Encyklopedia Administracji Publicznej MW Pivot Skin

FUNDUSZ SPÓJNOŚCI – jest jednym z instrumentów polityki spójności UE. Celem F.S. jest redukcja różnic gospodarczych i społecznych oraz promowanie zrównoważonego rozwoju. Został ustanowiony na mocy TUE i wprowadzony w życie rozporządzeniem Rady UE z 1994 r. W odróżnieniu od innych instrumentów polityki spójności (→ Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego i Europejski Funduszu Społeczny), F.S. wdrażany jest na poziomie państw, a nie regionów. Przy wyznaczaniu alokacji środków z F.S. dla danego kraju brane są pod uwagę: liczba ludności, DNB per capita, powierzchnia kraju oraz inne czynniki społeczno-ekonomiczne (np. deficyt w obszarze infrastruktury transportowej w kraju odbiorcy wsparcia). Środki z F.S. mogą otrzymać jedynie te państwa członkowskie, których DNB per capita nie przekracza 90% średniej UE. W latach 2014–2020 ze środków F.S. korzystają: Bułgaria, Chorwacja, Cypr, Czechy, Estonia, Grecja, Litwa, Łotwa, Malta, Polska, Portugalia, Rumunia, Słowacja, Słowenia i Węgry. W ramach F.S. finansowane są projekty inwestycyjne w dziedzinie: transportu oraz ochrony środowiska. Pomoc finansowa z F. S. może zostać wstrzymana decyzją Rady, jeśli państwo członkowskie przekroczy dozwolony limit deficytu publicznego i jeśli nie rozwiąże tego problemu lub nie podejmie stosownych działań w celu jego rozwiązania. Pomoc z F.S. wraz z transferami z funduszy strukturalnych nie powinna przekroczyć 4% PKB kraju beneficjenta [ K. Tomaszewski ].

Literatura: M. Klimowicz, Fundusze strukturalne oraz Fundusz Spójności w państwach Europy Środkowej i Wschodniej, Warszawa 2010 ■ M. Krasuska, Fundusze unijne w nowej perspektywie 2014-2020, Warszawa 2014. ■ G. Gorzelak, Wykorzystanie środków Unii Europejskiej dla rozwoju kraju – wstępne analizy, „Studia Regionalne i Lokalne” 2014, nr 3(57).