Ustrój miasta stołecznego Warszawy

USTRÓJ MIASTA STOŁECZNEGO WARSZAWY – regulacja ustawowa o charakterze szczególnym określająca strukturę samorządu lokalnego w Warszawie. Ze względu na wielkość tej jednostki samorządu terytorialnego oraz pełnione przez nią funkcje stołeczne (w tym jako siedziby najważniejszych urzędów państwowych), kwestie ustroju władz lokalnych m.st. Warszawy określono w sposób szczególny, przyjmując odrębną ustawę. W II RP odrębną ustawę dla Warszawy przyjęto raz, w 1938, a po 1989 r. czterokrotnie: w 1990, 1994, 1998 oraz w 2002 r. U.m.st.W. wynika z połączenia zadań gminnych oraz powiatowych (jest to miasto na prawach powiatu oraz gmina miejska, największa w Polsce). Miasto zostało podzielone na 18 jednostek pomocniczych – dzielnic. Organem stanowiącym i kontrolnym jest Rada m.st. Warszawy, monokratycznym organem wykonawczym – prezydent m.st. Warszawy. Zadania samorządowe dzielą się na ogólnomiejskie oraz lokalne (pozostawione do dyspozycji dzielnicom). Podział zadań i kompetencji wynika z regulacji ustawowej, aktów prawa miejscowego – Statutu m.st. Warszawy oraz statutów poszczególnych dzielnic oraz uchwał kompetencyjnych (dzielących zadania pomiędzy samorząd stołeczny a samorządy dzielnicowe). Dzielnice nie mają osobowości prawnej, przysługuje ona miastu jako całości. Budżet miejski jest jednolitą uchwałą Rady m.st. Warszawy, zawierającą załączniki dzielnicowe. Dzielnice mają własne organy samorządowe, są to: rada dzielnicy oraz zarząd dzielnicy (→ jednostka pomocnicza; dzielnica) [ J. Wojnicki ].

Literatura: S. Faliński, Warszawski samorząd terytorialny w latach 1990–2002: geneza, ustrój, idee ustrojowe, aktywność, Warszawa 2013 ■ M. Kulesza, Budowanie samorządu, Warszawa 2008 ■ M. Niziołek, Problemy ustroju aglomeracji miejskich, Warszawa 2008.