Encyklopedia Administracji Publicznej MW Pivot Skin

MINISTER – jednoosobowy naczelny organ państwa, zarazem członek organu kolegialnego (→ rady ministrów), kierownik ministerstwa, otrzymujący urząd w wyniku kariery politycznej. M. w wykonywaniu funkcji politycznej wspomagany jest przez swoich zastępców – wiceministrów w randze sekretarza lub podsekretarza stanu. Zgodnie z konstytucją ministrów można podzielić na dwie grupy: 1. ministrów kierujących określonymi → działami administracji rządowej, 2. ministrów wypełniających zadania wyznaczone im przez prezesa rady ministrów (ministrowie bez teki). M. jest zobowiązany do inicjowania i opracowywania polityki rady ministrów w stosunku do działu, którym kieruje, oraz do przedkładania w tym zakresie inicjatyw i projektów aktów normatywnych na posiedzeniach rady ministrów. W zakresie działu, którym kieruje, m. wykonuje politykę rządu i koordynuje jej wykonywanie przez organy, urzędy i jednostki organizacyjne, które jemu podlegają lub są przez niego nadzorowane. W celu realizacji swoich zadań m. kierujący określonym działem współdziała z innymi członkami rady ministrów, innymi organami administracji rządowej i państwowymi jednostkami organizacyjnymi, organami samorządu terytorialnego, jak również z organami samorządu gospodarczego, zawodowego, związków zawodowych i organizacji pracodawców oraz innych organizacji społecznych i przedstawicielstw środowisk zawodowych i twórczych. Zakres działania ministra: a. realizacja zadań rządu: uczestniczy w pracach, współdziała z innymi członkami rządu, ustala politykę resortu, nadzoruje i kontroluje działalność terenowych organów administracji rządowej, współpracuje z samorządem; b. reprezentowanie stanowiska zgodnie z ustaleniami przyjętymi przez radę ministrów; c. własne kompetencje ministra – kieruje, nadzoruje i kontroluje podporządkowane organy, tworzy i likwiduje jednostki organizacyjne, powołuje i odwołuje, kontroluje osoby mu podlegające [ J. Itrich-Drabarek ].