Encyklopedia Administracji Publicznej MW Pivot Skin

SPECJALNA STREFA EKONOMICZNA – wyodrębniona administracyjnie część terytorium państwa, przeznaczona do prowadzenia działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach (np. zwolnienia podatkowe, ułatwienia handlowe, specjalne regulacje pracownicze). Dodatkową korzyścią jest fakt, że inwestor może rozpocząć działalność na specjalnie przygotowanym, uzbrojonym terenie. Inwestycje w s.s.e. mogą przyczyniać się do: przyspieszonego rozwoju gospodarczego regionów, rozwoju oraz wykorzystania nowych rozwiązań technicznych i technologicznych w gospodarce państwa, zmniejszenia poziomu bezrobocia, tworzenia nowych miejsc pracy, poprawy zagospodarowania majątku poprzemysłowego i infrastruktury, a także – długofalowo – do zwiększenia konkurencyjności gospodarki państwa, które ustanowiło s.s.e. Do wad inwestowania w s.s.e należą: opłaty administracyjne (np. opłata strefowa na pokrycie kosztów organów zarządzających strefą), obowiązki sprawozdawcze i dodatkowe kontrole skarbowe (np. weryfikacja działalności biznesowej w kontekście przestrzegania reguł koncesji obowiązujących w strefie), ograniczenia rodzajów działalności, która może być prowadzona w strefie (do zaproponowanych przez państwo), podwyższone koszty zakupu gruntów i nieruchomości w strefie (w stosunku do cen rynkowych poza strefą). Zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej w s.s.e. są wydawane przez odpowiednie organy administrujące strefą (np. spółka zarządzająca s.s.e). Organy te mają również za zadanie wspomaganie inwestorów, poprzez np. ułatwianie kontaktów z władzami lokalnymi czy administracją centralną (w zakresie np. zakupu ziemi pod inwestycje, opieki poinwestycyjnej). Współcześnie s.s.e pojawiły się w latach pięćdziesiątych XX w. (Shannon w Irlandii – 1959). Obecnie s.s.e. działają m.in. w Polsce, na Ukrainie, w Chinach. [ K. Tomaszewski ].