalifikacyjnego, może zwrócić się do szefa s.c. o zarządzenie przeprowadzenia ponownego postępowania kwalifikacyjnego. Rada określa kierunki modernizacji służby cywilnej pod kątem zmieniających się zadań, potrzeb i oczekiwań prezesa rady ministrów oraz we współpracy z → Krajową Szkołą Administracji Publicznej upowszechnia najlepsze europejskie standardy, wzorce i doświadczenia w zakresie funkcjonowania s.c. Członkowie Rady od 2016 r. pełnią swoje funkcje społecznie. Wcześniej członkom RSC przysługiwało wynagrodzenie, co nadawało jej cechy organu zawodowego. Obecnie Rada liczy od siedmiu do dziewięciu członków, są oni powoływani przez prezesa rady ministrów spośród osób, których wiedza, doświadczenie i autorytet dają rękojmię prawidłowej realizacji zadań Rady. Ich kadencja trwa cztery lata. (Wcześniej, do 2016 r. RSC liczyła piętnastu członków, powoływanych według kryteriów dwojakiego rodzaju. Kadencja ośmiu członków Rady, osób, których wiedza, doświadczenie i autorytet dają rękojmię prawidłowej realizacji zadań Rady trwała sześć lat, przy czym co trzy lata kończyła się kadencja połowy liczby członków. Kadencja siedmiu członków Rady, reprezentujących wszystkie kluby parlamentarne spośród posłów, senatorów lub osób niebędących parlamentarzystami trwa odpowiednio do kadencji sejmu. Członkowie Rady pełnią swoje funkcje do czasu powołania ich następców. Członkostwo w Radzie wygasa w razie śmierci członka Rady oraz jeżeli członek Rady przestał być obywatelem polskim, nie korzysta z pełni praw publicznych, był skazany prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe oraz w razie niewykonywania obowiązków członka Rady przez okres dłuższy, niż 12 miesięcy, jeśli przyczyną nie jest długotrwała choroba, stwierdzona orzeczeniem lekarskim. Prezes rady ministrów odwołuje członka Rady również w razie złożenia przez niego rezygnacji. W przypadku wygaśnięcia członkostwa w Radzie lub odwołania członka Rady przed upływem kadencji prezes rady ministrów powołuje nowego członka Rady na okres do końca tej kadencji (→ służba cywilna) [ J. Itrich-Drabarek ].

Literatura: J. Itrich-Drabarek, Służba cywilna w Polsce – teoria i praktyka, Warszawa 2012.