Sejmik samorządowy: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Administracji Publicznej

(Oznaczono tę wersję do tłumaczenia)
 
Linia 7: Linia 7:
 
'''Literatura''': M. Adamowicz i in., ''Współpraca administracji rządowej z administracją samorządową na przykładzie funkcjonowania Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego'', [w:] ''Współdziałanie administracji rządowej z administracją samorządową'', red. M. Stec, Warszawa 2009 ■ J. Bartkowski, E. Nalewajko, B. Ostermann, I, Słodkowska, ''Droga do samorządności terytorialnej: Polska 1989–1990'', Warszawa 2016 ■ J. Regulski, ''Samorząd III Rzeczypospolitej: koncepcje i realizacje'', Warszawa 2000.
 
'''Literatura''': M. Adamowicz i in., ''Współpraca administracji rządowej z administracją samorządową na przykładzie funkcjonowania Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego'', [w:] ''Współdziałanie administracji rządowej z administracją samorządową'', red. M. Stec, Warszawa 2009 ■ J. Bartkowski, E. Nalewajko, B. Ostermann, I, Słodkowska, ''Droga do samorządności terytorialnej: Polska 1989–1990'', Warszawa 2016 ■ J. Regulski, ''Samorząd III Rzeczypospolitej: koncepcje i realizacje'', Warszawa 2000.
 
</translate>
 
</translate>
 +
 +
[[Category: Hasła]]

Aktualna wersja na dzień 10:50, 26 maj 2018

Inne języki:
English • ‎français • ‎polski • ‎русский

SEJMIK SAMORZĄDOWY – w latach 1990–1998 funkcjonująca w Polsce wspólna reprezentacja wszystkich gmin z obszaru danego województwa, powołana do życia w ramach pierwszej reformy samorządowej w 1990 r. Utworzenie s.s. wynikało z przyjętej wizji jednoszczeblowości, opierającej się na samorządzie lokalnym w postaci gmin. W ocenie twórców reformy koniecznym stało się stworzenie na szczeblu wojewódzkim reprezentacji gmin, mającej być platformą kontaktów z administracją rządową oraz uzgodnień między gminami w przypadku konfliktu interesów. Delegaci do s.s. wybierani byli przez rady gmin spośród radnych – ich liczba zależała od liczby mieszkańców gminy. S.s. działały w trybie sesyjnym. Organami s.s. były zgodnie z ustawą: prezydium (składające się z przewodniczącego, dwóch zastępców oraz sześciu członków, realizowało cześć zadań s.s. między jego sesjami) oraz działające przy s.s. kolegium odwoławcze, orzekające w składzie trzyosobowym ws. odwołań od indywidualnych decyzji administracyjnych wydawanych przez wójta lub burmistrza w zakresie zadań własnych gminy. Liczba członków kolegium określana była przez s.s. Zasady oraz tryb działania s. i jego organów określone były w uchwalonym przez niego regulaminie. W literaturze spotkać się można z opinią klasyfikującą s.s. jako jedną ze zinstytucjonalizowanych form współpracy samorządowej. Od samego początku swojego funkcjonowania s.s. były rozumiane przez twórców reformy samorządowej jako rozwiązanie tymczasowe, które miało zniknąć wraz z powstaniem kolejnych szczebli samorządu terytorialnego, co ostatecznie nastąpiło w 1999 r. [ M. Jęczarek ].

Literatura: M. Adamowicz i in., Współpraca administracji rządowej z administracją samorządową na przykładzie funkcjonowania Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego, [w:] Współdziałanie administracji rządowej z administracją samorządową, red. M. Stec, Warszawa 2009 ■ J. Bartkowski, E. Nalewajko, B. Ostermann, I, Słodkowska, Droga do samorządności terytorialnej: Polska 1989–1990, Warszawa 2016 ■ J. Regulski, Samorząd III Rzeczypospolitej: koncepcje i realizacje, Warszawa 2000.

Counterliczniki