Model mieszany (hybrydowy) służby cywilnej

MODEL MIESZANY (HYBRYDOWY) SŁUŻBY CYWILNEJ – łączący cechy → modelu kariery i → modelu pozycyjnego, niekiedy z przewagą cech jednego z tych dwóch podstawowych modeli. Ewolucja służby cywilnej, jaka nastąpiła w wielu państwach w drugiej połowie XX w., powoduje powolne odchodzenie od modelu kariery w stronę modelu pozycyjnego. W ten sposób nawet w takich „opokach” modelu kariery, jakimi są Niemcy czy Irlandia Północna, wprowadzono reformy zmierzające do wzmocnienia systemu motywacji pracy urzędników służby cywilnej. Również w instytucjach UE po 2000 r. możemy zaobserwować silny trend w tym kierunku. Najbliższe modelowi mieszanemu są Włochy; wprawdzie w literaturze zalicza się je do państw, w których dominuje model pozycyjny, jednak występują tam klasyczne elementy modelu kariery: sformalizowane procedury rekrutacyjne, ustalony system awansowania, płaca nie związana z wynikami. Model mieszany przyjęły: Polska, Węgry, Malta, Litwa, Czechy, Łotwa, Szwajcaria, Włochy [ J. Itrich-Drabarek ].

Literatura: Ch. Demmke, Civil Services Between Tradition and Reform, EIPA, Maastricht 2004 ■ J. Itrich-Drabarek, Uwarunkowania, standardy i kierunki zmian służby cywilnej w Polsce na tle europejskim, Warszawa 2010 ■ J. Itrich-Drabarek, The Civil Service in Poland – Theory and Experience, Frankfurt am Main 2015.