Prawo dostępu do służby publicznej

Z Encyklopedia Administracji Publicznej

Ta strona zawiera zmiany, które nie zostały oznaczone do tłumaczenia.

Inne języki:
English • ‎français • ‎polski • ‎русский

PRAWO DOSTĘPU DO SŁUŻBY PUBLICZNEJ – konstytucyjna norma, przyznająca obywatelom polskim korzystającym z pełni praw publicznych prawo dostępu do służby publicznej na jednakowych zasadach. Prawo to oznacza możliwość dostępu, a nie gwarancje przyjęcia do służby publicznej (s.p.), gdyż organy i instytucje, których dotyczy ta regulacja, mają prawo formułowania dodatkowych warunków warunkujących przyjęcie na określone stanowisko w s.p. z uwzględnieniem jego rodzaju i istoty. Nie mogą to być jednak wymagania o charakterze dyskryminacyjnym (zgodnie z orzecznictwem Trybunału Konstytucyjnego), ale m.in. dotyczące wykształcenia, niekaralności, szczególnych umiejętności i cech charakteru. Brak jest prawnej definicji s.p., w wąskim znaczeniu przyjmuje się, że oznacza wyłącznie → służbę cywilną. W szerszym znaczeniu w skład s.p. zaliczyć należy ponadto pracowników urzędów państwowych, pracowników samorządowych, pracowników służby zagranicznej oraz pracowników sądów i prokuratury. W jeszcze szerszym rozumieniu są to również stanowiska w instytucjach wykonujących s.p., takich jak wojsko, Policja, Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencja Wywiadu, Straż Graniczna, Służba Celna, Służba Więzienna, Żandarmeria Wojskowa czy Państwowa Straż Pożarna. Wyjątkowo zdarzają się poglądy, że w skład s.p. należy zaliczyć stanowiska wiążące się z wykonywaniem jeszcze innych funkcji publicznych, takich jak poseł, senator, prezydent Rzeczypospolitej, prezes rady ministrów, minister, radny, wójt, burmistrz, prezydent miasta, Rzecznik Praw Obywatelskich, Rzecznik Praw Dziecka, Prezes Najwyższej Izby Kontroli itp. (→służba cywilna; pracownicy samorządowi; funkcjonariusz publiczny; urzędnik) [ I. Malinowska ].

Literatura: I. Malinowska, Zróżnicowanie pracowników służby publicznej w Polsce, [w:] Prawne i aksjologiczne aspekty służby publicznej, red. K. Miaskowska-Daszkiewicz, M. Mazuryk, Lublin – Warszawa 2010 ■ P. Winczorek, Komentarz do Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r., Warszawa 2008.

Counterliczniki