Sygnalista/fr: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Administracji Publicznej

(Utworzono nową stronę "Signal")
 
 
(Nie pokazano 3 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika)
Linia 1: Linia 1:
 
<languages/>
 
<languages/>
'''SYGNALISTA''' (ang. ''whistleblower'', od ''to blow the whistle'' – użyć gwizdka, w znaczeniu „podnieść alarm”) – określenie pracownika, który poinformował o nieprawidłowości (lub podejrzeniu jej wystąpienia) w interesie publicznym. Przekazywanie informacji przez s. na gruncie prawa nazywane jest ujawnianiem podlegającym ochronie (ang. ''protected disclosure''). Aby s. została przyznana ochrona przed potencjalnymi represjami, muszą być spełnione określone warunki, przy czym te najbardziej podstawowe to: 1. dokonanie zgłoszenia w interesie publicznym – s. przekazuje informację mającą związek z obroną dobra wspólnego, nie robi tego dla własnej korzyści ani w imię osobistego interesu; 2. dokonanie zgłoszenia w dobrej wierze (''bona fides'') – s. w momencie raportowania ma uzasadnione przekonanie, że ujawniona przez niego informacja jest prawdziwa, co w toku dalszego śledztwa może znaleźć potwierdzenie lub nie. S. charakteryzuje się tym, że jest to obecny lub były członek organizacji, do której odnoszą się zgłaszane przez niego informacje, oraz że jest to osoba, która sama nie jest uprawniona do podjęcia działań zaradczych wobec wykrytych nieprawidłowości, niezależnie od tego, czy ujawnia przy tym swoją tożsamość oraz czy czyni to z zawodowego obowiązku (jak audytor), czy też nie. S. zgłasza informację do właściwego (upoważnionego) organu zdolnego do zbadania sprawy, wewnątrz lub na zewnątrz organizacji, a jeżeli taki nie istnieje lub jego wiarygodność jest wątpliwa, ujawnia ją bezpośrednio opinii publicznej. Za s. nie uznaje się osoby przekazującej informacje, która zdaje sobie sprawę z ich fałszywości, zdobyła je łamiąc przy tym prawo lub pozostaje zaangażowana w nielegalne praktyki. Po raz pierwszy terminu ''whistleblowing'' użył amerykański adwokat występujący w sprawach konsumentów Ralph Nader w 1972 r., rozumiejąc przez to działanie osób, które w przekonaniu, że interes publiczny jest ważniejszy od partykularnego interesu organizacji, dla której pracują, informują o występowaniu w miejscu pracy korupcji oraz nielegalnych i nieuczciwych praktyk. Termin „sygnalista” wszedł do debaty publicznej oraz obiegu medialnego w Polsce w pierwszej dekadzie XXI w., kiedy wypromowała go koalicja organizacji pozarządowych działających na rzecz przeciwdziałania korupcji. W polskim prawie nie występuje w tym znaczeniu, podobnie jak nie występuje kategoria prawnej gwarancji bezpieczeństwa pracownika z tytułu sygnalizowania. Ustawowa ochrona s. obejmująca zarówno sektor publiczny, jak i prywatny istnieje w wielu innych państwach, m.in. w USA, Wielkiej Brytanii, RPA czy Japonii. Na rzecz zwiększenia ochrony s. działają organizacje międzynarodowe, takie jak ONZ, OECD i Rada Europy. Europejski Trybunał Praw Człowieka w swoim orzecznictwie wypracował kryteria prawne, na podstawie których ocenia, czy pracownikowi ujawniającemu nieprawidłowości przysługuje ochrona (→ [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/System_zgłaszania_nadużyć system zgłaszania nadużyć]) [ [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Marcin_Waszak M. Waszak] ].
+
"SYSTÈME DE LA SIGNALISATION D'ABUS" – l’ensemble de procédures mises en place par la direction d'une organisation donnée et adressées à ses employés, mais également à ses partenaires, contractants, investisseurs, bénéficiaires, sous-traitants ou conseillers qui ont des informations sur des irrégularités dans le travail de cette unité et qui souhaitent les transmettre à la cellule ou à la personne qui assure leur vérification indépendante (→ dénonciateur). Les normes de création et d’exploitation du système de la signalisation d’abus proviennent de solutions recommandées et promues par des institutions internationales (ONU, OCDE, Conseil de l'Europe), des organisations non gouvernementales (Transparency International), ainsi que des principes d'éthique professionnelle adoptés volontairement par les entreprises et de la législation nationale. Les caractéristiques les plus importantes du système de la signalisation d’abus ce sont: assurer la confidentialité de l'auteur de la notification et de ses données personnelles; permettre des demandes anonymes; garantir la protection des dénonciateurs contre les représailles; assurer la vérification de la notification et traduction en justice des responsables d'irrégularités; accessibilité facile pour toute personne intéressée par l’utilisation du système. Le système de la signalisation d’abus peut être géré par l’organisation elle-même, par exemple, lorsque cela relève de la responsabilité d’un employé occupant le poste de conseiller en éthique et / ou de bureau de contrôle interne, il peut également être servi de l’extérieur lorsqu’il est embauché par un avocat ou / et une société offrant ses propres canaux de communication sécurisés. Dans le système de la signalisation d’abus il existe une pratique consistant à faire rapport directement aux organes statutaires de l'organisation, aux représentants du conseil de surveillance, aux membres des comités d'audit et d'éthique. Les canaux de notification des irrégularités prennent généralement la forme d'un téléphone, d'un courrier électronique ou d'un formulaire en ligne, empêchant ainsi le dénonciateur d'être identifié s'il choisit de ne pas le divulguer lui-même. L’obligation du système de la signalisation d’abus selon certains critères, peut résulter directement du droit national - il fonctionne en Pologne par rapport aux institutions du secteur financier. Une obligation générale d'utiliser la société à responsabilité limitée, couvrant toutes les entités du secteur public et les sociétés privées employant un minimum de 50 personnes, a été introduite, entre autres aux Pays-Bas, en Slovaquie et en Hongrie. [M. Waszak].
  
'''Literatura''': A. Ploszka, ''Ochrona demaskatorów (whistleblowers) w orzecznictwie ETPCz'', „Europejski Przegląd Sądowy” 2014, nr 4 ■ W. Vandekerckhove, ''Whistleblowing and Organizational Social Responsibility: A Global Assessment'', Burlington 2000 A. Wojciechowska-Nowak, ''Ochrona sygnalistów Polsce. Stan obecny i rekomendacje zmian'', Warszawa 2012.
+
Sources: D. Lewis, W. Vandekerckhove, The Content of Whistleblowing Procedures: A Critical Review of Recent Official Guidelines, „Journal of Business Ethics” 2012, nr 108 Sygnaliści w Polsce okiem pracodawców i związków zawodowych, red. G. Makowski, M. Waszak, Varsovie 2016 ■ The Business Case for ‘Speaking Up’: How Internal Reporting Mechanisms Strengthen Private-Sector Organizations, Transparency International 2017.

Aktualna wersja na dzień 21:38, 11 lut 2020

Inne języki:
English • ‎français • ‎polski • ‎русский

"SYSTÈME DE LA SIGNALISATION D'ABUS" – l’ensemble de procédures mises en place par la direction d'une organisation donnée et adressées à ses employés, mais également à ses partenaires, contractants, investisseurs, bénéficiaires, sous-traitants ou conseillers qui ont des informations sur des irrégularités dans le travail de cette unité et qui souhaitent les transmettre à la cellule ou à la personne qui assure leur vérification indépendante (→ dénonciateur). Les normes de création et d’exploitation du système de la signalisation d’abus proviennent de solutions recommandées et promues par des institutions internationales (ONU, OCDE, Conseil de l'Europe), des organisations non gouvernementales (Transparency International), ainsi que des principes d'éthique professionnelle adoptés volontairement par les entreprises et de la législation nationale. Les caractéristiques les plus importantes du système de la signalisation d’abus ce sont: assurer la confidentialité de l'auteur de la notification et de ses données personnelles; permettre des demandes anonymes; garantir la protection des dénonciateurs contre les représailles; assurer la vérification de la notification et traduction en justice des responsables d'irrégularités; accessibilité facile pour toute personne intéressée par l’utilisation du système. Le système de la signalisation d’abus peut être géré par l’organisation elle-même, par exemple, lorsque cela relève de la responsabilité d’un employé occupant le poste de conseiller en éthique et / ou de bureau de contrôle interne, il peut également être servi de l’extérieur lorsqu’il est embauché par un avocat ou / et une société offrant ses propres canaux de communication sécurisés. Dans le système de la signalisation d’abus il existe une pratique consistant à faire rapport directement aux organes statutaires de l'organisation, aux représentants du conseil de surveillance, aux membres des comités d'audit et d'éthique. Les canaux de notification des irrégularités prennent généralement la forme d'un téléphone, d'un courrier électronique ou d'un formulaire en ligne, empêchant ainsi le dénonciateur d'être identifié s'il choisit de ne pas le divulguer lui-même. L’obligation du système de la signalisation d’abus selon certains critères, peut résulter directement du droit national - il fonctionne en Pologne par rapport aux institutions du secteur financier. Une obligation générale d'utiliser la société à responsabilité limitée, couvrant toutes les entités du secteur public et les sociétés privées employant un minimum de 50 personnes, a été introduite, entre autres aux Pays-Bas, en Slovaquie et en Hongrie. [M. Waszak].

Sources: D. Lewis, W. Vandekerckhove, The Content of Whistleblowing Procedures: A Critical Review of Recent Official Guidelines, „Journal of Business Ethics” 2012, nr 108 ■ Sygnaliści w Polsce okiem pracodawców i związków zawodowych, red. G. Makowski, M. Waszak, Varsovie 2016 ■ The Business Case for ‘Speaking Up’: How Internal Reporting Mechanisms Strengthen Private-Sector Organizations, Transparency International 2017.

Counterliczniki