Krajowa Szkoła Administracji Publicznej: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Administracji Publicznej

(Oznaczono tę wersję do tłumaczenia)
 
(Nie pokazano 1 pośredniej wersji utworzonej przez tego samego użytkownika)
Linia 2: Linia 2:
 
<translate>
 
<translate>
 
<!--T:1-->
 
<!--T:1-->
'''KRAJOWA SZKOŁA ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ (KSAP)''' – rządowa szkoła w Warszawie, podporządkowana bezpośrednio prezesowi rady ministrów. Funkcjonuje od 1991 r. na podstawie własnej ustawy i statutu. Wzorem dla jej założycieli była francuska Krajowa Szkoła Administracji (''École Nationale d'Administration'', ENA), kuźnia urzędniczych i politycznych elit Francji. Obie szkoły są typowym elementem systemu → [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Służba_cywilna służby cywilnej] opartego na modelu kariery (→ [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Model_kariery_służby_cywilnej model kariery służby cywilnej]). Zgodnie z ustawą celem KSAP jest kształcenie i przygotowywanie do służby publicznej urzędników służby cywilnej oraz kadr wyższych urzędników administracji Rzeczypospolitej Polskiej. KSAP realizuje swój cel poprzez kształcenie stacjonarne (ciągłe), ustawiczne (działalność szkoleniowa) i współpracę międzynarodową. Słuchacze stacjonarni są wybierani w konkurencyjnym, otwartym naborze. Warunkiem przystąpienia do postępowania rekrutacyjnego jest m.in. posiadanie tytułu magistra, odpowiedni wiek (mniej niż 32 lata) i znajomość języka obcego. Co roku KSAP przyjmuje 35–40 słuchaczy. Kształcenie stacjonarne ma charakter praktyczny i obejmuje m.in. krajowe oraz zagraniczne staże administracyjne i wizyty studyjne. Nauka trwa 1,5 roku. Po jej ukończeniu absolwenci mają gwarancję zatrudnienia w administracji publicznej. Ci z nich, którzy zostają zatrudnieni w służbie cywilnej, uzyskują automatycznie status urzędnika służby cywilnej. Do 2017 r. KSAP ukończyło ponad 1200 absolwentów. W 2016 r. Szkole nadano imię prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego [ [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/%C5%81ukasz_%C5%9Awietlikowski Ł. Świetlikowski] ].  
+
'''KRAJOWA SZKOŁA ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ (KSAP)''' – rządowa szkoła w Warszawie, podporządkowana bezpośrednio prezesowi rady ministrów. Funkcjonuje od 1991 r. na podstawie własnej ustawy i statutu. Wzorem dla jej założycieli była francuska Krajowa Szkoła Administracji (''École Nationale d'Administration'', ENA), kuźnia urzędniczych i politycznych elit Francji. Obie szkoły są typowym elementem systemu → [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Służba_cywilna służby cywilnej] opartego na modelu kariery (→ [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/Model_kariery_służby_cywilnej model kariery służby cywilnej]). Zgodnie z ustawą celem KSAP jest kształcenie i przygotowywanie urzędników służby cywilnej oraz kadr wyższych urzędników administracji Rzeczypospolitej Polskiej. KSAP realizuje swój cel poprzez kształcenie stacjonarne (ciągłe), ustawiczne (działalność szkoleniowa) i współpracę międzynarodową. Słuchacze stacjonarni są wybierani w konkurencyjnym, otwartym naborze. Warunkiem przystąpienia do postępowania rekrutacyjnego jest m.in. posiadanie tytułu magistra, odpowiedni wiek (mniej niż 32 lata) i znajomość języka obcego. Co roku KSAP przyjmuje 35–40 słuchaczy. Kształcenie stacjonarne ma charakter praktyczny i obejmuje m.in. krajowe oraz zagraniczne staże administracyjne i wizyty studyjne. Nauka trwa 1,5 roku. Po jej ukończeniu absolwenci mają gwarancję zatrudnienia w administracji publicznej. Ci z nich, którzy zostają zatrudnieni w służbie cywilnej, uzyskują automatycznie status urzędnika służby cywilnej. Do 2017 r. KSAP ukończyło ponad 1200 absolwentów. W 2016 r. Szkole nadano imię prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego [ [http://encyklopediaap.uw.edu.pl/index.php/%C5%81ukasz_%C5%9Awietlikowski Ł. Świetlikowski] ].  
  
 
<!--T:2-->
 
<!--T:2-->
 
'''Literatura''': J. Itrich-Drabarek, ''Uwarunkowania, standardy i kierunki zmian funkcjonowania służby cywilnej w Polsce na tle europejskim'', Warszawa 2010 ■ K. Mroczka, ''Wpływ polityki zarządzania zasobami ludzkimi w polskiej służbie cywilnej na funkcjonowanie państwa'', Warszawa 2015.
 
'''Literatura''': J. Itrich-Drabarek, ''Uwarunkowania, standardy i kierunki zmian funkcjonowania służby cywilnej w Polsce na tle europejskim'', Warszawa 2010 ■ K. Mroczka, ''Wpływ polityki zarządzania zasobami ludzkimi w polskiej służbie cywilnej na funkcjonowanie państwa'', Warszawa 2015.
 
</translate>
 
</translate>
 +
 +
[[Category: Hasła]]

Aktualna wersja na dzień 19:46, 15 lut 2020

Inne języki:
English • ‎français • ‎polski • ‎русский

KRAJOWA SZKOŁA ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ (KSAP) – rządowa szkoła w Warszawie, podporządkowana bezpośrednio prezesowi rady ministrów. Funkcjonuje od 1991 r. na podstawie własnej ustawy i statutu. Wzorem dla jej założycieli była francuska Krajowa Szkoła Administracji (École Nationale d'Administration, ENA), kuźnia urzędniczych i politycznych elit Francji. Obie szkoły są typowym elementem systemu → służby cywilnej opartego na modelu kariery (→ model kariery służby cywilnej). Zgodnie z ustawą celem KSAP jest kształcenie i przygotowywanie urzędników służby cywilnej oraz kadr wyższych urzędników administracji Rzeczypospolitej Polskiej. KSAP realizuje swój cel poprzez kształcenie stacjonarne (ciągłe), ustawiczne (działalność szkoleniowa) i współpracę międzynarodową. Słuchacze stacjonarni są wybierani w konkurencyjnym, otwartym naborze. Warunkiem przystąpienia do postępowania rekrutacyjnego jest m.in. posiadanie tytułu magistra, odpowiedni wiek (mniej niż 32 lata) i znajomość języka obcego. Co roku KSAP przyjmuje 35–40 słuchaczy. Kształcenie stacjonarne ma charakter praktyczny i obejmuje m.in. krajowe oraz zagraniczne staże administracyjne i wizyty studyjne. Nauka trwa 1,5 roku. Po jej ukończeniu absolwenci mają gwarancję zatrudnienia w administracji publicznej. Ci z nich, którzy zostają zatrudnieni w służbie cywilnej, uzyskują automatycznie status urzędnika służby cywilnej. Do 2017 r. KSAP ukończyło ponad 1200 absolwentów. W 2016 r. Szkole nadano imię prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego [ Ł. Świetlikowski ].

Literatura: J. Itrich-Drabarek, Uwarunkowania, standardy i kierunki zmian funkcjonowania służby cywilnej w Polsce na tle europejskim, Warszawa 2010 ■ K. Mroczka, Wpływ polityki zarządzania zasobami ludzkimi w polskiej służbie cywilnej na funkcjonowanie państwa, Warszawa 2015.

Counterliczniki