Encyklopedia Administracji Publicznej MW Pivot Skin

POLITYKA LOKALNA – jest to ogół przedsięwzięć o charakterze prawno-administracyjnym podejmowanych przez organy poszczególnych jednostek samorządu terytorialnego o charakterze lokalnym (gminy, powiaty) na ich obszarze. P.l. może być rozumiana również jako działalność władz lokalnych w dziedzinie społecznej, gospodarczej i kulturalnej w warunkach permanentnej gry o zasoby, zmierzająca do znalezienia optymalnych sposobów ich redystrybucji. Istota p.l. w praktyce życia społeczno-gospodarczego polega na określeniu sposobów, standardów i zakresu wykonywania zadań publicznych oraz alokacji środków finansowych i zasobów technicznych, które stanowią własność komunalną. P.l. jest realizowana w celu zaspokojenia zbiorowych potrzeb lokalnej wspólnoty samorządowej. Jej lokalny charakter oznacza, iż ogranicza się ona co do zasady do przestrzeni wytyczonej granicami administracyjnymi danej wspólnoty samorządowej lub kilku wspólnot, które podejmują współpracę o charakterze lokalnym. Organy władzy terytorialnej (np. samorząd) kształtują politykę lokalną przy współudziale administracji rządowej (np. przedstawiciela rządu w terenie). Zakres ich samodzielności wynika najczęściej ze specyfiki ustrojowej danego państwa (np. poziomu dekoncentracji, decentralizacji państwa). Istotę p.l. stanowi silna koncentracja na partykularnych potrzebach społeczności lokalnej i jej interesach. Na p.l. mogą składać się w szczególności: akty prawa miejscowego, plany gospodarcze (np. budżet), plany zagospodarowania przestrzennego, zasady zarządzania mieniem lokalnym (komunalnym), plany działań w sytuacjach kryzysowych (np. zagrożenia powodziowe) [ K. Tomaszewski ].

Literatura: J. Kleer, Samorząd lokalny. Od teorii do badań empirycznych, Warszawa 2009 ■ T. Markowski, Zarządzanie rozwojem miast, Warszawa 1999 ■ G. Masik, Typy polityki lokalnej. Przykład strefy suburbanizacji aglomeracji Trójmiasta, „Studia Regionalne i Lokalne” 2010, nr 1(39).