Sprawy wewnętrzne: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Administracji Publicznej

(Przygotowano stronę do tłumaczenia)
 
(Nie pokazano 2 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika)
Linia 1: Linia 1:
 
<languages/>
 
<languages/>
 
<translate>
 
<translate>
 +
<!--T:1-->
 
'''SPRAWY WEWNĘTRZNE''' – jeden z głównych obszarów aktywności administracji publicznej. W strukturze kompetencji władz publicznych stanowi współcześnie wyodrębniony → [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Dział_administracji_rządowej dział administracji rządowej]. W skład działu s.w. wchodzą przede wszystkim kwestie związane z: ochroną bezpieczeństwa i porządku publicznego; ochroną granicy państwa, kontroli ruchu granicznego i cudzoziemców; polityką migracyjną państwa; zarządzaniem kryzysowym; obroną cywilną; ochroną przeciwpożarową; nadzorem nad ratownictwem górskim i wodnym. W polskiej administracji dochodzą jeszcze zagadnienia: obywatelstwa, ewidencji ludności, dowodów osobistych i paszportów oraz rejestracji stanu cywilnego, w tym zmiany imion i nazwisk. Problematyka resortu s.w. należy do pierwotnego trzonu centralnej administracji państwowej, który wykształcił się na przełomie XVII i XVIII w. we Francji w dobie absolutyzmu. Wówczas uformował się model administracji centralnej oparty na podziale resortowym, co wymagało coraz większej specjalizacji. Wśród pierwotnie wyodrębnionych resortów (klasycznych) znalazły się sprawy: zagraniczne, wojskowe, skarbowość i wymiar sprawiedliwości. Dopiero w czasie rewolucji francuskiej uformował się resort s.w. Trafiły do niego wszystkie te sprawy, dla których zabrakło miejsca w innych resortach. Pierwotnie administracja państwowa pełniła funkcję reglamentacyjno-policyjną. Gros zadań administracji s.w. mieści się w ramach tej funkcji. Z biegiem czasu wraz z postępującą specjalizacją administracja s.w. podlegała stałemu „odchudzaniu”. Innym zjawiskiem w dziedzinie administracji była potrzeba koordynacji działań poszczególnych resortów na szczeblu terenowym. W związku z tym ukształtowały się dwa typy administracji: zespolonej i specjalnej (niezespolonej). Terenowi zwierzchnicy administracji zespolonej przeważnie podlegali szefowi resortu s.w. Immamentną częścią tego resortu zawsze była problematyka → [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Bezpieczeństwo_publiczne bezpieczeństwa publicznego] i → [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Porządek_publiczny porządku publicznego] [ [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Andrzej_Misiuk A. Misiuk] ].
 
'''SPRAWY WEWNĘTRZNE''' – jeden z głównych obszarów aktywności administracji publicznej. W strukturze kompetencji władz publicznych stanowi współcześnie wyodrębniony → [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Dział_administracji_rządowej dział administracji rządowej]. W skład działu s.w. wchodzą przede wszystkim kwestie związane z: ochroną bezpieczeństwa i porządku publicznego; ochroną granicy państwa, kontroli ruchu granicznego i cudzoziemców; polityką migracyjną państwa; zarządzaniem kryzysowym; obroną cywilną; ochroną przeciwpożarową; nadzorem nad ratownictwem górskim i wodnym. W polskiej administracji dochodzą jeszcze zagadnienia: obywatelstwa, ewidencji ludności, dowodów osobistych i paszportów oraz rejestracji stanu cywilnego, w tym zmiany imion i nazwisk. Problematyka resortu s.w. należy do pierwotnego trzonu centralnej administracji państwowej, który wykształcił się na przełomie XVII i XVIII w. we Francji w dobie absolutyzmu. Wówczas uformował się model administracji centralnej oparty na podziale resortowym, co wymagało coraz większej specjalizacji. Wśród pierwotnie wyodrębnionych resortów (klasycznych) znalazły się sprawy: zagraniczne, wojskowe, skarbowość i wymiar sprawiedliwości. Dopiero w czasie rewolucji francuskiej uformował się resort s.w. Trafiły do niego wszystkie te sprawy, dla których zabrakło miejsca w innych resortach. Pierwotnie administracja państwowa pełniła funkcję reglamentacyjno-policyjną. Gros zadań administracji s.w. mieści się w ramach tej funkcji. Z biegiem czasu wraz z postępującą specjalizacją administracja s.w. podlegała stałemu „odchudzaniu”. Innym zjawiskiem w dziedzinie administracji była potrzeba koordynacji działań poszczególnych resortów na szczeblu terenowym. W związku z tym ukształtowały się dwa typy administracji: zespolonej i specjalnej (niezespolonej). Terenowi zwierzchnicy administracji zespolonej przeważnie podlegali szefowi resortu s.w. Immamentną częścią tego resortu zawsze była problematyka → [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Bezpieczeństwo_publiczne bezpieczeństwa publicznego] i → [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Porządek_publiczny porządku publicznego] [ [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Andrzej_Misiuk A. Misiuk] ].
  
 +
<!--T:2-->
 
'''Literatura''': H. Izdebski, M. Kulesza, ''Administracja publiczna. Zagadnienia ogólne'', Warszawa 2004 ■ A. Misiuk, ''Administracja spraw wewnętrznych w Polsce (od połowy XVIII w. do współczesności). Zarys dziejów'', Olsztyn 2005.
 
'''Literatura''': H. Izdebski, M. Kulesza, ''Administracja publiczna. Zagadnienia ogólne'', Warszawa 2004 ■ A. Misiuk, ''Administracja spraw wewnętrznych w Polsce (od połowy XVIII w. do współczesności). Zarys dziejów'', Olsztyn 2005.
 
</translate>
 
</translate>
 +
 +
 +
[[Category: Hasła]]

Aktualna wersja na dzień 17:04, 26 maj 2018

Inne języki:
English • ‎français • ‎polski • ‎русский

SPRAWY WEWNĘTRZNE – jeden z głównych obszarów aktywności administracji publicznej. W strukturze kompetencji władz publicznych stanowi współcześnie wyodrębniony → dział administracji rządowej. W skład działu s.w. wchodzą przede wszystkim kwestie związane z: ochroną bezpieczeństwa i porządku publicznego; ochroną granicy państwa, kontroli ruchu granicznego i cudzoziemców; polityką migracyjną państwa; zarządzaniem kryzysowym; obroną cywilną; ochroną przeciwpożarową; nadzorem nad ratownictwem górskim i wodnym. W polskiej administracji dochodzą jeszcze zagadnienia: obywatelstwa, ewidencji ludności, dowodów osobistych i paszportów oraz rejestracji stanu cywilnego, w tym zmiany imion i nazwisk. Problematyka resortu s.w. należy do pierwotnego trzonu centralnej administracji państwowej, który wykształcił się na przełomie XVII i XVIII w. we Francji w dobie absolutyzmu. Wówczas uformował się model administracji centralnej oparty na podziale resortowym, co wymagało coraz większej specjalizacji. Wśród pierwotnie wyodrębnionych resortów (klasycznych) znalazły się sprawy: zagraniczne, wojskowe, skarbowość i wymiar sprawiedliwości. Dopiero w czasie rewolucji francuskiej uformował się resort s.w. Trafiły do niego wszystkie te sprawy, dla których zabrakło miejsca w innych resortach. Pierwotnie administracja państwowa pełniła funkcję reglamentacyjno-policyjną. Gros zadań administracji s.w. mieści się w ramach tej funkcji. Z biegiem czasu wraz z postępującą specjalizacją administracja s.w. podlegała stałemu „odchudzaniu”. Innym zjawiskiem w dziedzinie administracji była potrzeba koordynacji działań poszczególnych resortów na szczeblu terenowym. W związku z tym ukształtowały się dwa typy administracji: zespolonej i specjalnej (niezespolonej). Terenowi zwierzchnicy administracji zespolonej przeważnie podlegali szefowi resortu s.w. Immamentną częścią tego resortu zawsze była problematyka → bezpieczeństwa publicznego i → porządku publicznego [ A. Misiuk ].

Literatura: H. Izdebski, M. Kulesza, Administracja publiczna. Zagadnienia ogólne, Warszawa 2004 ■ A. Misiuk, Administracja spraw wewnętrznych w Polsce (od połowy XVIII w. do współczesności). Zarys dziejów, Olsztyn 2005.

Counterliczniki